“Δεν το πιστεύω! Έ όχι! Όχι, όχι!!!”, φώναζε εκνευρισμένη η Αγγέλα πηγαίνοντας πάνω κάτω, πάνω κάτω στο δωμάτιο της. Μόλις είχε διαβάσει το μήνυμα στο κινητό της! Η κ. Φανή, η φιλόλογος, έστειλε μήνυμα στην ομάδα! Τους ενημέρωνε ότι δεν μπορούν να συναντηθούν για την αυριανή τους πρόβα. Κι όχι μόνο για την αυριανή αλλά για όσο χρειαστεί αφού μόλις είχαν ανακοινωθεί τα μέτρα για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού και είχε εφαρμοστεί γενικό lockdown στην Ελλάδα!
Η Αγγέλα συμμετείχε στη θεατρική ομάδα του σχολείου που ετοίμαζαν πυρετωδώς το αφιέρωμα για τους ήρωες της επανάστασης του 1821. Ο ρόλος της ήταν η Μαντώ Μαυρογένους και αυτές τις πρόβες τις περίμενε πώς και πώς! Ήταν μια συναρπαστική εμπειρία. Ο κύριος της θεατρικής αγωγής είχε φροντίσει ώστε τα θεατρικά που θα παρουσίαζαν τα παιδιά να έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αξιοποιούσαν ένα σωρό διαφορετικές τεχνικές που έκαναν το έργο τους ιδιαίτερο και πρωτότυπο.
Στην πρώτη σκηνή ένας συμμαθητής της Αγγέλας υποδυόταν το ρόλο του παπα-Μαύρου. Ο παπα-Μαύρος ήταν θείος της Μαντούς. Ζούσε στην Τήνο, ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία και υπηρετούσε με πάθος το όραμα της απελευθέρωσης του έθνους! Σ’αυτόν ο πατέρας της Μαντούς είχε εμπιστευτεί τη συνέχιση της διαπαιδαγώγησής της.
Με την αφήγησή του παρουσίαζε στους θεατές το χαρακτήρα της ηρωίδας και περιέγραφε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στην Τεργέστη της Ιταλίας. Εκεί η Μαντώ έζησε σαν παιδί και έφηβη μέσα στα αριστοκρατικά σαλόνια, με τις μουσικές και τις βραδιές χορού. Σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις η Μαντώ είχε συναντήσει σπουδαίους ευγενείς, ισχυρούς εμπόρους και πολιτικούς της εποχής. Η Μαντώ είχε μελετήσει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και ιστορία και είχε εντυπωσιαστεί με τον ελληνικό πολιτισμό. Η φιλομάθειά της την είχε οδηγήσει εκτός από τη μητρική της να μάθει 4 ξένες γλώσσες!
Στο τέλος της πρώτης σκηνής ο παπα-Μαύρος εξηγούσε πώς η Μαντώ βρέθηκε κοντά του στην Τήνο με το ξέσπασμα της επανάστασης. Κι ύστερα πώς μαζί πήγαν στη Μύκονο, στο νησί της μητέρας της Μαντούς, για να ξεσηκώσουν τους πρόκριτους.
