ΤΟ ΛΕΜΟΝΟΣΠΙΤΟ
Ένα τρυφερό και καλογραμμένο παραμύθι που έχει βγει από την καθημερινότητα της ζωής και την στενή οικογενειακή σχέση
Η Μαρία Μπαδιεριτάκη, Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου, μίλησε για το παραμύθι «το Λεμονόσπιτο», της Δέσποινας Τζιάκη, στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου στον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Χανίων
Διαβάζοντάς «το Λεμονόσπιτο», οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό και στην ψυχή μας φέρνουν στην επιφάνεια τη σχέση μας με την τρίτη ηλικία, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, που ήταν και θα είναι πάντα ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Ακόμη, θυμόμαστε τις παιδικές μας φιλίες, σχέσεις που δένουν τους μικρούς άρρηκτα και άδολα.
…Ο Βασίλης φιλοξενούσε το φίλο του για τις διακοπές των Χριστουγέννων στο νησί του και του είχε υποσχεθεί να τον ξεναγήσει στο λεμονόσπιτό του…
Αυτό φτιάχτηκε για το δέντρο… όχι για παιχνίδι. Κατασκευάστηκε για να προφυλάσσει τη λεμονιά. Το συνηθίζουν αυτό στο νησί μας. Χτίζουν τις πέτρες γύρω-γύρω από το δέντρο για προστασία! Ετούτο το λεμονόσπιτο το έφτιαξε ο παππούς μου με τα ίδια του τα χέρια…
«Ωωω! πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω τέτοιο σπίτι… Μόνο τα δεντρόσπιτα ξέρω, αλλά αυτά εδώ είναι τελείως διαφορετικά… εκείνα είναι ξύλινα και πάνω στα δέντρα… αυτό εδώ όμως είναι πέτρινο!», είπε με θαυμασμό ο Νικόλας.
Συγχαρητήρια στην Δέσποινα, που συνταίριασε την φύση με τις ανθρώπινες σχέσεις, οικογενειακές αλλά και φιλικές.
Όλη η υπόθεση εκτυλίσσεται μέσα στην ομορφιά της φύσης, που ελκύει όχι μόνο την παιδική ψυχή, αλλά και όλους μας αφάνταστα. Ακόμη, συγκινεί η οικολογική διάσταση, η αγάπη και προστασία απέναντι στους φτερωτούς φίλους, τα πουλιά….
Όλο το πρωί και μέχρι αργά το μεσημέρι τριγύριζαν στο χωριό, λέγοντας τα κάλαντα και τώρα το πρόγραμμά τους έχει …τι άλλο; Εξόρμηση στο λεμονόσπιτο!
Έχουν ετοιμάσει τροφόβεργες για τα πουλιά, θα τις τοποθετήσουν στα κλαδιά της λεμονιάς και θα είναι τα καλύτερα δώρα για τους φτερωτούς φίλους!
«Πού έμαθες να φτιάχνεις τροφόβεργες Βασίλη;» ρώτησε ο Νικόλας, «…γιατί εγώ μόνο για τις ξόβεργες ήξερα μέχρι τώρα»……«Ε ναι! Οι περισσότεροι ξέρουν τις ξόβεργες, και ο δικός μου παππούς και ο μπαμπάς μου έφτιαχναν ξόβεργες και έπιαναν καρδερίνες… Όμως τα πράγματα αλλάζουν και εμείς θα βοηθήσουμε να γίνει ο κόσμος καλύτερος! Παλιά πέρνανε κλαδάκια και τα άλειφαν με κόλλα, αυτές ήταν οι ξόβεργες που τις άφηναν σαν παγίδες για τα πουλιά. Τα καημένα βασανίζονταν, κολλούσαν εκεί πάνω και δεν μπορούσαν να φύγουν… μετά τα έπιαναν και τα αιχμαλωτίζανε μέσα σε κλουβιά… άσχημα πράγματα, ας τα ξεχάσουμε».
«Ενώ οι τροφόβεργες… τι φοβερή ιδέα! Μπράβο Βασίλη, αυτές τις διακοπές μου έμαθες ένα σωρό πράγματα», είπε ενθουσιασμένος ο Νικόλας…… «Για τις τροφόβεργες έμαθα από τη δασκάλα μου, μας έδειξε στον υπολογιστή κάποια παιδιά σ’ ένα άλλο νησί που πήραν κλαδάκια, τα καθάρισαν και έφτιαξαν βέργες. Τις άλειψαν με ταχίνι και μετά έριξαν πάνω διάφορους σπόρους. Αυτές, λοιπόν, τις νόστιμες τροφόβεργες, τις ακούμπησαν πάνω στα κλαδιά των δέντρων και έτσι τα πουλάκια έβρισκαν πιο εύκολα τροφή.
Κεντρικό και καθοριστικό ρόλο στη ροή του παραμυθιού παίζει η σχέση του παππού με τον εγγονό. Ο παππούς φύτεψε την λεμονιά με τη γέννηση του εγγονιού του, του Βασίλη, και όσο μεγάλωνε η λεμονιά και φούντωνε τόσο μεγάλωνε και ο Βασίλης .
