Ανθισμένα λουλούδια
Ανθίζουν και πάλι
Τα λουλούδια στην αυλή μας
Διώχνοντας από πάνω τους
Τον παγερό χειμώνα
Στο θερμό καλωσόρισμα
Της άνοιξης,
Στο κλείσιμο των πληγών..
Άδεια σελίδα
Της ζωής τα κεφάλαια
Ξεφύλλισε
Του καλοκαιριού
Την πρώτη την ημέρα.
Έπειτα
Τον έπιασαν τα κλάματα
Όταν
Σε άδεια σελίδα έφτασε
Και δεν είχε τίποτα
Να γράψει.
Λύπη
Γεμάτος λύπη
Τα αστέρια κοιτάζω
Αυτή τη νύχτα
Καθισμένος στο μικρό μπαλκόνι
Μακριά από τα βλέμματα
Της περιέργειας,
Μακριά από τα φώτα
Της πόλης
Τα αστέρια κοιτάζω
Μέχρι το ξημέρωμα
Γεμάτος λύπη
Που τα χρόνια πέρασαν
Δίχως μια ευχή
Να προλάβω..
Πλάι στο κύμα
Κουρασμένος από τις έγνοιες
Των καιρών
Σε ακρογιάλι ξεχασμένο
Περπάτησα
Αναζητώντας την ξεγνοιασιά
Των παιδικών μου χρόνων,
Πλάι στο κύμα
Που τα κάστρα γκρέμιζε
Από τότε..
Σκοτάδι
Τα ανοιχτά παράθυρα
Του παρελθόντος
Μόλις έκλεισαν..
Στο άδειο σπίτι
Η απόλυτη σιγή κατοικεί
Η ξύλινη σκάλα
Έπαψε πια να τρίζει
Και τα λουλούδια στο βάζο
Σιγά – σιγά μαραίνονται
Μέσα στο άγνωστο σκοτάδι.
Τα λέμε..
Τυχαία συναντιόμαστε
Στον δρόμο
Μ’ έναν παλιό μας φίλο
Χαμογελάμε,
Ίσως λίγο αμήχανα,
Έπειτα χαιρετιόμαστε
Δίνοντας την υπόσχεση
Να τα πούμε..
..Μα τελικά χανόμαστε!
Το πέρασμα
Φορτωμένος όνειρα
Ξεκίνησε
Μ’ ένα χαμόγελο
Επάνω στα χείλη
Γνωρίζοντας καλά
Πως όλα κάποτε
Στο τέλος τους φτάνουν..
Κι όμως,
Εκείνο το χαμόγελο έμεινε
Το πέρασμά του να θυμίζει..
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ
Δείτε περισσότερα στο https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 