Ανοίγει πύλη ο ουρανός
σ’ ονείρου χώρα και πετώ
όλα Θεός. Ευγνωμονώ.
Όρη κυματομορφή. Τη γη,
πόσο σπουδαίο, αληθινά,
τη νιώθω τώρα πώς γυρνά.
Ποτάμια φως στα πέρατα
και η ψυχή βαρκούλα,
μια τόση δα λεξούλα.
Στα δέντρα πες τη λύπη σου,
τον τρόπο εκείνα ξέρουν.
Τα ξόρκια που γιατρεύουν.
Ανοίγω το παράθυρο
προς την ανατολή.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 