Με αφορμή την θεατρική παράσταση
«Ο μικρός πρίγκιπας συναντά τον Κύριο Καζαντζάκη στο δρόμο της αναζήτησης»
«Όλος αυτός ο δρόμος της αναζήτησης, δεν αφήνει μόνο ένα συναίσθημα σε όλο το έργο. Κάθε σκηνή έχει συγκεκριμένο θέμα, κάθε ηθοποιός έχει συγκεκριμένο χώρο και αναφέρεται σε συγκεκριμένη ιδέα, οπότε σε κάθε κομμάτι του έργου υπήρχε διαφορετικό συναίσθημα. Διαφορετικές καταστάσεις…».
Δείτε εδώ για τα εισιτήρια της παράστασης
Ο Ηλίας Βλαμάκης, ο οποίος έχει κάνει μια εκπληκτική διαδρομή μαθητείας στο χώρο της μουσικής, μας μιλάει με θαυμασμό για τους δασκάλους του, δηλώνει οπαδός της αειφόρου μάθησης και μιλά στην ιστοσελίδα μας με αφορμή την συνεργασία του στην μουσική επένδυση του θεατρικού έργου «ο μικρός πρίγκηπας συναντά τον Κύριο Καζαντζάκη στον δρόμο της αναζήτησης».
Ξεκινώντας από την περίοδο που πήγαινε στο γυμνάσιο, σπούδασε λύρα στο Βενιζέλειο Ωδείο, με δάσκαλο τον Νεκτάριο Κλωστράκη. Παίρνοντας το πτυχίο του στην κρητική λύρα συνέχισε τις σπουδές του για περίπου 10 χρόνια στην Βυζαντινή μουσική, με δάσκαλο τον Αντώνη Κλουβιδάκη. Αφού πήρε το πτυχίο του και στην Βυζαντινή μουσική, συνέχισε παρακολουθώντας σεμινάρια μουσικοθεραπείας με τον Δημήτριο Ψύχα και ψυχολογίας με τον Ανδρέα Πολιτάκο. Διεύρυνε έτσι τους ορίζοντές του ακόμα περισσότερο όσον αφορά την προσέγγισή του στην παραδοσιακή μουσική όλων των τόπων της Ελλάδας (Μικρασιάτικα, Θρακιώτικα κλπ, που έχουν διαφορετικό ύφος από τα κρητικά τραγούδια), ερχόμενος σε επαφή και με άλλες διαστάσεις πέρα από την παραδοσιακή εκτέλεση των τοπικών μουσικών. Για πάνω από 3 χρόνια μαθήτευσε με τον Δημήτρη Κολιακουδάκη πάνω στην μοντέρνα μουσική και την κιθάρα και συνεχίζει ακάθεκτος την μαθητεία του, δίπλα στον Ross Daily, μελετώντας την ανατολίτικη μουσική.
Ηρακλής Παπαδάκης
-Τέλη του Οκτώβρη, αρχές Νοέμβρη ανεβαίνει στα Χανιά το θεατρικό έργο «Ο μικρός πρίγκιπας συναντά τον Κύριο Καζαντζάκη, στον δρόμο της αναζήτησης», για το οποίο εσύ μαζί με τον Δημήτρη Ντρουμπογιάννη έχετε γράψει τη μουσική. Έχεις ασχοληθεί ξανά με κάτι αντίστοιχο;
Η.Β: Ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο. Με μεγάλη μου χαρά ήθελα να μπω σε αυτή τη διαδικασία για να γνωρίσω την εμπειρία, πώς χτίζεται μια παράσταση, πώς γίνονται οι πρόβες κλπ. Μετά από επικοινωνία με τον συγγραφέα, την σκηνοθέτιδα και την παραγωγό, είδα την όρεξη και τη διάθεση που υπήρχε στο να δημιουργήσουν κάτι όμορφο και ήμουνα πολύ θετικός. Με άγγιξε το κείμενο και ο τρόπος που η σκηνοθέτιδα Χριστίνα Βεριβάκη καθοδηγούσε τους ηθοποιούς και πόση σημασία έδιναν σε κάθε νόημα, σε κάθε παράγραφο, πως θα δώσουν πνοή σε κάθε λέξη, για να αποδοθούν σωστά οι έννοιες του κειμένου. Είχε πολύ μεγάλη σημασία για μένα η συμμετοχή μου στις πρόβες.
-Προέκυψαν ιδέες, νότες, μελωδίες μέσα από αυτή τη διαδικασία; Πώς λειτούργησε για σένα;
Η.Β: Ναι μεν δεν είχα κάνει κάτι παρόμοιο, αλλά έχω δοκιμάσει σαν άσκηση το να χρησιμοποιήσω εικόνες ή κάποιες ασπρόμαυρες ταινίες χωρίς ήχο, βάζοντας μουσική και δημιουργώντας ένα μουσικό χαλί, για δική μου εξάσκηση. Οπότε μπαίνοντας στο νόημα μια παραγράφου ή μιας ενέργειας που βιώναμε στην πρόβα, αφήνομαι ελεύθερος και βγαίνουν νότες. Γίνεται ένα παιχνίδι με τον τονισμό των λέξεων του ατόμου που μιλάει.
