Στέκομαι στο ίδιο σημείο. Τόπος και χρόνος μακριά κι όμως ακόμα μέσα τους, μέσα μου, παντού και πάντα. Κοιτώ, θυμάμαι και ζω. Ζω όσα θυμάμαι και θυμάμαι αυτά που ζω. Έντονη μυρωδιά που έχει ποτίσει το χώμα, βαριά χειμωνιάτικη βροχή που μοιάζει να μη μπορεί να στεγνώσει κι εγώ αφήνω πάνω του απεγνωσμένα χνάρια σαν ταπεινός προσκυνητής.
Φτάνουν στ’ αυτιά μου λόγια, τραγούδια, μια φωνή, οι ψίθυροί της μέσα στις νύχτες χαϊδεύουν ακόμα και προκαλούν. Προσκαλούν. Ανακαλούν. Λέξεις, βήματα αργά με χέρια κρατημένα, βήματα δίχως την έγνοια του αύριο, καθημερινές μικρές γιορτές. Μνήμες κι εικόνες που φυτρώνουν έρωτα και πόθο σε άγονο χώμα, ποικίλα χρώματα κι αντανακλάσεις σε ασπρόμαυρο παρόν.
Έτσι σε φέρνω πάντα στο εδώ μου. Αγάπη και νόστος. Θυμάμαι και φοβάμαι. Σε κρατώ και θυμάμαι, δε σε αισθάνομαι και φοβάμαι. Δε με πειράζει όμως, πετράδι πολύτιμο είσαι κι ας αποδυναμώθηκε με τον καιρό η λάμψη σου, δεν τη χρειάζομαι. Σε έχω, σε κατέχω, σε ενσωματώνω. Δε μου λείπεις, είσαι πια κομμάτι μου. Γιατί μπορώ και σ’ αγαπώ. Ερωμένη μου τώρα η απουσία σου. Τρυφερή κι αυταρχική. Γλυκιά και πρόστυχη. Σύντροφος πιστή και πόρνη. Μη με ρωτάς ποια προτιμώ. Γείρε στον ώμο μου και κλείσε τα μάτια. Αέρας μου έγινες και σ’ αναπνέω. Σώμα μου έγινες και σε φορώ. Ψέμα και λάθος μου, τα πιο δικά μου και γι’ αυτό σε μισώ. Αλήθεια μου έγινες, η πιο παντοτινή κι αιώνια και γι’ αυτό σε ευγνωμονώ.
Λένε, στον έρωτα δεν πρέπει να τάζεις. Μπλέκεται η αλήθεια με το ψέμα όπως πολεμά ανελέητα η ορμή τη λογική. Και πάντα πέφτει λαβωμένη η λογική, ανίσχυρη στο πεδίο της μάχης, πολλές φορές νεκρή, πνιγμένη στης καρδιάς το ζεστό αίμα. Σε μισώ γιατί ορίζεις πια όλες τις κινήσεις μου. Σε μισώ γιατί κάθε μέρα ξεψυχώ με τη σκέψη πως βαδίζεις δίχως να ‘ρχεσαι σε μένα, πως ανοίγεις τα χέρια σου δίχως εγώ να κουρνιάζω στην αγκαλιά σου. Σε μισώ γιατί υπάρχεις χωρίς να υπάρχω εγώ δίπλα σου. Σε μισώ γιατί πάντα σ’ αγαπώ.
Στο μαύρο της άρμα η νύχτα με παίρνει. Στέκομαι ξανά στο ίδιο σημείο. Θυμάμαι και ζω. Γέρνω στον ώμο σου και κλείνω τα μάτια. Ζω όσα θυμάμαι και θυμάμαι αυτά που ζω.
Το βιβλίο του παιδοψυχίατρου Γιώργου Ν. Βαγιωνή κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ραδάμανθυς
Διαβάστε περισσότερα: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/giorgos-vagionis-nerantzaki-me-agkathia/
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 