5 και 6 Σεπτέμβρη 2021
Θέατρο Λενταριανών (Γεωργίου Σγουρού 31, Χανιά)
Ώρα: 21:00 – Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ
Θεατρική Διασκευή: Παναγιώτης Ζαφείρης
Σκηνοθεσία: Θεοδώρα Ζώη-Παναγιώτης Ζαφείρης
Παίζουν: Ελένη Βιγλάκη, Έφη Μαλτέζου, Ματίνα Φραγγεδάκη
Προπώληση εισιτηρίων έως και την Παρασκευή 3/9 στον Πολυχώρο Ραδάμανθυς (Γεωργίου Ξέπαπα 7), 7-9 το απόγευμα. Εισιτήρια θα υπάρχουν και στο θέατρο Λενταριανών τις ημέρες της παράστασης
«…ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να εστιάζει στη δική του ζωή και στη δική του ευτυχία, χωρίς να προσπαθεί να περάσει με το ζόρι τις αντιλήψεις του στους άλλους. Ίσως έτσι ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος…».
-Ματίνα, συμμετέχεις κι εσύ στην ομάδα T for Techni και στη θεατρική παράσταση «Ιστορίες που δεν ήθελαν να μεγαλώσουν»…
Το έργο είναι η θεατρική διασκευή του ομότιτλου βιβλίου της Χαρίκλειας Ντερμανάκη. Το βιβλίο περιέχει 21 ιστορίες οι οποίες βασίζονται κυρίως στις ζωές διαφόρων γυναικών και από αυτές ο Παναγιώτης Ζαφείρης, ο οποίος σκηνοθετεί και έκανε τη θεατρική διασκευή, επέλεξε μαζί με τη Θεοδώρα Ζώη, που επίσης σκηνοθετεί, οκτώ. Πρόκειται για ένα όμορφο και επίκαιρο έργο, ειδικά λόγω της κατάστασης που επικρατεί τον τελευταίο καιρό δυστυχώς και στη χώρα μας. Εμείς στο έργο εστιάζουμε στις ζωές διαφόρων γυναικών, από διαφορετικές εποχές και με άλλους ρόλους η καθεμιά.
-Ο δικός σου ρόλος;
Υποδύομαι το ρόλο της Λογικής της κεντρικής ηρωίδας. Ουσιαστικά, είμαι μια έννοια η οποία μπλέκεται με το Συναίσθημα της ηρωίδας. Επίσης, σε κάθε ιστορία παίρνω και μια άλλη μορφή.
-Ασφαλώς ένας τέτοιος πιο «ιδεατός», «αφηρημένος», θα ’λεγε κανείς, ρόλος, είναι πρόκληση, καθώς δεν είναι και εύκολα προσεγγίσιμος, υποθέτω.
Η αλήθεια είναι ότι, αρχικά, αυτό που με δυσκόλεψε είναι η ίδια η ερμηνεία του Νου, της Λογικής, καθώς για εμένα είναι κόντρα ρόλος, αφού στην προσωπική μου ζωή λειτουργώ με βάση το συναίσθημα. Επίσης, οι ιστορίες είναι τόσο δυνατές και αληθινές -πραγματικά της διπλανής πόρτας- που υπήρξε για εμένα μια πρόκληση το να αποστασιοποιηθώ συναισθηματικά και να υποδυθώ την ψυχρή Λογική.
-Πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η «σύγκρουση ρόλων», της ζωής και του θεάτρου. Έχοντας στο νου σου το σύνολο των ιστοριών και των γυναικείων μορφών που «παρελαύνουν» στην παράσταση, λειτουργεί η έννοια της ταύτισης με χαρακτήρες γυναικών του έργου;
Βέβαια, δε θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Υπάρχουν αρκετά σημεία με τα οποία ταυτίζομαι, τα οποία δεν είναι απαραίτητα μόνο των ρόλων που υποδύομαι. Για παράδειγμα, η πρώτη ιστορία αφορά γιαγιάδες, και εγώ φυσικά, όπως και πολλοί άλλοι, λάτρευα τις γιαγιάδες μου. Ακόμα περισσότερο, όμως, με άγγιξε η τελευταία ιστορία, η οποία αφορά μια τρανς γυναίκα και αυτό γιατί η μητέρα της πρωταγωνίστριας αυτής της ιστορίας έχει για εμένα μια εξαιρετική στάση απέναντι στα παιδιά της. Είμαι και εγώ μητέρα δύο μικρών παιδιών και θαυμάζω αυτό τον χαρακτήρα που συμπαραστέκεται στα παιδιά της χωρίς να την ενδιαφέρει τι θα πει η κοινωνία, η γειτονιά ή ακόμα και ο ίδιος της ο σύζυγος. Για εκείνη πάνω από όλα είναι η αγάπη για το παιδί της, χωρίς όρους και όρια. Και για εμένα έτσι είναι η αγάπη, το θέμα είναι να αγαπάς τον άλλον όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι.
