Α/Α …… ημέρας μακριά από την κόσμο…. τελικά δεν έχει σημασία ο αριθμός.
Έβαλα το χαρτί στην τσέπη μου, αυτό που θα μου επέτρεπε ως αλλοτινό εισιτήριο να πάω 600 μέτρα μακρύτερα, και φόρεσα το λουράκι στη σκυλίτσα μου. Πήρα δηλαδή την άδεια να βγάλω το σκυλί…
Περπάτησα ως την παραλία, μια ακόμη βόλτα δίπλα στη θάλασσα. Κάθισα σ’ ένα βράχο, ίσα που βρέχονταν τα πόδια μου. Την κοιτούσα αρκετή ώρα, το κάνω συχνά, την κοιτάζω και προσπαθώ να την καταλάβω. Ατελείωτη, απέραντη, γεμάτη μυστικά. Φαινόταν ακίνητη κι όμως είχε μια διαρκή κίνηση. Ακριβώς όπως εγώ και δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη, που έπρεπε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Ακινησία για την κίνηση. Να μείνουμε στο σπίτι….. για να περάσουμε απέναντι.
Προσπάθησα να κάνω εικόνα όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Αυτοί που έχουν σπίτι και είναι μονάχοι.
Αυτοί που έχουν σπίτι και είναι μαζί με αυτούς που αγαπάνε.
Αυτοί που έχουν σπίτι, αλλά ζουν μια ακόμη εφιαλτική, βίαιη μέρα.
Αυτοί που έχουν σπίτι και έχουν τρόφιμα.
Αυτοί που έχουν σπίτι και δεν έχουν τρόφιμα
Αυτοί που έχουν σπίτι και παλεύουν για την υγεία τους.
Αυτοί που έχουν σπίτι, αλλά δεν ξέρουν μετά από αυτό το πέρασμα αν θα έχουν δουλειά
Αυτοί που δεν έχουν σπίτι.
Αυτοί……
Δεν έχει τελειωμό η λίστα.
Όλοι που κουβαλάνε το φορτίο στην πλάτη τους, για να περάσουν απέναντι.
Ημέρες ανοιξιάτικες, πασχαλινές.
Ημέρες σταύρωσης και ανάστασης.
Κάποια περάσματα είναι δυσκολότερα, αυτά που έχουν φυσικές απώλειες ανθρώπων. Αυτά μας αλλάζουν εντελώς….
Πλησιάζει το Πάσχα και δεν μπορούμε να δώσουμε το Αναστάσιμο φιλί της αγάπης. Δεν πρέπει να αγκαλιαζόμαστε, δεν πρέπει να δίνουμε φιλιά, γιατί απλά τους αγαπάμε. Περίεργες αυτές οι μέρες, να δείχνουμε την αγάπη μας δίχως αγκαλιές, δεν το χωράει ανθρώπου νους. Να μένουμε μακριά για να μπορέσουμε να είμαστε ξανά κοντά!
Κοίταζα το χαρτί εξόδου, έπρεπε να επιστρέψω στο σπίτι. Γέμισα τα πνευμόνια μου με την αλμύρα και το άρωμα της. Ήταν ακόμη ήρεμη με μια διαρκή κίνηση. Έφτασα στο σπίτι, έπλυνα για μια ακόμη φορά τα χέρια μου και βγήκα στο μπαλκόνι, όχι για να χειροκροτήσω, αλλά για να την απολαύσω από απόσταση. Δεν θα επιτρέψω σε κανένα να πλένει τα χέρια του και να με προτρέπει να χειροκροτώ, όταν ο ίδιος δεν παρέχει εφόδια όπως έχει υποχρέωση, σε αυτούς που πολεμούν στην πρώτη γραμμή.
Εξακολουθούσε να είναι ήρεμη, απέραντη, γαλάζια κι όμως όταν έρθει η ώρα να ανταριάσει, όλη αυτή η κρυμμένη ενέργεια θα δώσει κύμα τεράστιο, που θα κάνει πέρασμα μεγάλο πάνω από τα βράχια. Έπειτα από όλο αυτό πολλά θα αλλάξουν. Αν μη τι άλλο θα έχουμε μάθει να μιλάμε με τον εαυτό μας και να του λέμε την αλήθεια, όταν ξεκινήσουμε να λέμε την αλήθεια σε εμάς τους ίδιους, μετρήστε από πόσα ψέματα θα έχουμε γλυτώσει εμείς και οι γύρω μας.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Κωνσταντίνα Χαριτάκη
ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ Κ. ΧΑΡΙΤΑΚΗ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ
ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ
ΙΣΑΛΟΣ ΓΡΑΜΜΗ
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 