Σπασμένο κολιέ*
Με λευκή κορδέλα πιασμένα τα μαλλιά
Αέρινο το βήμα
Καθαρό το βλέμμα
Ζεστό το χαμόγελο.
Τα όνειρα ριγμένα στον ορίζοντα
Κι η θάλασσα γαλήνια προσμένει..
Ανοιγμένα φτερά
Την ομορφιά του ταξιδιού γυρεύουν..
Μα παγιδεύονται σε λάθος ανθρώπου την αγκαλιά
Και να ξεφύγουν δεν μπορούν
Σαν πεπρωμένο να τους έμελλε ο πόνος
Υπομένουν..
Ώσπου συντρίβονται επάνω στο αθώο πέταγμα τους
Απλώνοντας τη θλίψη την ασίγαστη.
Τα βουβά βράχια αγγίζει το κύμα
Χάνεται η πνοή η τελευταία..
Εκεί, πλάι στο σπασμένο σου κολιέ
Και σ’ ένα αναπάντητο γιατί..
*Για τη Γαρυφαλλιά που δολοφονήθηκε στη Φολέγανδρο
Σβησμένοι ορίζοντες
Τον ήλιο έκρυψαν τα σύννεφα
Δίχως προειδοποίηση
Εκείνο το απόγευμα του Ιούλη
Φοβήθηκα θαρρώ
Και κοίταξα τη θάλασσα..
Ένα ταξίδι
Στα ανοιχτά ναυάγησε..
Σβησμένοι οι ορίζοντες
Πλαγιάζουν στο σκοτάδι.
Αντίστροφη μέτρηση
Σου έτυχε κάποια στιγμή να νιώσεις
Ότι δεν έχεις τίποτα;
Όχι, δεν μιλώ για την τσέπη την άδεια,
Μιλώ για τους ανθρώπους..
Εκείνους που βρίσκονται δίπλα σου
Που μπορείς να τους κοιτάξεις βαθιά
Μέσα στα μάτια
Διαπιστώνοντας με θλίψη
Το τεράστιο κενό..
Αντίστροφη η μέτρηση του χρόνου
Μα εκείνο που πονάει περισσότερο
Είναι όταν σε μια μόλις στιγμή
Χάνονται όνειρα και προσδοκίες..
Η ποίηση βρήκε τη Ζαφειρία Μαμάτση στη θάλασσα, στη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών, σε ολόκληρο τον κόσμο. «Με ναυτικό φυλλάδιο δεκαοχτώ και κάτι, ένα αντίο άφησα και γύρισα την πλάτη». «Θολά τα φώτα της στεριάς μπρος τον Σταυρό του Νότου κι εγώ τρεις μήνες έκλεινα του μπάρκου μου του πρώτου». «Της λαμαρίνας η βοή πάλι με μπότζι τρίζει κι ένα ανεμολόγιο τη ρότα μου ορίζει». Γαλήνεψε η θάλασσα στου ταξιδιού την πλώρη κι η Ανδρομέδα έγειρε σ’ ένα παλιό βαπόρι». «Μες της κλεψύδρας τον βυθό η άνοιξη κοιμάται, το ρούχο που τη ζέσταινε σαν όνειρο θυμάται…».
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά, μια πόλη που ακουμπά και παίρνει πνοή από την αύρα του απέραντου γαλάζιου. Η αγάπη για τη θάλασσα υπήρχε πάντα, ο έρωτας ήρθε μετά. Μου άπλωσε το χέρι και ταξίδεψα για χρόνια στο πλάι του. Η πλώρη κράταγε πορεία στη γραμμή του ορίζοντα και η πρύμη θυμόταν ένα πέτρινο παγκάκι σε μια ακρογιαλιά. Εκεί που σαν παιδί έκανα την ίδια ευχή καθώς έβλεπα καράβι να περνά στ’ ανοιχτά. Και η ευχή εκπληρώθηκε. Η επιθυμία για το γράψιμο ήρθε στη μοναξιά της θάλασσας, αφήνοντας το στίγμα της πάνω σε αυτό το βιβλίο.
Για παραγγελία του βιβλίου, δείτε εδώ: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/zafeiria-mamatsi-andromeda/
ή καλέστε στο 6983 091058
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 