(Δύο κολλητές φίλες κοντά 20 χρόνια, είναι ώρα να πουν αντίο και δε βρίσκουν τον κατάλληλο τρόπο. Ώσπου ένα μπουκάλι ουίσκι και η μικροπρέπεια που δείχνει συνήθως ο κόσμος δίνουν τη λύση. Η Εύα κάθεται στο σαλόνι και έχει πλαντάξει στο κλάμα. Στο τραπέζι είναι ένα βιβλίο. Έτοιμες βαλίτσες. Μπαίνει η Θάλεια).
ΘΑΛΕΙΑ: Τι κάνεις εδώ; Δε θα προλάβεις.
EYA: (Συνεχίζει να κλαίει)
ΘΑΛΕΙΑ: Τι κλαις; Έλα τώρα δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.
EYA: Ε πως…Είναι πολύ δυσάρεστο.
ΘΑΛΕΙΑ: Εντάξει…σίγουρα είναι αλλά πρέπει να κάνουμε κουράγιο.
EYA: Δεν είναι εύκολο. Τέτοιος χωρισμός. Και μάλιστα οριστικός.
ΘΑΛΕΙΑ: Ε όχι και οριστικός..
EYA: Ε πως… αφού έχει άλλη!
ΘΑΛΕΙΑ: Ε και πάλι.. Τι;
EYA: Έχει άλλη.
ΘΑΛΕΙΑ: Ο άντρας σου;
EYA: Όχι, τι σχέση έχει ο άντρας μου;
ΘΑΛΕΙΑ: Ε τότε ποιος έχει γκόμενα;
EYA: Ο Τζόναθαν !
ΘΑΛΕΙΑ: Ποιος;
EYA: Ο Τζόναθαν από την Ομίχλη της Μοναξιάς ( Δείχνει το βιβλίο).
ΘΑΛΕΙΑ: Δε σε πιστεύω, για το μυθιστόρημα κλαις;
EYA: Ε ναι, αφού χώρισαν
ΘΑΛΕΙΑ: Υπάρχει κι ένας πιο κοντινός.
EYA: Ποιος;
ΘΑΛΕΙΑ: Μία Θάλεια και μία Εύα τι σου θυμίζουν;
EYA: Τα ονόματα μας δεν είναι αυτά;
ΘΑΛΕΙΑ: (Την χτυπάει στο κεφάλι)
EYA: Ααα Τρελάθηκες;
ΘΑΛΕΙΑ: Δε μου λες τα χάπια σου τα πήρες σήμερα;
EYA: Όχι, δε χρειάζεται σήμερα δεν είναι γόνιμες μέρες.
ΘΑΛΕΙΑ: Θεέ μου, ποιος δικαστής θα με καταδικάσει αν την σκοτώσω.
ΕΥΑ: Μπορείς να μου πεις τι έπαθες;
ΘΑΛΕΙΑ: Ο μόνος λόγος που δε σε σκοτώνω είναι γιατί θα με κλείσουν στις γυναικείες φυλακές.
ΕΥΑ: Γιατί στις αντρικές δε σε πειράζει;
ΘΑΛΕΙΑ: Δεν είσαι καλά, άλλος… εμ αέρας, άλλος κόσμος, άλλο περιβάλλον.
ΕΥΑ: Όλο εκεί ο νους σου εσένα.
ΘΑΛΕΙΑ: Είδα και το δικό σου.
ΕΥΑ: Θα μου πεις τι έπαθες;
ΘΑΛΕΙΑ: Δε μου λες κυρία μου, ποιος ταξιδεύει σήμερα στις 21,00
ΕΥΑ: Στις 21,00;
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι.
ΕΥΑ: Εκτός από μένα εννοείς;
ΘΑΛΕΙΑ: (Με συγκρατημένο θυμό) Όχι μαζί με σένα.
ΕΥΑ: Δεν ξέρω ποιος άλλος;
ΘΑΛΕΙΑ: Εσύ, εσύ ! Το θυμάσαι ότι ταξιδεύεις;
ΕΥΑ: Πως δε το θυμάμαι, πήρα και καινούργια παπούτσια , σου αρέσουν;
ΘΑΛΕΙΑ: Θα σε ξαναχτυπήσω.
