Άλυτος γρίφος
Τα δάκρυα ευθύνονται.
Εκείνα σβήνουν
Το χαμόγελο
Βάζοντας τιμωρία
Την καρδιά..
Η αγκαλιά
Η αγκαλιά,
Η παγίδα του έρωτα
Καλοκαίρια απλώνει
Χειμώνες συντρίβει
Αυτό να θυμάσαι..
Στο φθινόπωρο
Τα φύλλα κι αν πέσουν
Η άνοιξη δεν
Θ’ αργήσει να φανεί.
Λόγια σκληρά
Λένε πως κάποτε
Θα ξεχάσεις
Εκείνα τα λόγια
Που σε πίκραναν..
Ίσως και να ‘χουν δίκιο
Όμως εκείνο που θα μείνει
Θα είναι το πως ένιωσες
Στο άκουσμά τους.
Παντός καιρού
Όμορφη είναι η θάλασσα
Και ιδανικά το ταξίδι
Της ταιριάζει..
Τόσο με άπνοια
Όσο και με άνεμο,
Αρκεί κάποιο λιμάνι
Τον ερχομό του
Να καλωσορίσει.
Σε γυρεύω
Στα απλά πράγματα
Σε γυρεύω,
Στα καθημερινά..
Στη μεριά του κρεβατιού
Την άδεια
Στην κουβέντα
Του καφέ του πρωινού
Στο φιλί
Που αντίο συλλάβιζε
Και σε μια καληνύχτα..
Μες τους τέσσερις
Τοίχους
Σε γυρεύω..
Ασυμφωνία χαρακτήρων
Πάει καιρός από τότε
Που με κράταγες στην αγκαλιά σου
Πάει καιρός από τότε
Που ήσουν πολλά για εμένα.
Που φταίξαμε και
Όλα όσα νιώσαμε
Όλα όσα είπαμε
Όλα όσα ζήσαμε
Στιγμές σε φόντο του ασπρόμαυρου
Έγιναν
Που ξεθωριάζουν μέρα τη μέρα
Δηλώνοντας
Απλή ασυμφωνία χαρακτήρων..
Της λήθης το νερό
Κάποτε όλα θα τελειώσουν.
Την ομορφιά η ασχήμια
Θ’ ακουμπήσει
Κι από της λήθης το νερό
Θα κεραστεί η μνήμη
Το πεπρωμένο για να βρει
Στο μονοπάτι.
Πληγωμένες καρδιές
Ήρθες στη ζωή μου
Μόνο με ένα σου χαμόγελο!
Όμως έφυγες
Παίρνοντας τα πάντα…
Το αγκάθι
Η νύχτα
Το αγκάθι στη σκέψη..
Ίδιο πόνο αφήνει
Κι ας έχει περάσει
Καιρός από τότε.
Από τότε που
Μια νύχτα ξημέρωσε
Δηλώνοντας
Την απουσία σου.
Αναμνήσεις
Ξαπλωμένος στον καναπέ
Με τον ήχο της βροχής παρέα
Τις αναμνήσεις αναπολώ..
Οι περισσότερες
Με τούτο τον καιρό
Ταιριάζουν,
Καθώς τη μελαγχολία τους
Σκορπούν..
Οι υπόλοιπες
Διστακτικά μου φέρνουν
Το χαμόγελο..
Εκείνο το χαμόγελο
Που όταν το έχεις
Φόβος σε πιάνει
Μην τυχόν
Και απρόσμενα χαθεί..
Φωτογραφία: Ζαφειρία Μαμάτση
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 