Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Θάλειας Φλεμετάκη
ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
- Γεωργία Λουλούδη, Χαλκίδα: η απόρριψη, η μοναξιά, η απομόνωση, ο πλούτος, ο φόβος, ο έρωτας, η εκδικητικότητα, ο πόθος… χάραξαν το μονοπάτι της! Εκείνη δεν μπορούσε παρά να το διαβεί. Καθηλωτικό το πρώτο βιβλίο της Θάλειας Φλεμετάκη.
- Ραφαέλα Κλωνάρη, Κως: Καλογραμμένο και τέλεια διαμορφωμένο. Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν κάνεις την αρχή είναι αδύνατον να μην το τελειώσεις. Είναι ένα σύγγραμμα που σε απορροφάει από τη πρώτη κιόλας γραμμή!!
- Τζωρτζίνα Κιρκιλή, Μαραθώνας Αθήνα: ένα «μονοπάτι» απροσπέλαστο, αλλά όχι για σένα που από το πρώτο σου βιβλίο με καθήλωσες. Μόνο συγχαρητήρια μπορώ να πω για ένα τέτοιο μυθιστόρημα…
- Ελένη Μ. Αθήνα: εγώ πάντως δεν το πιστεύω ότι γράφεις πρώτη φορά! Τι να πω.. χίλια μπράβο και μη μας αφήσεις να περιμένουμε πολύ για το δεύτερο! Εύγε…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ III
…Το πρωινό της Κυριακής βρήκε την Άννα να πετάγεται από το κρεβάτι της και ας μην είχε κοιμηθεί καλά το προηγούμενο βράδυ, μόνο στη σκέψη πως θα τον συναντούσε. Πήγε αμέσως στην ντουλάπα της, που σε χρόνο μηδέν έγινε άνω-κάτω προσπαθώντας να βρει τι θα φορέσει. Όταν τα κατάφερε επιτέλους με τους συνδυασμούς και με τα βάλε-βγάλε, κατέβηκε τρέχοντας τη σκάλα, πέρασε σαν σίφουνας από την κουζίνα, πέταξε ένα φιλί στη μανούλα της και εξαφανίστηκε αφήνοντάς την με το στόμα ανοιχτό.
Μέχρι να γυρίσουν οι δείκτες του ρολογιού και να δείξουν τρεις, νόμιζε πως πέρασε ακόμα μια εβδομάδα. Οι δυο νέοι μπήκαν σχεδόν ταυτόχρονα στο Καφέ Απόλλων. Χαμογέλασαν ο ένας στον άλλο και ο Άγγελος, πλησιάζοντας ένα τραπέζι στη γωνιά του μαγαζιού, τράβηξε μια καρέκλα και της έκανε νόημα να καθίσει. Εκείνη ένιωσε υπέροχα και ακόμα πιο όμορφα όταν εκείνος έκατσε απέναντι της και την κοίταζε σαν διψασμένος. Χαμήλωσε το κεφάλι, γιατί ένιωσε το πρόσωπο της να καίει και το ήξερε ότι φάνηκε στα μάγουλά της η κοκκινάδα από τη φωτιά που άναβε μέσα της. Αμέσως μετά σήκωσε το κεφάλι και πήρε πρώτη το λόγο:
-Κοιτά, Άγγελε. Εγώ… δηλαδή… δεν ξέρω τι ακριβώς θες να κάνω. Το σκέφτηκα πολύ όλες αυτές τις μέρες… δηλαδή… αυτά που είπες. Δεν καταλαβαίνω τι θες και προπάντων… γιατί!
Μπέρδευε τα λόγια της, αλλά ήταν λογικό. Δυο φωνές άκουγε μέσα της αυτές τις μέρες της αναμονής: η μια έλεγε ότι εκείνος ήθελε μόνο τη βοήθειά της και η άλλη αντιπαρέθετε ότι δεν ήταν λάθος αυτό που είδε στα μάτια του! Δεν ήξερε τι να υποθέσει.
-Άκουσε με λίγο και θα σε ξεμπερδέψω, είπε και βολεύτηκε στην καρέκλα του καλύτερα, ενώ συγχρόνως ακουμπώντας τους αγκώνες πάνω στο τραπέζι ήρθε πιο κοντά της.
-Η Μαρήλια, η κυρία σου, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα εδώ και χρόνια.
Η Άννα πήρε ένα ξαφνιασμένο ύφος που του προκάλεσε γέλιο.