ΕΥΑ: Μα τι σου έκανα; Φεύγω σήμερα και εσύ μου φωνάζεις και με χτυπάς; Είσαι εντελώς αναίσθητη.
ΘΑΛΕΙΑ: Ενώ εσύ που πας στην Αυστραλία και κάθεσαι και κλαις για το Τζόναθαν στην ομίχλη της μοναξιάς είσαι μες την ευαισθησία.
ΕΥΑ: Α μωρέ, γι’ αυτό έχεις θυμώσει; Έκλαψα και για μας. Αλλά κρυφά να μην με δεις.
ΘΑΛΕΙΑ: Σε πιστέψαμε τώρα.
ΕΥΑ: Αλήθεια σου λέω.
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι καλά(της γυρίζει την πλάτη)
ΕΥΑ: Έλα τώρα μη με κάνεις…να..να ξανακλάψω. Ααααααα (ξεσπάει σε κλάματα)
ΘΑΛΕΙΑ: Έλα σταμάτα, σταμάτα.. Σταμάτα μωρή σαν κόρνα κάνεις. Έλα, ρε παιδί μου, δεν είμαι κι εγώ καλά. (Ξεσπάει και αυτή σε κλάματα. Κλαίνε και οι δύο για λίγο. Ακούγεται χτύπημα στο ταβάνι). Ωχ, σκάσε θα μας φέρουν την αστυνομία και δε σε βλέπω να φεύγεις.
ΕΥΑ: Αχ, τι να κάνω δεν ήθελα να φύγω το ξέρεις.
ΘΑΛΕΙΑ: Το ξέρω.
ΕΥΑ: Αλλά η δουλειά που βρήκε ο άντρας μου εκεί έχει καλά λεφτά. Είναι και τα παιδιά.
ΘΑΛΕΙΑ: Να σου πω σταμάτα.
ΕΥΑ: Γιατί;
ΘΑΛΕΙΑ: Εμένα δε μπορείς να με παρηγορήσεις έτσι. Εμένα φεύγει το άλλο μου μισό.
ΕΥΑ: Μπα τόσο πολύ αγαπάς τον άντρα μου.
ΘΑΛΕΙΑ: Να σου πω δεν σε θέλουν τα αστεία.
ΕΥΑ: Εντάξει.
ΘΑΛΕΙΑ: Δε μου λες τόσο καλή δουλειά είναι αυτή;
ΕΥΑ: Μα δε σου είπα;
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι, ρε παιδί μου, αλλά;
ΕΥΑ: Τι;
ΘΑΛΕΙΑ: Τόσο καλή ώστε να πηγαίνετε κυριολεκτικά στην άκρη του κόσμου;
ΕΥΑ: Παιδί μου, σου λέω αξίζει το κόπο. Θα έφευγα εγώ; για τρελή με έχεις;
ΘΑΛΕΙΑ: Μη τ’ ανοίξω τώρα.
ΕΥΑ: Μμμ (σουφρώνει τα χείλη της)
ΘΑΛΕΙΑ: Αυτό δε ξέρω αν θα μου λείψει.
ΕΥΑ: Τελοσπάντων. Με τέτοια δουλειά φεύγεις και πας όπου να ναι.
ΘΑΛΕΙΑ: Και τι δουλειά είναι ακριβώς;
ΕΥΑ: Να σου πω την αλήθεια δε ξέρω.
ΘΑΛΕΙΑ: Δε φταις εσύ, φταίω εγώ που τόσα χρόνια δε βγήκα έξω να γνωρίσω κόσμο;
ΕΥΑ: (Με νόημα) Τι;
ΘΑΛΕΙΑ: Για να γίνουμε φίλοι εννοώ.
ΕΥΑ: Σαν εχθροί το κάνατε;
ΘΑΛΕΙΑ: Άστα τώρα αυτά, στο θέμα μας;
ΕΥΑ: Ποιο ήταν το θέμα μας;
ΘΑΛΕΙΑ: Ότι είσαι ηλίθια. Μεταναστεύεις χωρίς να ξέρεις το λόγο.