Με αγαπούσε πολύ ο παππούς… είχα βλέπεις και το όνομά του, Βασίλης! Όταν λοιπόν γεννήθηκα, φύτεψε εδώ μια λεμονιά… για μένα, για το χατίρι μου».
«Θα μεγαλώνεις εσύ, θα μεγαλώνει κι αυτή, και θα σας καμαρώνω!» έτσι
είχε πει.«Και έτσι έγινε, μεγάλωνα εγώ, μεγάλωνε κι αυτή»…..
Θα μπορούσε το δέντρο, ως πηγή οξυγόνου, να συμβολίζει τη ζωή του εγγονιού. Όπως το δέντρο τρέφεται από τις ρίζες του, έτσι και η ζωή του εγγονού τροφοδοτείται από τις αξίες, που κληρονόμησε από τις προηγούμενες γενιές.
Ο θάνατος στο παραμύθι του λεμονόσπιτου δίνεται με ένα φυσικό και ωραίο τρόπο. Η σχέση του εγγονού με τον παππού δεν χάνεται, μετά το θάνατο του, αλλά συνεχίζει να υπάρχει μέσα από ό,τι άφησε πίσω του αλλά κυρίως μέσα από τις αναμνήσεις που παραμένουν ζωντανές στην ψυχή του μικρού.
… Κάθομαι και ακούω το θρόισμα των φύλλων, τον άνεμο καθώς περνάει μέσα από τα λεμονόφυλλα και τότε… είναι σα να έρχεται η φωνή του παππού, να μου λέει τις ιστορίες του ξανά και ξανά για τότε που ήταν και εκείνος μικρός, για τα ζώα, τα αμπέλια, τα αγριολούλουδα… πόσα πράγματα ήξερε αλήθεια!
Δεν ξέρω αν τα παιδικά βιώματα της συγγραφέως ήρθαν στην επιφάνεια, βγάζοντας την αγάπη για την¨ πέτρινη¨ προστασία που μας παρέχουν οι δικοί μας άνθρωποι και δεν μας κάνουν ευάλωτους στις καιρικές συνθήκες και μπόρες. Όπως και η λεμονιά βρήκε προστασία μέσα στο πέτρινο σπιτάκι, έτσι και ο Βασίλης είχε την ασφάλεια που τον γέμιζε η παρουσία του παππού και των δικών του ανθρώπων.
Πόσο γεμίζει την ψυχή μας αυτό το δέσιμο της πατροπαράδοτης οικογένειας, που, δυστυχώς, πάει να εκλείψει και να χαθεί μαζί με τις άλλες αξίες που ταλανίζονται. Κάποιες ήδη έχουν ξεστρατίσει και χαλαρώσει. Αυτή η οικογένεια του λεμονόσπιτου καλά κρατεί, δίνει αγάπη, σιγουριά, προστασία.
Μέσα στην χαρούμενη ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων, στην οποία τα γλυκά απροστάτευτα πουλάκια κελαηδούν και χαίρονται την συντροφιά και την ασφάλεια της λεμονιάς, έρχονται τα αστέρια να συμπληρώσουν και να ολοκληρώσουν τη γιορτινή και χαρούμενη εικόνα.
Οι φωτισμοί, τα τιτιβίσματα, η αγάπη, η σιγουριά, η φιλία, η οικογενειακή θαλπωρή κυριαρχούν στο Χριστουγεννιάτικο τοπίο που προμηνύει ότι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα έρχεται, αυτό που όλοι αναμένουμε, τη λύτρωση και τη χαρά!
Συγχαρητήρια στη συγγραφέα, που μας έκανε να αισθανθούμε αγάπη, χαρά, και την προσμονή της λύτρωσης.
… Αυτό το βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων, η λεμονιά είναι στα καλύτερά της! Και αυτό το βράδυ γίνεται κάτι μαγικό…. Μια χούφτα αστέρια ζήλεψαν αυτή την ομορφιά, άφησαν τον ουρανό και κατρακύλησαν στη γη. Σκάλωσαν στα κλαδιά της λεμονιάς και τώρα αναβοσβήνουν σαν λαμπερά λαμπιόνια. Ο άνεμος γαργαλάει τα λεμονόφυλλα και το θρόισμα τους σμίγει με τα γιορτινά τιτιβίσματα των πουλιών. Ο μικρός Βασίλης κοιμάται γλυκά και ονειρεύεται το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που δεν είναι έλατο αλλά η λεμονιά του, η λεμονιά, που φύτεψε ο παππούς για χάρη του!…
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου το παραμύθι αυτό να αγγίξει τις ψυχές των μικρών αναγνωστών μας!
ΦΟΡΜΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣ
Τιμή βιβλίου: 11,90
- Αγορά με εξόφληση μέσω τράπεζας: κόστος αποστολής 2,90 ευρώ (περιέχει και το ΦΠΑ).
- Αγορά με αντικαταβολή: κόστος αποστολής 3,00 για το Νομό Χανίων, 4,00 για Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Λασίθι, 6,00 (Ελλάδα, εκτός Κρήτης).
- [Λογαριασμός κατάθεσης]
–Εθνική: 489/006615-04
και IBAN GR95 0110 4890 0000 4890 0661 504
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 