Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 202… Με τη βοήθεια της επιστήμης, ο ιός έχει τεθεί σε πλήρη έλεγχο. Υπάρχει όμως κάποιος άνθρωπος που ζει μόνος, και από επιλογή δεν έχει ούτε τηλέφωνο ούτε πρόσβαση σε άλλα μέσα πληροφόρησης κι έτσι συνεχίζει να ζει σε καραντίνα μέχρι την επίσκεψη ενός παλιού του φίλου
Πρόσωπα: Άρης 50 χρόνων, Μάκης 48, Διανομέας κοντά στα 30
(Σκηνικό γκαρσονιέρας με ελάχιστα πράγματα…. Ένα τραπέζι στη μέση με μερικά βιβλία και χαρτιά και πολλές γλάστρες με λουλούδια. Ο Άρης ποτίζει με ποτιστήρι τις γλάστρες. Χτυπάει το κουδούνι μπαίνει ο Διανομέας με τα ψώνια του Άρη).
Διανομέας : Καλημέρα σας κ. Μάκη!
Άρης : Γεια σου αγόρι μου…
Διανομέας : Σας έφερα τα ψώνια που ζητήσατε…
Άρης : Σε ευχαριστώ… φέρ’ τα σε μένα (παίρνει τα ψώνια και τα ακουμπάει στο τραπέζι). Τι σου χρωστάω;
Διανομέας : Θα σας πω… 22
Άρης : Ορίστε…(του δίνει τα χρήματα ακριβώς).
Διανομέας : Ευχαριστώ…
Άρης : Περίμενε μισό λεπτό… (Ψάχνει τις τσέπες του και βγάζει μερικά δίλεπτα και μονόλεπτα). Ένα λεπτό …
Διανομέας : Αφήστε, δεν πειράζει….
Άρης : Ε, πως! Απλά, το επίδομα μου μπαίνει αύριο…
Διανομέας : Σας παρακαλώ, μία άλλη φορά… Μη στεναχωριέστε…
Άρης : Επιφυλάσσομαι….
Διανομέας : Κανένα πρόβλημα… να πηγαίνω…
Άρης : Μια στιγμή… θέλεις λίγο τσάι τουλάχιστον;
Διανομέας : Θα το ήθελα, αλλά πρέπει να γυρίσω στη δουλειά μου…
Άρης : Εντάξει τότε να μη σε κρατάω… σε ευχαριστώ!
Διανομέας : Αντίο!
(Φεύγει. Ο Άρης τακτοποιεί γρήγορα τα πράγματα στα ντουλάπια. Χτυπάει το κουδούνι. Μπαίνει ο Μάκης).
Μάκη : Άρη! (πάει να τον αγκαλιάσει).
Άρης : (Καθώς τον αποφεύγει). Γεια σου Μάκη!
Μάκη : Καλά, τι υποδοχή είναι αυτή;
Άρης : Περίμενες για κάποιο λόγο υποδοχή;
Μάκης : Είχα να σε δω πάνω από ενάμιση χρόνο…
Άρης : Και επειδή αποφάσισες να με δεις τώρα, πρέπει να σε αγκαλιάσω… ούτε τη Μαρίνα δεν αγκάλιαζα…
Μάκης : Γι αυτό τώρα την αγκαλιάζει άλλος…
Άρης : Έφευγες;
Μάκης : Έλα τώρα… γιατί να πικραθούμε άδικα…
Άρης : Μάλιστα.
Μάκης : Ήθελα καιρό να σε δω…
Άρης : Όταν σε πήρα και σου ζήτησα λεφτά είχες την ευκαιρία να με δεις…
Μάκης : Ε, δεν είχα τότε…
Άρης : Είμαι σίγουρος…
Μάκης : Ο φίλος μόνο από τα δανεικά φαίνεται;
Άρης : Όχι, αλλά ένας καλός φίλος σου επιστρέφει τα λεφτά που είχε πάρει όταν είσαι στο χείλος του γκρεμού…
Μάκης : Κοίταξε…
Άρης : Άστο Μάκη …δε με ενδιαφέρει πια…
Μάκης : Ωραία ….Να πούμε κάτι ποιο ευχάριστο…
Άρης : Σαφώς. Κάτσε…(Ο Μάκης κάθεται σε μία καρέκλα). Λίγο τσάι;
Μάκης : Τσάι;
Άρης : Δεν έχω κάτι άλλο να σου προσφέρω…
Μάκης : Βάλε γιατί όχι..