ΕΥΑ: Μου έφτασε που ήταν διπλάσιος ο μισθός. Εδώ δουλεύαμε 15 χρόνια και βγάζαμε και οι δύο μαζί λιγότερα. Για τα παιδιά είναι πολύ καλύτερο.
ΘΑΛΕΙΑ: Εντάξει αυτό σωστό είναι.
ΕΥΑ: Να σου δείξω τα παπούτσια τώρα.
ΘΑΛΕΙΑ: Όχι!
ΕΥΑ: Τις φούστες;
ΘΑΛΕΙΑ: Όχι!
ΕΥΑ: Τις τσάντες;
ΘΑΛΕΙΑ: Όχι.
ΕΥΑ: Το μπουφάν;
ΘΑΛΕΙΑ: Τώρα κατάλαβα γιατί σε περίμενα μια ώρα έξω απ’ το ταξιδιωτικό γραφείο.
ΕΥΑ: Ε, ήταν τέλος εποχής.
ΘΑΛΕΙΑ: Τι ήταν χαρά μου;
EΥΑ: Τέλος σεζόν, εκπτώσεις, ρε παιδί μου.
ΘΑΛΕΙΑ: Ααα πες το έτσι.
ΕΥΑ: Ναι.
ΘΑΛΕΙΑ: Πάντως από μία άποψη είσαι τυχερή.
ΕΥΑ: Από ποια άποψη;
ΘΑΛΕΙΑ: Ε τέτοιο ταξίδι. Στην Αυστραλία θα μείνεις. Άλλοι δε βγαίνουν ποτέ από την Ελλάδα.
ΕΥΑ: Ε δεν βγαίνω για διακοπές.
ΘΑΛΕΙΑ: Και πάλι. Ωραία τοπία , ωραίος κόσμος…έχω δει κάτι ηθοποιούς.(αλλάζει η φωνή της).
ΕΥΑ: Άντρες εννοείς ε;
ΘΑΛΕΙΑ: Σε παρακαλώ, φυσικά και εννοώ άντρες.
ΕΥΑ: Να έρχεσαι να με βλέπεις.
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι τα σαββατοκύριακα.
ΕΥΑ: Ε;
ΘΑΛΕΙΑ: Αυστραλία πας, δεν πας στη Θεσσαλονίκη. Άσε που ούτε εκεί συμφέρει να πηγαίνεις δηλαδή.
ΕΥΑ: Τι δηλαδή, δεν θα έρθεις ποτέ;
ΘΑΛΕΙΑ: Δεν ξέρω.
ΕΥΑ: Τι δεν ξέρεις δε θα έρθεις να με δεις.
ΘΑΛΕΙΑ: Δεν ξέρω σου είπα.
ΕΥΑ: Τι θα πει δεν ξέρεις;
ΘΑΛΕΙΑ: Ότι δεν ξέρω.
ΕΥΑ: Μα είναι δυνατόν; εγώ ξενιτεύομαι και μου λες ότι δεν θα έρθεις να με δεις.
ΘΑΛΕΙΑ: Ααα, σου φαίνεται παράλογο δηλαδή που δεν ξέρω δηλαδή αν θα μου δοθεί η ευκαιρία να πληρώσω 1000 ευρώ και να κάνω 20 ώρες ταξίδι;
ΕΥΑ: Δεν έχεις καμία ευαισθησία τελικά.
ΘΑΛΕΙΑ: Δεν πειράζει. Την έχεις όλη εσύ.
ΕΥΑ: Ακριβώς.
ΘΑΛΕΙΑ: Χώρισε κανένας άλλος στο μυθιστόρημα;
ΕΥΑ: Ναι άλλο ένα ζευγάρι.
ΘΑΛΕΙΑ: Ε αει στο διάολο!
ΕΥΑ: Δεν θα συγχυστώ πριν το ταξίδι.
