Για τους φίλους του αστυνομικού μυθιστορήματος
Απόσπασμα από το βιβλίο
«Απροσπέλαστο… μονοπάτι του πόθου»
[…]Τσουχτερό το κρύο. Η Λίνα μάζεψε τα χέρια της σαν μια αγκαλιά γύρω της και επιτάχυνε το βήμα της. Δεν ήθελε πολύ ακόμα. Ένιωθε μια ανατριχίλα. Πάντα το φοβόταν αυτό το σημείο. Πολύ σκοτεινό και ερημικό. Εκεί μαζεύονταν τη μέρα όλα τα παιδιά της γειτονιάς και έπαιζαν με την ψυχή τους. Λίγο πριν νυχτώσει όμως, οι μαμάδες τα μάζευαν μέσα. Δεν ήταν για να κάθονται τα βράδια εκεί έξω χωρίς επίβλεψη.
Είχε ωραίες αναμνήσεις η Λίνα από τα παιχνίδια εκεί σαν παιδί. Αυτές σκεφτόταν κάθε φορά που περνούσε βράδυ για να πάει στο σπίτι της και ο φόβος γινόταν παιδικές παιχνιδιάρικες σκέψεις. Έκανε να στρίψει στη γωνία, αλλά δυο δυνατά χέρια της έκοψαν τη φόρα. Ήθελε να φωνάξει, αλλά δεν πρόλαβε. Το ένα χέρι της κρατούσε το στόμα κλειστό και το άλλο της τράβηξε τα μαλλιά και, πριν προλάβει να αντιδράσει, με μεγάλη ταχύτητα το κεφάλι της βρέθηκε να χτυπάει στον τοίχο. Κλότσησε πίσω της και βρήκε το πόδι της μαύρης σκιάς. Αυτή παραπάτησε. Έκανε να φύγει, αλλά μάταια. Η φιγούρα πέρασε το χέρι της από το λαιμό της μικρής, τραβώντας την προς τα πίσω. Προσπάθησε να βγάλει μια κραυγή που να καλεί σε βοήθεια. Άδικος κόπος. Το άλλο χέρι τώρα της έκλεινε ερμητικά το στόμα. Η ανάσα έβγαινε με δυσκολία. Θα την έπνιγε. Κάτι έπρεπε να κάνει και γρήγορα, αλλά ο έλεγχος είχε χαθεί. Χτυπούσε χέρια-πόδια, δεξιά και αριστερά. Μόνο αέρα κατάφερνε να στοχεύσει. Ο δικός της αέρας, όμως, λιγόστευε. Με τα δυο χέρια προσπαθούσε να βγάλει το χέρι της φιγούρας από το στόμα της. Ό,τι και να έκανε έπεφτε πάνω σε τοίχο, έναν ανθρώπινο τοίχο που ήταν αδύναμη να σπάσει, να κινήσει, ακόμη και να σπρώξει.
Άρχισε να παραδίνεται. Οι αντιστάσεις της μηδενίζονταν. Τα χέρια χαλάρωσαν λίγο και τότε το είδε σαν ευκαιρία. Ναι, είχε ακόμα δυνάμεις. Θα έτρεχε μακριά. Θα προλάβαινε. Θα γίνονταν όλα σε δευτερόλεπτα. Με μια κίνηση πέρασε το κεφάλι της κάτω από τα χαλαρωμένα πλέον χέρια και πήρε φόρα για να τρέξει μακριά. Φώναξε «βοήθεια» με φωνή βραχνή, αλλά δεν πρόλαβε να φωνάξει δεύτερη φορά. Μεμιάς η σκιά έφτασε κοντά της, την άρπαξε από πίσω και την έριξε στο πεζοδρόμιο, έπεσε πάνω της και το χέρι έκλεινε πάλι ερμητικά της άμοιρης Λίνας το στόμα. Με το άλλο τής πήρε την τσάντα, που ακόμα κρεμόταν στον ώμο της χιαστί, και την πέταξε πιο πέρα. Της έκοβε την ανάσα, δεν μπορούσε να φωνάξει, να ζητήσει βοήθεια. Προσπαθούσε να ξεφύγει από το θηρίο που την πλάκωνε. Πάλευε, με τα νύχια της να καρφώνονται στο τσιμέντο και να ματώνουν από την προσπάθεια να συρθεί από κάτω. Οι λυγμοί έβγαιναν με δυσκολία, τα δάκρυα-καυτά ποτάμια, θόλωναν τα γουρλωμένα από φόβο μάτια. Θα λιποθυμούσε, το ένιωθε. Το χέρι πάλι την έπιασε από τα μαλλιά και αυτή τη φορά της χτυπούσε το κεφάλι στην άσφαλτο. Μια… δύο… τρεις… οι αισθήσεις εγκατέλειπαν τη δύστυχη κοπέλα. Το αίμα κάλυπτε το πρόσωπό της, τα μαλλιά της, κυλούσε στη μαύρη πίσσα. Τέσσερις… πέντε… Το κεφάλι πλατσούριζε με θόρυβο στην κόκκινη λίμνη και οι σταγόνες που αναπηδούσαν έφταναν καυτές στα χέρια και στα ρούχα του εγκληματία, έμοιαζαν πύρινα δάκρυα, όπως εκείνα που θα πλημμύριζαν τη χαροκαμένη μάνα σε λίγες ώρες. Έξι… η μανία κόπασε. Καμία κίνηση. Απόλυτη ησυχία. Το χέρι ακόμα κρατούσε σφικτά τα μαλλιά.
Η κοπέλα έμεινε ασάλευτη. Τότε μόνο σηκώθηκε από πάνω της το τέρας. Όμως δεν έφυγε, ζητούσε κι άλλη επιβεβαίωση. Πήρε μια μεγάλη πέτρα που βρήκε σε μιαν άκρη και την έσπασε πάνω στο κεφάλι της. Αίματα παντού. Τα μάτια της μικρής καρφωμένα σε μια κατεύθυνση, σαν κέρινα. Το πρόσωπό της είχε ακόμα την έκφραση του πόνου και του φόβου. Η σκιά αποχώρησε αθόρυβα…
ΦΟΡΜΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ
Τιμή βιβλίου: τώρα 11,90 (περιέχει και το ΦΠΑ 6%)
- Αγορά με αντικαταβολή: κόστος αποστολής 3,00 (για το Νομό Χανίων), 4,00 (για Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Λασίθι), 5,00 (για την Ελλάδα, εκτός Κρήτης).
- Αγορά με εξόφληση μέσω τράπεζας: κόστος αποστολής 2,00 ευρώ.
[Λογαριασμός κατάθεσης]
–Εθνική: 489/006615-04
και IBAN GR95 0110 4890 0000 4890 0661 504
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ
Τηλέφωνο: 6983 091058
email: ekd.radamanthys@gmail.com
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 