Στην επόμενη σκηνή εμφανίζεται η Μαντώ. Μια κοπέλα 24-25 χρονών, όμορφη και λυγερόκορμη! Παρουσιάζεται μαζί με τα παλικάρια να συζητάνε πώς θα οργανώσουν την επανάσταση. Σ’ αυτή τη σκηνή η Αγγέλα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο γιατί βρίσκεται στη συνέλευση των προκρίτων στη Μύκονο. Τα λόγια της ξεσηκώνουν και πείθουν τους άντρες. Μαγεύουν νέους και γέρους που την ακολουθούν στο δικό της όραμα. Στο όραμα της ελεύθερης πατρίδας. Τους οργάνωσε και τους εφοδίασε τα απαραίτητα χρήματα από την προσωπική της περιουσία για να αρματώσουν πλοία. Κι ύστερα συγκινημένη χαιρετούσε από το λιμάνι τους πολεμιστές στα πλοία που ξεμάκραιναν. Κρατούσε στα χέρια της μια σημαία και τους εμψύχωνε με όλη τη δύναμη της ψυχής της! Η Αγγέλα λάτρευε το σημείο που έβγαινε με ένα σακουλάκι νομίσματα και τα έδινε στους προκρίτους λέγοντας:
“Αυτά τα πλούτη δεν είναι πια δικά μου! Θα τα ξοδέψω για την ελευθερία της Πατρίδας μου! Κι όταν τα δώσω όλα και δε μου μείνει τίποτα, τότε θα πάω κι εγώ μ’αυτούς που πολεμούν τον εχθρό και θα δώσω και τη ζωή μου! Έχω πληροφορίες πως έχουν έρθει στον Πειραιά πλοία με όπλα από την Ευρώπη. Στείλτε τους άντρες στον Πειραιά να αγοράσουν όπλα!”.
Κάπου εκεί τελειώνει η δεύτερη σκηνή. Η Αγγέλα πολύ θα ήθελε να παρουσιάσουν και το κομμάτι που η Μαντώ μαζί με τους Μυκονιάτες χύθηκε σα λιοντάρι, κορίτσι πράμα, στον πόλεμο με τους Αλγερινούς πειρατές. Όμως ήταν δύσκολο να δραματοποιήσουν τη σκηνή που η Μαντώ με το σπαθί της ρίχτηκε στη μάχη με τους άγριους πειρατές. Ένα κορίτσι με τα βιβλία, το πιάνο και τα γαλλικά! Ναι αυτό το κορίτσι μαζί με τους Μυκονιάτες τα κατάφεραν. Και τότε όλοι ζητωκραύγαζαν “Νικήσαμε!Ζήτω”! Ήταν τότε που η Μαντώ πήρε ένα ακόμα τίτλο, αυτόν της “Ηρωίδας της Μυκόνου”. Γιατί όσο ήταν στην Ευρώπη, όταν σπούδαζε και μπαινόβγαινε στα σαλόνια των ευγενών είχε τον τίτλο της όμορφης Ελληνίδας “Λα Μπέλλα Γκρέτσια”!
Η Αγγέλα δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στον αναγκαστικό εγκλεισμό μες στο σπίτι. Όλα άλλαξαν γύρω της, κομμένο το γυμναστήριο, κομμένες οι βόλτες, οι καφέδες. Όλοι στο σπίτι, να τριγυρνάνε από το ένα δωμάτιο στο άλλο προσπαθώντας να συνηθίσουν στα νέα δεδομένα “μένουμε σπίτι – μένουμε ασφαλείς!”.
Ευτυχώς δεν τα παράτησαν στη θεατρική ομάδα! Συνέχισαν να μελετούν τους ρόλους, έστελναν μηνύματα, αντάλλασσαν αρχεία. Εντάξει… δεν ήταν κι όλα εύκολα αλλά τουλάχιστον δεν έμεναν στάσιμοι.
Ντιν ,ντιν…. μήνυμα στο κινητό!Ταπ ταπ, ταπ ταπ… τα δάχτυλα της Αγγέλας με μια απίστευτη ταχύτητα απαντούσαν στο μήνυμα στο κινητό της.
Κλήση στο κινητό!
“Καλημέρα κ. Φανή! Τι κάνετε;”
”Καλημέρα Αγγέλα! Είμαστε όλοι καλά! Ψάχνουμε ιδέες για να αξιοποιήσουμε το χρόνο μας, δε θέλουμε να πάμε πίσω! Σκεφτήκαμε την ημέρα και την ώρα της πρόβας μας να συνεχίσουμε με τηλεδιάσκεψη! Σίγουρα δε θα είναι το ίδιο αλλά θα μας κρατήσει σε επαφή.”