(Γυρίζει απότομα, και της πέφτει ένα μικρό άλμπουμ)
ΘΑΛΕΙΑ: (πάει να το πιάσει) Τι είναι αυτό;
ΕΥΑ: Τίποτα, άστο.
ΘΑΛΕΙΑ: Περίμενε.
(Το τραβάνε η μία από την άλλη. Η Θάλεια το τραβάει απότομα και η Εύα πέφτει)
ΕΥΑ: Αχχ
ΘΑΛΕΙΑ: Αφού πάντα χάνεις, γιατί προσπαθείς; (Ξεφυλλίζει το άλμπουμ) Μπα..έγινες και κλέφτρα;
ΕΥΑ: Ε όχι και κλέφτρα μαζί το είχαμε φτιάξει.
ΘΑΛΕΙΑ: Δική μου ιδέα ήταν.
ΕΥΑ: Δεν θα το έπαιρνα μαζί μου. Να το δω ήθελα.
ΘΑΛΕΙΑ: Μάλιστα.
(Η Θάλεια αρχίζει να το ξεφυλλίζει. Η Εύα πλησιάζει δήθεν αδιάφορα)
ΘΑΛΕΙΑ:(ξεσπάει σε γέλια)
ΕΥΑ: Τι έπαθες;
ΘΑΛΕΙΑ: Πώς ήσουν έτσι εδώ; Από μικρή σούργελο.
ΕΥΑ: Είπα κι εγώ θα έλεγες κάτι καλό;
ΘΑΛΕΙΑ: Μα πήγες 10 χρονών και μπήκες μέσα στο φόρεμα της μάνας σου;
ΕΥΑ: Μμμ..
ΘΑΛΕΙΑ: Κι επειδή δε σου έδιναν τα καλλυντικά βάφτηκες με μαρκαδόρους.
ΕΥΑ: Μμμμ
ΘΑΛΕΙΑ: Από τότε την είχες τη πετριά.
ΕΥΑ: Ναι, εσύ μιλάς.
ΘΑΛΕΙΑ: Τι εννοείς;
ΕΥΑ: Ορίστε. Εδώ φωτογραφίες δεκάχρονου.
ΘΑΛΕΙΑ: Γιατί τι έχουν;
ΕΥΑ: Εδώ σε φωτογραφία με τον Γιάννη, εδώ με τον Γιώργο, εδώ με τον Νίκο,.. Να εδώ με τον Βαγγέλη.
ΘΑΛΕΙΑ: Εδώ είμαι 12!
ΕΥΑ: Ααα, εντάξει τότε.
ΘΑΛΕΙΑ: Άστο τώρα.
ΕΥΑ: Εσύ το άρχισες. Αυτόν εδώ πως τον έλεγαν;
ΘΑΛΕΙΑ: Πού να θυμάμαι, καημένη.
ΕΥΑ: Σωστά. Χαριτωμένα παιδιά ήταν όλοι αυτοί πάντως.
ΘΑΛΕΙΑ: Σα μεγάλοι όμως δεν έλεγαν και πολλά.
ΕΥΑ: Τι;
ΘΑΛΕΙΑ: Άστο.
ΕΥΑ: Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε;
ΘΑΛΕΙΑ: Όχι, δείξε μου αυτά που πήρες.
ΕΥΑ: Νομίζεις ότι μπορώ με μια τέτοια συγκίνηση;
ΘΑΛΕΙΑ: Γιατί δεν μπορείς;
ΕΥΑ: Μπορώ!
(Φέρνει μια τσάντα γεμάτη ρούχα)
ΘΑΛΕΙΑ: Τι πήρες εδώ, μωρή;
ΕΥΑ: Γιατί; δε σου αρέσουν;
ΘΑΛΕΙΑ: Είναι να μην μείνεις μόνη σου για ψώνια.
ΕΥΑ: Με έχεις εκνευρίσει σήμερα.
(Της γυρίζει τη πλάτη)
ΘΑΛΕΙΑ: Θυμώσαμε;
ΕΥΑ: Άσε με.
