Με μια απλή ματιά τίποτα δεν φαίνεται.
Ανθρώπινες μορφές βαδίζουν σιωπηλά..
Κι όμως, κάτι βαθύτερο κρύβεται μέσα τους.
Χρώματα φαιά και γκρίζα τ’ αγκαλιάζουν,
καφέ και μαύρα τα πλαισιώνουν,
μα αν και σπάνια, κάποτε ξεσπούν.
Όχι, φωνή δεν έχουν…
Μια πινελιά του κόκκινου ή του γαλάζιου,
είναι αρκετή θαρρείς για ν’ ακουμπήσει
επάνω στις μεταμορφώσεις του φωτός.
Ένας μοναχικός άνθρωπος,
ίσως καταφέρει να ακούσει
αυτό που έχει να πει μια γυναικεία φιγούρα,
ένα πρόσωπο,
ένα αντικείμενο..
Ίσως νιώσει την ασφυκτική και αγωνιώδη σύνθεσή του.
Ίσως..
Το ένστικτο θα είναι οδηγός μέσα στο φαινομενικό κόσμο.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 