«Τέλεια κυρία!».
«Εσύ πρέπει να ασχοληθείς λίγο περισσότερο με τη σκηνή των επιστολών. Σου έστειλα το κείμενο, ένα γράμμα που είχε γράψει στις Γαλλίδες κυρίες. Δώσε μεγάλη σημασία σ’ αυτό. Διάβασέ το ξανά και ξανά!».
«Μα κυρία είναι μεγάλο και δυσνόητο, είπαμε ότι θα μάθω δυο -τρεις προτάσεις στα γαλλικά και είναι εντάξει!» απάντησε η Αγγέλα που δεν το ‘χε και πολύ με το διάβασμα.
«Γι αυτό σου λέω θέλει διάβασμα 2-3 φορές γιατί μόνο έτσι θα νιώσεις το μεγαλείο του χαρακτήρα της Μαυρογένους. Θυμήσου τον κύριο Χρήστο, σας το έχει τονίσει…. καλή μελέτη του ρόλου σημαίνει μελέτη του χαρακτήρα!”.
«Εντάξει, κ. Φανή, θα το διαβάσω!».
«Αγγέλα σε χαιρετώ, θα τα ξαναπούμε στην τηλεδιάσκεψη. Ξεκίνα μελέτη! Και τα γαλλικά σου με προφορά!”.
“Γεια σας, κυρία! Ναι, ναι το ‘χω, au revoir!”.
Μετά και το τηλεφώνημα της κ. Φανής η Αγγέλα σα να πήρε νέες δυνάμεις! Είχε δουλειά! έπρεπε να μάθει λίγες προτάσεις στα γαλλικά. Στην τρίτη σκηνή παρουσιάζεται να γράφει επιστολές στις Παρισινές κυρίες. Τους ζητάει να βοηθήσουν τον αγώνα των συμπατριωτών της για να γλυτώσουν από τα δεινά της καταπίεσης. Η Μαντώ ήταν γνωστή στους κύκλους των φιλελλήνων της Ευρώπης και ασκούσε επιρροή με τη μόρφωση, την εξυπνάδα και την ομορφιά της. Γνώριζε πολύ καλά την καθημερινότητα και τις αξίες τους εκεί στα σαλόνια της αριστοκρατίας και γι’ αυτό έγραφε και ξανάγραφε επιστολές.Τις παρέδιδε στους κατάλληλους ανθρώπους για να τις μεταφέρουν στο Λονδίνο και στο Παρίσι, εκεί που μπορούσαν να ασκηθούν πιέσεις!
Εντάξει η κ. Φανή και ο κ. Χρήστος τελικά είχαν δίκιο, η επιστολή της Μαντούς όταν πια τη διάβασε και την ξαναδιάβασε ήταν συγκλονιστική! Πόσο θαρραλέα ήταν τελικά αυτή η κοπέλα.Δε δίσταζε να απαιτεί βοήθεια, να απαιτεί να ασχοληθούν με την πατρίδα της, να τους υποδεικνύει τον τρόπο που θα μπορούσαν να πιέσουν οι γυναίκες τους άντρες που ήταν σε θέσεις ευθύνης να έχουν μια στάση θετική για την Ελλάδα. Τους ζητούσε να επηρεάσουν τους συζύγους, τους φίλους, τους αδερφούς τους και να τους αποτρέψουν να στείλουν βοήθεια στους εχθρούς της Ελλάδας. Ήταν φανερό πως η Μαντώ μιλούσε σα γνήσια αρχαία Ελληνίδα με τις αρχές και τα ιδανικά της φιλοπατρίας, της δημοκρατίας, της ειρήνης!