ΘΑΛΕΙΑ: Νάζι μου κάνεις τώρα;
ΕΥΑ: Μόνο εσύ θα κάνεις για το μυθιστόρημα;
ΘΑΛΕΙΑ: Έλα πολύ ευσυγκίνητη είσαι σήμερα.
ΕΥΑ: Ε, πώς να μην είμαι; Ξέρεις πόσο θα μου λείψεις;
ΘΑΛΕΙΑ: Ε, και μένα.
ΕΥΑ: Έχω στεναχωρηθεί.
ΘΑΛΕΙΑ: Το ξέρω.
ΕΥΑ: Ναι, αλλά για μένα δεν είναι εύκολο.
ΘΑΛΕΙΑ: Γιατί για μένα είναι;
EΥΑ: Για μένα ένας λόγος παραπάνω όμως.
ΘΑΛΕΙΑ: Γιατί αυτό;
ΕΥΑ: Ε, εκτός από μας, που χωριζόμαστε εγώ φεύγω, πάω στα ξένα, πάω πολύ μακριά, πάω σε άλλη ήπειρο, πάω….(απότομα) Πάω για τσίσα!
(Φεύγει τρέχοντας)
ΘΑΛΕΙΑ: Δεν ξέρεις ποτέ τι θα ακούσεις από αυτή τη γυναίκα.
(Μένει για λίγο μόνη της και κοιτάζει το άλμπουμ)
ΘΑΛΕΙΑ: Αργείς πολύ;
ΕΥΑ: (Από μέσα) Έρχομαι σε λίγο.
ΘΑΛΕΙΑ: Άντε γιατί σε λίγο θα έρθει ο άντρας σου.
ΕΥΑ: Εντάξει.
ΘΑΛΕΙΑ: Κάνε γρήγορα.
ΕΥΑ: Μη με κόβεις!
ΘΑΛΕΙΑ: Μα, ώρα που βρήκες.
ΕΥΑ: Δεν έχουν ώρα αυτά τα πράγματα.
ΘΑΛΕΙΑ: Καλά αυτό σωστό είναι.
(Βγαίνει η Εύα)
ΕΥΑ: Τι φωνάζεις συνέχεια;
ΘΑΛΕΙΑ: Θα αργήσεις.
ΕΥΑ: Ε τι να κάνω από την συγκίνηση.
ΘΑΛΕΙΑ: Σε ήξερα και όταν δεν συγκινήσε.
ΕΥΑ: Δε μου λες εσύ τι θα κάνεις;
ΘΑΛΕΙΑ: Θα πάω για καφέ με έναν που γνώρισα.
ΕΥΑ: Δεν εννοώ αυτό.
ΘΑΛΕΙΑ: Τι εννοείς;
ΕΥΑ: Τίποτα.
(Ησυχία για λίγο)
ΘΑΛΕΙΑ: Δε μου λες;
ΕΥΑ: Τι;
ΘΑΛΕΙΑ: Πίνουμε;
ΕΥΑ: Τι να κάνουμε;
ΘΑΛΕΙΑ: Να πιούμε.
ΕΥΑ: Ποτό;
ΘΑΛΕΙΑ: Όχι δηλητήριο.
ΕΥΑ: Ε;
ΘΑΛΕΙΑ: Τι ε, μωρέ; Ποτό βέβαια, ουίσκι.
ΕΥΑ: Μα πριν το ταξίδι;
ΘΑΛΕΙΑ: Γιατί; θα οδηγήσεις το αεροπλάνο;
ΕΥΑ: Ε, θα πάω στο άντρα μου μεθυσμένη;
ΘΑΛΕΙΑ: Πού θα το καταλάβει με τόσα αρώματα που έχεις πάνω σου.
ΕΥΑ: Μμμ δεν θα του λέω βλακείες;
ΘΑΛΕΙΑ: Γιατί όταν δεν είσαι μεθυσμένη τι λες;
ΕΥΑ: Καλά φέρε.
(Η Θάλεια βγαίνει. Ξανά γυρίζει με ένα μπουκάλι και δυο ποτήρια)
ΘΑΛΕΙΑ: Ορίστε.