(Ο Άρης σερβίρει το τσάι. Ο Μάκης πίνει.)
Άρης : Καλό;
Μάκης : Τέλειο. Πάντα εχθρός του καφέ;
Άρης : Ο καφές είναι για αυτούς που έχουν δουλειές να κάνουν.
Μάκης : (Βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα). Έχεις κόψει και το τσιγάρο;
Άρης : Το τσιγάρο είναι για αυτούς που έχουν έννοιες…
Μάκης : Μάλιστα… Εγώ μπορώ να κάνω;
Άρης : Φυσικά και μπορείς.
(Ο Μάκης ανάβει τσιγάρο).
Μάκης : Λοιπόν, μια χαρά σε βλέπω…
Άρης : Ναι…
Μάκης : Και το σπίτι το έχεις κάνει…. Πιο ευχάριστο…
Άρης : Ναι…..
Μάκης : Έχεις κάτι;
Άρης : Μάκη…. Ξέρεις ότι μισώ τα προσχήματα…. Πες μου τι θέλεις;
Μάκης : Άρη…. Ανησύχησα για σένα χάθηκες για καιρό…
Άρης : Μόνο αυτό είναι;
Μάκης : Το θεωρείς λίγο; Σε έπαιρνα στο τηλέφωνο και μου έλεγε ότι δεν υφίσταται ο αριθμός… Άλλαξες κινητό;
Άρης : Όχι… το πέταξα…
Μάκης : Το τηλέφωνο σου;
Άρης : Ναι!
Μάκης : Γιατί;
Άρης : Δεν το χρειάζομαι….
Μάκης : Σε πείραξε πολύ…. Κατάλαβα…
Άρης : Ποιο;
Μάκης : Παραδέξου το ότι είναι αυτό!
Άρης : Ποιο, ρε Μάκη;
Μάκης : Ο γάμος της Μαρίνας!
Άρης : Ο γάμος της Μαρίνας;
Μάκης : Ναι…
Άρης : Παντρεύτηκε η Μαρίνα;
Μάκης : Δεν το ήξερες;
Άρης : Όχι… Πότε έγινε;
Μάκης : Πριν τρεις μήνες.
Άρης : Μπράβο… Φαντάζομαι τον Μιχάλη;
Μάκης : Ναι ….
Άρης : Να ζήσουν! Υπέροχα…
Μάκης : Ειρωνεύεσαι;
Άρης : Όχι…. 5 χρόνια χωρίσαμε… Τι συμφέρον είχα να θέλω να είναι ανύπαντρη;
Μάκης : Γι’ αυτό δεν είχες μελαγχολία;
Άρης : Όχι δεν είχα γι αυτό…
Μάκης : Αλλά;
Άρης : Πάντως… παντρεύτηκαν τώρα; Τέτοια χρονιά;
Μάκης : Αυτό γιατί σου κάνει εντύπωση;
Άρης : Όπως ξέρω τη Μαρίνα, έλεγα ότι αν ξαναπαντρευόταν ποτέ, θα έκανε πολύ εντυπωσιακό γάμο…. Της είχε μείνει απωθημένο που δεν τον έκανε μαζί μου.
Μάκης : Ακριβώς αυτό έκανε…
Άρης : Δηλαδή;
Μάκης : Γάμο με 500 άτομα στη Μητρόπολη, πήγε με άμαξα… και μη σου περιγράψω πώς ήταν το γλέντι!
Άρης : Περίεργο! τέτοια εποχή;
Μάκης : Τι έχει η εποχή;
Άρης : Εν μέσω ιού, πανδημίας, καραντίνας….
Μάκης : Μα τι λες;
Άρης : Τι λέω;
Μάκης : Σε καραντίνα ήμασταν τον προηγούμενο Μάρτη.
Άρης : Ναι..(αδιάφορα). Τελείωσε;
Μάκης : Η καραντίνα; Δύο μήνες είχε κρατήσει….