-Η διαχρονικότητα και η επικαιρότητα διαπερνούν το έργο, είναι ευδιάκριτες. Έχει έρθει στο επίκεντρο, άλλωστε, το προηγούμενο διάστημα η συζήτηση για το ρόλο της γυναίκας σήμερα και την πολύμορφη γυναικεία κακοποίηση. Εσύ πώς στέκεσαι απέναντι στο θέμα;
Όντως, όπως επισήμανα κι εγώ παραπάνω, το έργο θα παιχτεί σε μια περίοδο που το κάνει πιο επίκαιρο από ποτέ. Πιστεύω ότι το γεγονός πως οι περισσότερες ιστορίες αφορούν παλαιότερες εποχές, αλλά πολλές από αυτές τις συμπεριφορές μπορεί να τις δει κάποιος και σήμερα, μας λέει πολλά. Φτάνοντας στο 2021 , μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα βίας που επικρατεί, η έμφυλη βία και η σωματική, ψυχολογική και νοητική κακοποίηση απέναντι στις γυναίκες, οι οποίες έχουμε προσπαθήσει και έχουμε καταφέρει τόσα πολλά, εξακολουθεί να υφίσταται.
-Μέσα, λοιπόν, κι από αυτό το πρίσμα, ποια είναι τα κυρίαρχα μηνύματα του έργου;
Θεωρώ ότι τα μηνύματα που περνάει η παράσταση είναι πάρα πολλά, και ότι ο κάθε θεατής θα κρατήσει και κάτι δικό του. Για εμένα, αυτό που θα έπρεπε να κρατήσουν άντρες και γυναίκες είναι ότι ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να εστιάζει στη δική του ζωή και στη δική του ευτυχία, χωρίς να προσπαθεί να περάσει με το ζόρι τις αντιλήψεις του στους άλλους. Ίσως έτσι ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος.
-«Σύστησέ» μας τη Ματίνα Φραγγεδάκη ως ηθοποιό.
Η αλήθεια είναι ότι η πορεία μου στα θεατρικά δρώμενα δεν είναι πάρα πολύ μεγάλη, καθώς και εγώ ασχολούμαι ερασιτεχνικά. Αυτή είναι η δεύτερη μου συμμετοχή σε οργανωμένη θεατρική παράσταση και ευελπιστώ στο μέλλον να προχωρήσουμε τόσο με την ομάδα Τ for Techni, με την οποία κάνουμε την παράσταση , όσο και με την ομάδα Αλατιέρα, στην οποία βρίσκομαι μαζί με τη Δήμητρα Περράκη και την Έφη Μαλτέζου. Ελπίζω όταν φύγει το σύννεφο των 2 τελευταίων χρόνων, να κάνουμε όσο περισσότερα πράγματα γίνεται.
-Καλή κι ενδιαφέρουσα διαδρομή να ευχηθούμε. Το χανιώτικο κοινό υποστηρίζει το θέατρο και τους νέους καλλιτέχνες. Αρκεί αυτό;
Στα Χανιά υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για το θέατρο και τα καλλιτεχνικά δρώμενα γενικότερα, γι’ αυτό οι ερασιτεχνικές, και όχι μόνο, ομάδες είναι αρκετές. Βέβαια, την κατάσταση δεν μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει 100% ευνοϊκή, ειδικά τον τελευταίο καιρό, ούτε όμως και εντελώς αποτρεπτική. Επειδή, λοιπόν, και το κοινό των Χανίων δείχνει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και είναι ένθερμο, καλό είναι ο δήμος να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τις προσπάθειες όλων των ομάδων, καθώς πιστεύω ότι θα υπάρξει θετική ανταπόκριση και ότι αξίζει τον κόπο.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 