ΕΥΑ: Το καλό είναι;
ΘΑΛΕΙΑ: Γιατί έχω κι άλλο;
ΕΥΑ: Ναι εκείνη τη μπόμπα που δίνεις στους άντρες που φέρνεις εδώ..
ΘΑΛΕΙΑ: Σκάσε…το καλό είναι.
ΕΥΑ: Ωραία.
ΘΑΛΕΙΑ: Άντε έλα στην υγειά μας.
ΕΥΑ: Στην υγειά μας.
(Ξαναγεμίζει τα ποτήρια)
ΕΥΑ: Μη βάζεις άλλο θα φύγω σε λίγο..
ΘΑΛΕΙΑ: Έλα δε πειράζει.
ΕΥΑ: Καλά.
ΘΑΛΕΙΑ: Στην υγειά μας.
ΕΥΑ: Στην υγειά μας. Αχ στο κεφάλι έρχονται τόσα πράγματα.
ΘΑΛΕΙΑ: Αστά, χώρος υπάρχει.
ΕΥΑ: Μμμ σταμάτα πια.
ΘΑΛΕΙΑ: Καλά πες αυτό που θέλεις γιατί δε θα προλάβεις.
ΕΥΑ: Λες να έχουν δίκιο…
ΘΑΛΕΙΑ: Ποιοι;
ΕΥΑ: Αν έχουν δίκιο.
ΘΑΛΕΙΑ: Ποιοι μωρέ;
ΕΥΑ: Όλοι αυτοί που μας έλεγαν για τις γυναίκες, για τη φιλία των γυναικών κι όλα αυτά.
ΘΑΛΕΙΑ: Δε τα θυμάμαι και πολύ αυτά.
ΕΥΑ: Έλα τώρα.
ΘΑΛΕΙΑ: Μα το λες, σαν να ήταν καμιά τρελή πλειοψηφία.,..Λέγανε κάποιοι ότι οι γυναίκες ζηλεύουν η μία την άλλη και ότι η αντρική φιλία είναι πιο ισχυρή.
ΕΥΑ: Δε λέγαν μόνο αυτά γενικά από μικρές τα ακούμε αυτά.
ΘΑΛΕΙΑ: Τι δηλαδή..
ΕΥΑ: Ε να παντρευτείς να κάνεις παιδιά…γυναικά είσαι…και τέτοια.
ΘΑΛΕΙΑ: Ε κι εσύ τι τα ακούς;
ΕΥΑ: Δεν τα ακούω απλά με έβαλε σε σκέψεις.
ΘΑΛΕΙΑ: Μήπως ήταν το ουίσκι;
ΕΥΑ: Όχι.
ΘΑΛΕΙΑ: Καλά δεν τα ακούγαμε μόνο παλιά.
ΕΥΑ: Τι εννοείς;
ΘΑΛΕΙΑ: Και τώρα άρχισαν να μας λένε διάφορα.
ΕΥΑ: Τι διάφορα;
ΘΑΛΕΙΑ: Σε έπιασε το ποτό;
ΕΥΑ: Όχι όντως δε θυμάμαι.
ΘΑΛΕΙΑ: Ότι οι φιλίες δεν κρατάνε από μακριά..
ΕΥΑ: Ααα ναι… Και ότι τώρα θα δοκιμαστεί η φιλία μας.
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι, την Αυστραλία περιμέναμε.
ΕΥΑ: Είναι μία απόσταση βεβαία.
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι, αλλά οι φιλίες δε δοκιμάζονται έτσι.
ΕΥΑ: Τι εννοείς; γιατί με το ουίσκι αργώ λίγο…
ΘΑΛΕΙΑ: Ενώ όταν είσαι ξεμέθυστη πας σφαίρα..
ΕΥΑ: Έλα τελείωνε.
ΘΑΛΕΙΑ: Οι φιλίες δεν είναι ο καφές μια φορά την εβδομάδα και τα μηνύματα στο internet.
EΥΑ: Ούτε τα ψώνια στο μαγαζί.
