Από τα «49+10 ΧΑΪΚΟΥ» του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ
Γεννιούνται ξένοι
Άνθρωποι τόσο ίδιοι
Πεθαίνουν ξένοι
*
Εντελώς απλά
Τελειώνουν οι καιροί μας
Μικρό νούφαρο
*
Όρνεα πετούν:
Κυκλικά εποπτεύουν
Την απώλεια
*
(Θάνατος)
Καλώς όρισες!
Εύχομαι να θυμάσαι
Πως είμαι θνητός
*
(Νεκρό Ψάρι Τηγανητό)
Μέσα στο πιάτο
Αλευρωμένος με γη
Θρέφει ο νεκρός
*
Οι νύχτες μικρές
Οι μέρες πιο σύντομες
Οι ζωές κενές
*
Στην αποβάθρα
Έκρυψα μία λέξη
Για παρηγοριά
*
Μια κατσαρίδα
Πέταξε προς τον ήλιο.
Πλήρης σύγχυση.
«Αυτό το λίγο που το καθιστά περισσότερο»
Αυτή η φράση του Ρόμπερτ Μπράουνινγκ συμπυκνώνει ίσως με τον καλύτερο τρόπο τη φιλοσοφική διάσταση που αποπνέουν τα ποιήματα του Ευάγγελου Ρούσσου. Τα «49+10 ΧΑΪΚΟΥ» είναι ένας κήπος ανθισμένος που περιμένει τον αναγνώστη τους για να τον ταξιδέψει σε μια χώρα ξεχασμένη. Και αυτή δεν είναι η Ιαπωνία, μα δεν πρόκειται – για την ώρα – να σας την αποκαλύψω!