Άρης : Μπα…
Μάκης : Στα αλήθεια δεν ξέρεις;
Άρης : Δεν ασχολήθηκα… Ο ιός πώς είναι…
Μάκης : Έχουν καταφέρει πλέον να τον ελέγξουν.
Άρης : Α, μπράβο, συγχαρητήρια.
Μάκης : Μα πώς δεν ξέρεις τίποτα;
Άρης : Να σου πω…. Υπέθετα ότι θα έχουν αλλάξει τα πράγματα αλλά δεν με ενδιέφερε να μάθω…
Μάκης : Και πώς δεν έμαθες τίποτα; Από κάποιον άνθρωπο;
Άρης : Όλο αυτό καιρό δεν είδα κανέναν!
Μάκης : Πώς γίνεται αυτό;
Άρης : Υπάρχει ένα παιδί στη γειτονιά που προσφέρεται σε όποιον θέλει να του κάνει οποιαδήποτε εξωτερική δουλειά… Έτσι, μου έφερνε τα ψώνια, μου πλήρωνε τους λογαριασμούς, και μια φορά το μήνα μου έφερνε τα χρήματα που έπαιρνα από το ταμείο ανεργίας… Και με αυτόν είχα μόνο τα τυπικά!
Μάκης : Και εδώ μέσα τι έκανες;
Άρης : Έζησα λίγο καιρό στον παράδεισο!
(Ο Μάκης μένει απορημένος… ανάβει δεύτερο τσιγάρο).
Μάκης : Δε μπορώ να το πιστέψω…
Άρης : Γιατί;
Μάκης : Μα έζησες πάνω από ενάμιση χρόνο φυλακισμένος;
Άρης : Όχι και φυλακισμένος…. Από μόνος μου επέλεξα να ζήσω εδώ.
Μάκης : Και τι έκανες;
Άρης : Γιατί; έξω τι θα έκανα;
Μάκης : Μα τι απαισιοδοξία είναι αυτή;
Άρης : Απαισιοδοξία;
Μάκης : Ε.. ναι.
Άρης : Κάνεις λάθος, Μάκη μου…
Μάκης : Τι λάθος;
Άρης : Πρώτη φορά κατάφερα να βγω από την δική μου….. καραντίνα!
Μάκης : Άρη, είσαι καλά;
Άρης : Μια χαρά είμαι, μην ανησυχείς… δε έχω τρελαθεί ακόμα.
Μάκης : Ναι, αλλά…
Άρης : Κοιτά, Μάκη, εγώ σε καραντίνα ζούσα όλη μου τη ζωή… Μια καραντίνα που πολλοί έχουμε μέσα μας…. Μια καραντίνα στα ενδότερα.
Μάκης : Στα ενδότερα;
Άρης : Ναι σου κάνει εντύπωση;
Μάκης : Δεν το καταλαβαίνω απλά.
Άρης : Είναι τόσο απλό…
(Παύση)
Άρης : Μου δίνεις ένα τσιγάρο…
(του προσφέρει ένα τσιγάρο και το ανάβει).
Μάκης : Πριν δεν μου είπες ότι…
Άρης : Τώρα έχω μια έγνοια.
Μάκης : Τι έγνοια;
Άρης : Να σου δώσω να καταλάβεις…. Όχι ότι με ενδιαφέρει αλλά θέλω να φύγεις….
(Παύση. Αμηχανία)
Άρης : Τι με κοιτάς;
Μάκης : Πάντα ωμός…
Άρης : Σε αντίθεση με σένα που κρατάς πάντα τους τύπους
Μάκης : Θες καλύτερα να μου εξηγήσεις, να πιάσει τόπο και το τσιγάρο;
Άρης : Α, βέβαια!