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι…Να συνεχίσω;
ΕΥΑ: Ε ναι, γιατί σταμάτησες;
ΘΑΛΕΙΑ: Λοιπόν, έλεγα ότι φιλία είναι η αγάπη, η αλληλοεκτίμηση και ο αλληλο…αλληλο… πες το;
ΕΥΑ: Αλληλοσεβασμός;
ΘΑΛΕΙΑ: Όχι! Η συμπαράσταση.
ΕΥΑ: Συγνώμη και το αλληλό…πού κόλαγε;
ΘΑΛΕΙΑ: Εντάξει έχω πιει κι εγώ χάνω λίγο τα λόγια μου.
ΕΥΑ: Καλά, τελείωνε θα έρθει ο άντρας μου σε λίγο.
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι έλεγα ότι αυτός ο άνθρωπος…
ΕΥΑ: Ναι ..
ΘΑΛΕΙΑ: Για 20 χρόνια…
ΕΥΑ: Ναι…
ΘΑΛΕΙΑ: Αυτός ο άνθρωπος…
ΕΥΑ: Ναι…
ΘΑΛΕΙΑ: Νέκρα, σκάσε προσπαθώ να πω κάτι.
ΕΥΑ: Ε, πες το.
ΘΑΛΕΙΑ: Ήσουν εσύ! Άι σιχτίρ!
ΕΥΑ: Αααα (Ξεσπάει σε κλάματα).
ΘΑΛΕΙΑ: Τι είναι πάλι για το Τζόναθαν κλαις;
EΥΑ: Όχι, και για μένα εσύ ήσουν…αλλά δεν έβρισκα τρόπο να εκφραστώ
ΘΑΛΕΙΑ: Έλα μωρέ….Κοίτα την κατινίτσα πως κλαίει πάλι …έλα…έλα (ξεσπάει σε κλάματα)
(Κλαίνε για λίγο μέχρι να ακουστεί το ίδιο χτύπημα)
ΕΥΑ: Αμάν, τι σκληρούς ανθρώπους έχει εδώ.
ΘΑΛΕΙΑ: Είδες;
ΕΥΑ: Έλα στην υγειά μας.
ΘΑΛΕΙΑ: Να την ξεψάρωσε.
ΕΥΑ: Ε, δε ξέρω αν θα μας ξαναδοθεί η ευκαιρία.
ΘΑΛΕΙΑ: Θα μας ξαναδοθεί. Εδώ, στην Αυστραλία δεν έχει σημασία.
ΕΥΑ: Σωστά.. δεν θα χαθούμε έτσι;
ΘΑΛΕΙΑ: Ακόμα τι λέει ο κόσμος σε νοιάζει..
ΕΥΑ: Εντάξει όχι…
ΘΑΛΕΙΑ: Όλοι να λένε ξέρουν μόνο…
EYA: Σωστά, στην υγειά μας.
(Ακούγεται κόρνα αυτοκινήτου)
ΘΑΛΕΙΑ: Ήρθε ο άντρας σου σήκω.
ΕΥΑ: Έλα ένα τελευταίο.
ΘΑΛΕΙΑ: Σήκω, μωρή, που βρήκες την μέρα να γίνεις αλκοολική.
ΕΥΑ: Για αντίο;
ΘΑΛΕΙΑ: Εντάξει. Άντε
ΕΥΑ: Ωραία.(παίρνει τη βαλίτσα της) Νομίζω…είπαμε ότι έπρεπε.
ΘΑΛΕΙΑ: Ναι…
(Ξεσπάνε πάλι σε κλάματα. Η κόρνα συνεχίζει).
ΘΑΛΕΙΑ: Πρέπει να φύγεις.
ΕΥΑ: Είναι το τέλος μιας εποχής.
ΘΑΛΕΙΑ: Φύγε, μωρή, ο νους σου στα ρούχα.
(Στέκονται για λίγο και χαιρετιούνται. Η Εύα φεύγει. Η Θάλεια παίρνει το άλμπουμ, κάθεται και το ξεφυλλίζει. Μουσική. Αυλαία).
ΡΩΤΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ
Διαβάστε περισσότερα: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/panagiotis-zafeiris-rota-to-paramythi/
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 