Η τελευταία σκηνή του έργου ήταν σύνθετη και ήθελε την προσοχή και τη συνεργασία πολλών παιδιών. Ακολουθούσαν τις οδηγίες του κυρίου της θεατρικής αγωγής και συνδύαζαν τεχνικές θεάτρου που θα κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών αλλά και των παιδιών που συμμετείχαν. Πράγματι δεν ήταν καθόλου βαρετή διαδικασία. Η σκηνή ξεκινούσε με την τεχνική της παγωμένης εικόνας! Ο Γιάννης υποδυόταν το ρόλο του Δανού ζωγράφου Άνταμ Φρίντελ. Ήταν ακίνητος στη στάση της ζωγραφικής του πορτραίτου της Μαντούς Μαυρογένους στο καβαλέτο του. Ο Άνταμ Φρίντελ ήταν γνωστός φιλέλληνας εντυπωσιασμένος κι αυτός όπως και άλλοι φιλέλληνες από τη φιλοξενία, τη φιλοπατρία και τον ηρωισμό της Μαντούς. Ήταν γνωστός στο περιβάλλον του Δημήτρη Υψηλάντη και καθιερώθηκε ως ο ζωγράφος των ηρώων. Φιλοτέχνησε τα πορτραίτα των ηρώων της Ελληνικής Επανάστασης και ένα από αυτά ήταν της ηρωίδας Μαυρογένους. Αυτά τα πορτραίτα αξιοποιήθηκαν και προώθησαν την υπόθεση της ελευθερίας των Ελλήνων γιατί έδωσαν μια δυναμική παρουσία στους κύκλους των φιλελλήνων.
Και μετά η εικόνα- Μαντώ “ζωντανεύει” και κάνει ένα flash back στη ζωή της όταν το 1823 ο Καποδίστριας αναγνώρισε την προσφορά της στον αγώνα και της απένειμε το αξίωμα του αντιστρατήγου.Της παραχώρησε και σπίτι στο Ναύπλιο. Τότε ήταν που γνώρισε το στρατιωτικό Δημήτριο Υψηλάντη.Τον γνώρισε και τον ερωτεύτηκε. Μα και εκείνος την ερωτεύτηκε! Αρραβωνιάστηκαν και έδωσαν υπόσχεση γάμου. Αυτές ήταν οι πιο όμορφες αναμνήσεις της γιατί τα χρόνια που ακολούθησαν της πρόσφεραν απανωτά πίκρα και δυστυχία! Χωρισμός με τον Υψηλάντη, βίαιη απομάκρυνσή της από το Ναύπλιο με εντολή Κωλέτη, δολοφονία Καποδίστρια, θάνατος Υψηλάντη, φτώχεια, απαξίωση, κατάθλιψη και αρρώστια. Χωρίς κανένα να την υποστηρίζει, να αναγνωρίζει την προσφορά της στον αγώνα, χωρίς περιουσία και χρήματα επέστρεψε στη Μύκονο και αργότερα στην Πάρο που πέθανε χτυπημένη από αρρώστια.
Όλα αυτά τα γεγονότα και τα συναισθήματα της τελευταίας περιόδου δεν είχαν προλάβει να τα επεξεργαστούν. Θα έπρεπε να περιμένουν να συναντηθούν ξανά από κοντά για να επανέλθουν σ’ αυτό το κομμάτι της ζωής της ηρωίδας.
Τι ταξίδι κι αυτό σε καιρό καραντίνας!
ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 1821
Μια αποκαλυπτική περιήγηση μέσα από ιστορικές πηγές, διπλωματικά έγγραφα και ντοκουμέντα, στα χρόνια πριν και μετά την Επανάσταση του 1821. Ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του, καθώς περπατά στα βήματα του Ρήγα, διαβάζοντας αποσπάσματα της αλληλογραφίας αυτοκρατόρων και διπλωματών των Μεγάλων Δυνάμεων, έγγραφα, κείμενα και άλλες πηγές σχετικά με το Ελληνικό Ζήτημα…
Διαβάστε περισσότερα: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/christos-tsantis-to-elliniko-zitima-kai-oi-megales-dynameis-prin-kai-meta-to-1821/
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 