– Δηλ. η μουσική έρχεται να τονίσει τα συναισθήματα; Κάπως έτσι;
Η.Β: Εγώ θα σου πω πως το νοιώθω. Με μια σειρά είναι οι λέξεις, είναι το συναίσθημα και καθώς παίρνω αυτήν την ενέργεια, γίνεται νότα.
– Δηλ. αν δεν νοιώσεις, δεν γράφεις;
Η.Β: Όχι, δεν γράφεις τίποτα. Είναι πολύ δύσκολο. Μπορεί να γράψεις, αλλά θα είναι κάτι άσχετο, νομίζω. Πρέπει να έχεις ερέθισμα.
– Άρα ένιωσες με αυτό το έργο. Πού σε πήγε; Πού σε ταξίδεψε; Τι σου κινητοποίησε;
Η.Β: Είχε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Το αποτέλεσμα, η κατάληξη, όλο το νόημα, οι αξίες στις οποίες αναφέρεται…. Όλος αυτός ο δρόμος της αναζήτησης, δεν αφήνει ένα συναίσθημα σε όλο το έργο. Κάθε σκηνή έχει συγκεκριμένο θέμα, κάθε ηθοποιός έχει συγκεκριμένο χώρο και αναφέρεται σε συγκεκριμένη ιδέα, οπότε σε κάθε κομμάτι του έργου υπήρχε διαφορετικό συναίσθημα. Διαφορετικές καταστάσεις…
– Πιστεύεις πως κάποιος που δεν έχει μελετήσει Καζαντζάκη, μπορεί να παρακολουθήσει το έργο;
Η.Β: Πιστεύω ότι θα του μπει ο σπόρος, η περιέργεια και ίσως να του γεννηθεί η διάθεση να μελετήσει τον Καζαντζάκη περισσότερο. Ο Καζαντζάκης πλέον διδάσκεται σε όλο τον κόσμο, είναι πρεσβευτής των αξιών μας και του τόπου μας. Είναι καθολικός. Το έργο έχει βαθιά νοήματα, αξίες που ταιριάζουν με τον τόπο, τα οποία γνωρίζουμε βέβαια αλλά τα ξεχνάμε κάποιες φορές. Οπότε χρειάζεται κάποιος να μας τα θυμίζει.
– Τι όργανα χρησιμοποιείς μέσα στη ροή του έργου;
Η.Β: Παρακολουθώντας τις πρόβες είδαμε ότι σε κάποια σημεία υπάρχει διαφορετικό βάθος, σε κάποια άλλα μια διαφορετική ένταση. Πρότεινα στην σκηνοθέτιδα να παίξω λίγο λαούτο και κατόπιν βάλαμε και λίγα κρουστά. Στη συνέχεια είχαμε μια συνάντηση όπου συζητήσαμε για το τι όργανα θα μπορούσα να παίξω. Τελικά, έχω χρησιμοποιήσει λύρα, λαούτο και κάποια κρουστά μέσα στο έργο. Υπήρχε συνεννόηση με την σκηνοθέτιδα, η οποία καθοδήγησε και τη μουσική εκτός από τους ηθοποιούς. Προσπάθησα να αποδώσω τα συναισθήματα που μου δημιουργούσε η κάθε σκηνή. Μαζί με τον Δημήτρη Ντρουμπογιάννη ο οποίος είχε εμπειρία σε αυτά τα πράγματα και ο οποίος με βοήθησε επίσης πολύ, βρήκαμε έναν κοινό τόπο. Ταυτίστηκε η διάθεσή μας και ενώθηκε το λαούτο με το πιάνο, η λύρα με το πιάνο και ενώ συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, σύντομα παίζαμε μαζί σαν να είχαμε κάνει 10 συναυλίες.
– Τώρα που παίζεται το τρέιλερ, πώς είναι τα συναισθήματα και τα μηνύματα που έρχονται;
Η.Β: Από φίλους που στέλνω το τρέιλερ, τους αρέσει. Τους αρέσει η μουσική, η κινηματογραφική αίσθηση που δίνει το τρέιλερ, το μυστήριο που αφήνει. Υπάρχει μια μυστικιστική κατάσταση και στην μουσική, που τονίζει τον ρόλο της αναζήτησης. Για μένα ήταν μια πολύ δημιουργική διαδικασία και ήδη έχουμε μιλήσει με τον Δημήτρη για να κάνουμε κάποια μουσικά κομμάτια μαζί, προσεχώς.
Απομαγνητοφώνηση: Ηρακλής Παπαδάκης
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 