Συνέντευξη του ποιητή και συγγραφέα Λεωνίδα Κακάρογλου στον Οδυσσέα Ομηράκη
-Είστε ένας άνθρωπος πολυγραφότατος. Από πού πηγάζει η έμπνευσή σας;
-Κατά καιρούς ασχολούμαι με την ανασκαφή των κειμένων μου και εκεί με έκπληξη ανακαλύπτω ποιήματα, διηγήματα απόπειρες μυθιστορημάτων, ταξιδιωτικές αφηγήσεις. Όλα αυτά τα γραψίματα είχαν κοινή αφετηρία τη σοβαροφάνεια των γραπτών μου, που με το πάθος ενός παιδιού που ήθελε να γίνει συγγραφέας γέμιζα με τίτλους και ονειρευόμουν πότε θα αποκτούσαν ζωή. Αυτά τα γραψίματα ήταν τα δικά μου κρυμμένα παιχνίδια που με γέμιζαν χαρά, αλλά παράλληλα ένοιωθα πως μου έλειπε το θάρρος να εκτεθώ στους γνωστούς και φίλους. Η έμπνευση εκείνων των χρόνων συναντάει τους αγαπημένους μου Καραγάτση, Μυριβήλη, Τερζάκη και κυρίως τον Ηλία Βενέζη. Αυτά τα γραψίματα ήταν οι τόποι της έμπνευσης και φανταστείτε κάποια παραμονή Χριστουγέννων όταν συνάντησα την εκδότρια της ΕΣΤΙΑΣ στο γραφείο της στον θρυλικό εκδοτικό οίκο. Γύρω γύρω τα αγαπημένα μου βιβλία, μαζί τους το πρώτο μου βιβλίο. Δεν ήξερα αν ζούσα στην πραγματικότητα ή αν η πραγματικότητα είχε γίνει όνειρο.
-Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την ποίηση;
-Την ποίηση τη συνάντησα για πρώτη φορά στο βιβλίο του ΜΙΧΑΛΗ ΠΕΡΑΝΘΗ, μια ποιητική ανθολογία κείνης της εποχής, στους ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥΣ του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ και στην εκπομπή του κρατικού ραδιοφώνου ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ που παρουσίαζε ο ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ.
-Θυμάμαι το ποίημα «για τον πατέρα», που βρίσκεται στο βιβλίο-ντοκουμέντο «Ημερολόγιο Ατομικόν Γεωργίου Κακάρογλου – Εν Σμύρνη 1918-1919», που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ραδάμανθυς. Πώς νιώσατε όταν είδατε το αυθεντικό χειρόγραφο του θείου σας, το ημερολόγιο που κρατούσε όταν ήταν σπουδαστής στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, να βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων 100 χρόνια μετά από τη συγγραφή του;
-Δεν πίστευα ποτέ ότι αυτό το βιβλιαράκι το φορτωμένο με εκατό χρόνια ζωή θα συνέχιζε τη ζωή του σαν μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων που βίωσαν το ατέλειωτο, το αφάνταστο ενός χρόνου που θα κυκλοφορεί στο διηνεκές.
-Μέσα στο βιβλίο υπάρχει η συγκλονιστική μαρτυρία της επίσκεψής σας στα πατρογονικά εδάφη, στο Σαλιχλή. Πώς ήταν, πώς νιώσατε μπροστά στο σπίτι των προγόνων σας;
-Είναι αυτό που σας είπα και πιο πριν. Ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι ζούσαμε ένα πραγματικό γεγονός ή ότι όλος ο χρόνος έγινε το όνειρο της ζωής μας που ξανά απόκτησε υπόσταση.
-Η επίσκεψή σας τότε είχε να κάνει με την βράβευση του Τάσου Αθανασιάδη με το βραβείο Ιπεκτσί για την ελληνοτουρκική φιλία. Βλέπετε να υπάρχουν σήμερα περιθώρια να καλλιεργηθεί ένα τέτοιο κλίμα ανάμεσα στους δύο λαούς; Ή βαδίζουμε ολοταχώς προς μία σύγκρουση; Και τελικά, η τέχνη μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο φράζοντας τον δρόμο προς τον πόλεμο;
-Το ταξίδι μας στα μικρασιάτικα παράλια ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία και όλοι οι άνθρωποι που γνωρίσαμε ήταν έτοιμοι να μας χαιρετίσουν και να μας βοηθήσουν. Η παρουσία του πατέρα μου και η συναλλαγή με τους κατοίκους ήταν κυριολεκτικά ένα απίστευτο γεγονός. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Η τέχνη είναι το φάρμακο που θεραπεύει τo πολεμικό μίσος και φτιάχνει τον δρόμο που θα συναντηθούν οι καλλιτέχνες, οι άνθρωποι της κάθε πλευράς. Συναντώ στα διάφορα φεστιβάλ τους Τούρκους δημιουργούς και νομίζω ότι όλα τα έξω από την τέχνη είναι με μια λέξη ανοησία.
-Θα ήθελα τη γνώμη σας με αφορμή την κρίση που έχει πυροδοτήσει ο COVID – 19, στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Πώς βιώσατε εσείς αυτή την εμπειρία;
-Ο εγκλεισμός ως προέκταση του φόβου και της αρρώστιας, με βοήθησε να ξαναστραφώ στον εαυτό μου και να ξανασχοληθώ με τα γραψίματά μου και τη δημιουργία που τα τελευταία χρόνια είχα παραμελήσει.
-Ξέρω ότι έχετε στα σκαριά μία ακόμα δουλειά σας. Ένα βιβλίο – θα το χαρακτήριζα και αυτό ντοκουμέντο- για τον κινηματογράφο στα Χανιά και όχι μόνο. Μιλήστε μας λίγο για το υπό έκδοση έργο σας. Τι θα περιέχει; Πότε να το περιμένουμε;
-Το βιβλίο θα λέγεται ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΦΑΝΟΣ και θα είναι οι συναντήσεις όλα αυτά τα χρόνια με ανθρώπους του κινηματογράφου, οι χώροι που πρόβαλα τις ταινίες και οι ταινίες. Σαράντα χρόνια σε ένα μοναδικό ταξίδι. Ελπίζω, αν όλα πάνε καλά, με τον καινούργιο χρόνο.
-Υπάρχουν ταινίες που θα ξεχωρίζατε στο σημερινό κινηματογραφικό τοπίο;
-Μέχρι σήμερα οι ταινίες που βλέπαμε είναι οι ταινίες που χαρακτηρίζουν κινηματογραφικούς δημιουργούς, κινηματογραφικά κινήματα και ακριβώς αυτά που παρουσίασαν το πρόσωπο του κινηματογράφου μέχρι σήμερα. Δυστυχώς οι ταινίες που βλέπουμε σήμερα δεν έχουν τη συνέπεια και την ομορφιά παλαιότερων ταινιών. Παρόλα αυτά συναντάμε ακόμα ταινίες που έχουν ενδιαφέρον. Έτσι θα μπορούσα να αναφέρω τις ταινίες του Τέρενς Μάλικ, Ρομάν Πολάνσκι, Μπερτράν Ταβερνιέ και του Τζιμ Τζαρμους.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ
Εν Σμύρνη 1918-1919 – Ημερολόγιο Ατομικόν
Στο λευκό του βυθού
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 