Το κόκκινο καντήλι – Γ. Α. Παπουτσάκης (1927)

Το κόκκινο καντήλι μες την κάμαρά μου

με κάνει να ονειρεύομαι πολλά˙

και φέρνει μου οπτασίες έκτακτες

αγαπημένων μου όντων που ποθώ.

                         *

Μ’ απ’ των οπτασιών μου τα ωραία

υπερτερεί κάποια μορφή υποβλητική:

των δεκαέξι χρόνων το κορίτσι

με τα μαλλιά τα μαύρ’, a la garconne,

και με τα εκφραστικά τα μάτια,

που σαν να μου μιλήσει θέλει.

                     *

…ονειροπόληση γλυκιά, που στην εξάλειψή της

το Είναι μου δονείται.

                    *

Εν πάση περιπτώσει, μες την κάμαρά μου

το κόκκινο καντήλι μου χαρίζει

– τι κι αν φανταστικά; – λίγων στιγμών

συγκίνησες που δεν θα εκπληρωθούν ίσως ποτέ.