Αναπάντητα Γιατί – Ζαφειρία Μαμάτση

Αβαθή νερά

 

Καράβι δεμένο

Πλάι σε ντόκο

Που γέρασε μοιάζω.

Το ταξίδι που ποτέ δεν έκανα

Πάντοτε πληγώνει..

Κι αυτή η θάλασσα..

Γαλήνη και φουρτούνα

Συνάμα..

---

 

Αναπάντητα γιατί

 

Με ρούχα βρώμικα

που μύριζαν σαπούνι

κοντά στον κάδο

τριγυρνώ κι απόψε.

Τα ακριβά τα βλέμματα

την ψηλομύτικη ματιά τους ρίχνουν

κι έπειτα χάνονται.

Από ντροπή θαρρώ.

Ασφυκτιούν..

Στη μοιρασιά

του ίδιου του αέρα.

Σκληρό χαρτόνι

το κρεβάτι στρωμένο

πλάι στον δρόμο..

Εκεί,

στη σκοτεινή την άκρη.

Στιγματισμένος στης μέρας το φως.

Ρωτάτε γιατί;

Νοιάζεστε τάχα;

Η ανθρωπιά

πεταγμένη στα σκουπίδια.

Και τ’ αναπάντητα γιατί

χλευάσματα στον χρόνο.

---

 

Ψευδαίσθηση

 

Μια καλημέρα

στον μαγικό καθρέφτη.

Μια καλησπέρα

στον βιαστικό διαβάτη.

Μια καληνύχτα

στη γυρισμένη πλάτη,

στην αδιαφορία..

Την όαση γυρεύεις

στης ερημιάς τη μέση.

Εκεί που η ψευδαίσθηση

παιχνίδια παίζει.

Εκεί που τα παραμύθια

βρίσκουν χαρούμενο τέλος..

Στα όνειρα!

---

 

Φεγγαρόπετρα

 

Κάτασπρο βότσαλο

στα χέρια μου κρατάω.

Παιδί δεν είμαι

μα να γίνω θέλω.

Απόψε..

Κάτω από την πνοή

των αμέτρητων αστεριών

βαθιά πληγωμένος..

Ένα χαμόγελο αφήνεις

στου ταξιδιού

την πρύμη

κι η απουσία

το χάδι της απλώνει

και μένει ζωντανή.

Σ’ ένα φεγγάρι

που άλλοτε γεμίζει

κι άλλοτε χάνεται.

 

Ζαφειρία Μαμάτση