Μάκης : Ωραία…
Άρης : Από μικρός έκανα ότι μου έλεγε ο πατέρας μου και η μάνα μου… Χωρίς να το καταλάβω έμπλεξα με το μαγαζί του πατέρα μου… Μετά με τη Μαρίνα…
Μάκης : Τη Μαρίνα;
Άρης : Τη Μαρίνα, ναι…. Παντρευτήκαμε όταν μου είπε ότι ήταν έγκυος…
Μάκης : Σε πίεσαν;
Άρης : Όχι… όχι… Δε μπορώ να πω τέτοιο πράγμα. Όταν έμαθα ότι θα γίνω πατέρας…. στο τότε νεανικό μου μυαλό, ότι θα δημιουργούσα μία αληθινή σχέση και ενθουσιάστηκα…
Μάκης : Έτσι έγινε ο γάμος σου;
Άρης : Ναι… με τα χρόνια την αγάπησα τη Μαρίνα, αλλά δεν την ερωτεύτηκα ποτέ …
Μάκης : Μάλιστα…
Άρης : Κι όταν απέβαλε… μπλέχτηκα μαζί της. Και όλα τα θέλω μπήκαν σε καραντίνα…. Στα ενδότερα…
Μάκης : Αυτά τα ενδότερα τι είναι;
Άρης : Τι να σου πω… σκέψεις … ψυχή.. κάτι ακόμα βαθύτερα… για μένα ήταν ένα… μπαούλο!
Μάκης : Μπαούλο;
Άρης : Ναι, εκεί τα είχα κλειδώσει.
Μάκης : Μα τι ήταν αυτά που ήθελες να κάνεις;
Άρης : Θες να σου πω την αλήθεια;
Μάκης : Ναι…
Άρης : Δεν είμαι σίγουρος.
Μάκης : Πώς γίνεται αυτό;
Άρης : Φαίνεται αυτά ήταν πάντα σε καραντίνα… Όσο ζούσα με τη Μαρίνα δεν μπόρεσα να το σκεφτώ. Όταν ξανάμεινε έγκυος πριν 5 χρόνια είχα αστραπιαία μία τελευταία ελπίδα. Όμως…
Μάκης : Η έκτρωση;
Άρης : Ναι… Η Μαρίνα δεν ήθελε να γίνει μητέρα στα 40… και φοβόταν και δεν είχε τη διάθεση.. Βέβαια αυτό ήταν πρόσχημα… γιατί λίγο μετά έμπλεξε με το Μιχάλη και έφυγε. Όμως ποιος θα μπορούσε να πιέσει μία γυναίκα να γεννήσει ένα παιδί χωρίς να θέλει;
Μάκης : Σωστά!
Άρης : Και πριν 2 χρόνια έκλεισε και το μαγαζί… και βρέθηκα στα 50 άνεργος και χωρισμένος… Δοκίμασα κάτι που δεν πέτυχε…
Μάκης : Καταλαβαίνω…
Άρης : Μετά από όλα αυτά δεν καταλαβαίνω την απορία σου….
Μάκης : Γιατί το λες αυτό;
Άρης : Πιο πριν δεν είχα ένα λεπτό να ζήσω όπως ήθελα και τώρα τα κατάφερα για ενάμιση χρόνο…
Μάκης : Και τι κέρδισες;
Άρης : Μια βόλτα στα ενδότερα…
Μάκης : Δηλαδή…
(Παίρνει τα χαρτιά από το τραπέζι).
Άρης : Αυτό ας πούμε…. Έγραψα ένα βιβλίο στο χέρι…
Μάκης : Βιβλίο;
Άρης : Ναι …διάβασα και ένα σωρό βιβλία….
Μάκης : Και αυτά τα αποκαλείς παράδεισο;
Άρης : Όταν δεν τα είχα ποτέ… Δεν λέω ότι ήταν καλό αυτό που συνέβη… Αλλά την καραντίνα κάποιοι την κουβαλάνε και μέσα τους…
Μάκης : Είναι τρελά αυτά που λες…
Άρης : Όχι …
Μάκης : Είναι, Άρη!
Άρης : Μην ανησυχείς.
Μάκης : Άρη …Έλα να πάμε έξω…
Άρη : Μάκη άστο..
Μάκης : Άρη, μη μένεις εδώ μόνος!
Άρης : Έχω τη φωνή από τα ενδότερα!
Μάκης : Είναι τρέλα πια αυτό. Έλα να πάμε μια βόλτα…
Άρης : Φύγε σε παρακαλώ…
Μάκης : Μα τι θα γίνει όταν τελειώσει το ταμείο ανεργίας …Όταν…
Άρης : Μάκη φύγε……
(Ο Μάκης πάει να φύγει απογοητευμένος. Σταματάει).
Μάκης : Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να κάνω για σένα;
Άρης : Υπάρχει…
Μάκης : Πες μου…
Άρης : Άσε μου άλλο ένα τσιγάρο…
Μάκης : Φυσικά (του δίνει άλλο ένα). Γεια σου.
Άρης : Αντίο.
(Ο Μάκης φεύγει. Και ο Άρης κοιτάει τα χαρτιά του. Χτυπάει το κουδούνι. Μπαίνει ο διανομέας).
Διανομέας : Καλησπέρα.
Άρης : Γεια σου και πάλι.
Διανομέας : Ο ταχυδρόμος άφησε στη πόρτα ένα γράμμα για σας και το έφερα.
Άρης : Α, ναι.. είχα στείλει ένα γράμμα και ήρθε η απάντηση.
Διανομέας : Γράμμα;
Άρης : Ναι σου κάνει εντύπωση ε;
Διανομέας : Όχι απλά είναι λίγο παλιό…
Άρης : Στη προκειμένη περίπτωση δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο.
Διανομέας : Εσείς ξέρετε…
(Ανοίγει το γράμμα).
Διανομέας : Εγώ .. να πηγαίνω…
Άρης : Έχεις τη καλοσύνη να περιμένεις λίγο;
Διανομέας : Ναι φυσικά.
(Διαβάζει το γράμμα. Χαμογελάει).
Διανομέας : Ευχάριστα;
Άρης : Αρκετά. (Παύση).
Άρης : Να σε ρωτήσω κάτι;
Διανομέας : Φυσικά.
Άρης : Πόσο χρονών είσαι;
Διανομέας : 25!
Άρης : Α ωραία ηλικία… στην ηλικία σου παντρεύτηκα…
Διανομέας : Εγώ παντρεύτηκα 5 χρόνια πριν.
Άρης : Αλήθεια;
Διανομέας : Ναι, ο γιος μου είναι 5 χρονών!
Άρης : Κοιτά να δεις… αν είχαν γεννηθεί τα παιδιά μου, το ένα θα ταν σαν εσένα και το άλλο σαν το γιο σου.
Διανομέας : Τι συνέβη;
Άρης : Τίποτα … Εύχομαι να είστε αγαπημένοι…
Διανομέας : Δε βαριέστε …δεν ήμασταν έτοιμοι για γάμο… αλλά έμεινε έγκυος… (παίζει απότομα μουσική. Ο Άρης τρομάζει για λίγο).
Άρης : Εύχομαι τα καλύτερα, παιδί μου…..
Διανομέας : Ευχαριστώ…
Άρης : Να σου ζητήσω μια χάρη;
Διανομέας : Ναι, φυσικά
Άρης : Είχα στείλει σε έναν εκδοτικό οίκο, για ένα βιβλίο που έγραψα.. και θέλουν να το στείλω… Μπορείς να το πας στο ταχυδρομείο;
Διανομέας : Φυσικά…
Άρης : Απλά θέλω να διορθώσω κάτι…. Στα βιβλία το παν είναι ο επίλογος…. Αν μπορείς έλα σε μία ώρα…
Διανομέας : Ευχαρίστως…
Άρης : Επειδή όμως θα λείπω… θα το αφήσω έξω από την πόρτα, με τη διεύθυνση…
Διανομέας : Καλώς…
Άρης : Σε ευχαριστώ
Διανομέας : Γεια σας…(Φεύγει).
(Ο Άρης ανάβει το τσιγάρο και γράφει. Τα λέει δυνατά).
Άρης : ‘’Ο ήρωας της ιστορίας μας κατάλαβε ότι θα έμεναν όλα κλεισμένα… στα ενδότερα…. αποφάσισε να έχει την ίδια τύχη’.
(Το βάζει σε φάκελο και γράφει απ’ έξω. Βγαίνει για λίγο και ξαναμπαίνει… Βγάζει από το ντουλάπι ένα περίστροφο και κάθεται στη καρέκλα. Τα φώτα σβήνουν και ακούγεται πυροβολισμός. Μουσική. Αυλαία).
ΡΩΤΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Παναγιώτης Ζαφείρης
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ
Διαβάστε περισσότερα: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/panagiotis-zafeiris-rota-to-paramythi/
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 