-Όχι, μην το παίρνεις στραβά, άκου με. Ξέρεις πώς με κυνήγησε, όπως και το περιοδικό στο οποίο εργάζομαι. Έκανα ό,τι έκανα, έγραψα ό,τι έγραψα τότε, γιατί πραγματικά τα πίστευα και θα ξαναέγραφα τα ίδια. Δεν ξέρω γιατί… ίσως επειδή σιχαίνομαι τους δήθεν. Και για μένα όλοι αυτοί οι πάμπλουτοι είναι δήθεν. Την Μαρήλια την είχαν καλά κρυμμένη και εγώ τσαντιζόμουν που εμείς οι κοινοί θνητοί βγαίνουμε στους δρόμους, δουλεύουμε, σπαταλάμε το είναι μας, γελοιοποιούμε τους εαυτούς μας πολλές φορές για ένα κομμάτι ψωμί. Και εκείνοι είχαν το θησαυρό τους προστατευμένο μην τον ματιάσει κανείς! Εξαγριώθηκα, πώς το λένε; Μετά απέσυρε τις μηνύσεις σαν να μην είχε γίνει τίποτα και τότε έβαλα σκοπό στη δουλειά μου να μάθω περισσότερα για εκείνη, να την πλησιάσω, να γίνω και φίλος της, αν χρειαστεί. Όταν μπήκα στο σπίτι της, δεν πίστευα στα μάτια μου. Έστω τα μισά από όσα είχα αναφέρει τότε ήταν αληθινά και μην πεις όχι!
-Εγώ δεν ξέρω καν τι να πω. Δηλαδή θες να μπεις στη ζωή της για να την ξεφτιλίσεις αργότερα; Και θες και τη βοήθειά μου; Αυτό μου λες, Άγγελε;
Μιλούσε με τα μάτια καρφωμένα πάνω του, γουρλωμένα. Είχε κάνει τόσο λάθος γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Ήταν απλώς ένας αδίστακτος δημοσιογράφος με καρδιά που χτυπούσε μόνο για μια καυτή και καλοπληρωμένη είδηση;
-Περίμενε, περίμενε. Χαλάρωσε, κορίτσι μου, τι με πέρασες; Αν κάτι μισώ, είναι ακριβώς αυτό το σκεπτικό. Γι’ αυτό και οι γονείς μου έλεγαν πως δεν θα πετύχω σ’ αυτό το επάγγελμα.
Εκείνος γέλασε, αλλά η Άννα συνέχισε να τον κοιτάζει μουδιασμένη και περίμενε την εξήγησή του.
-Μάλιστα, συνέχισε ο Άγγελος, που σοβαρεύτηκε όταν είδε την Άννα να μη χαμογελάει με το αστείο του.
-Δε θέλω να ξεφτιλίσω κανέναν και αν θέλω να το κάνω, δε ζητάω τη βοήθεια κανενός. Μπορώ και μόνος μου. Και είναι ό,τι πιο εύκολο μπορεί να κάνει κάποιος που ασχολείται με τους δήθεν. Όχι, Άννα. Να γράψω θέλω, όχι κριτική και κουτσομπολιό όμως, αλλά ένα βιβλίο!
Η στάση της δεν άλλαξε και πολύ, αφού ξαφνιάστηκε τόσο από τα λόγια του. Τα φρύδια της ανασηκώθηκαν μόνο για να δείξουν την έκπληξη.
-Βιβλίο!, κατάφερε να σχολιάσει η μικρή,
-Δηλαδή, τη βιογραφία της Μαρήλιας;
-Κάτι τέτοιο, κοριτσάκι. Τη βιογραφία της ή να το περάσω σαν μυθιστόρημα ας πούμε, δεν ξέρω ακριβώς. Γι’ αυτό σου λέω. Πρέπει να τη γνωρίσω.
-Μα, πώς σου ήρθε αυτό;
-Την ημέρα που μπήκα σπίτι της είχα σκοπό να γράψω ό,τι θα έβλεπα. Κουτσομπολιό, ναι. Πώς είναι, ποια η συμπεριφορά της, να περιέγραφα τη χρυσή φυλακή όπου ζούσε… διάφορα. Όταν μίλησε έτσι, όμως, και με τη στάση που πήρε, άλλαξα γνώμη αμέσως. Σκέφτηκα ότι αυτή η κοπέλα πρέπει να έχει πολλά απωθημένα. Δε θα έχει περάσει εύκολα, άλλωστε βλέπουμε και πώς είναι. Μια κοπέλα, λοιπόν, που στην ουσία έχει τα πάντα, αλλά δεν μπορεί να ευχαριστηθεί τίποτα. Θα έχει πολλά να μας πει. Και στο μέλλον περισσότερα.
Πού να ήξερε εκείνη τη στιγμή που έλεγε αυτό το «και στο μέλλον περισσότερα», ότι αυτά που τον περίμεναν ξεπερνούσαν κάθε φαντασία…
Φόρμα παραγγελίας
Τιμή βιβλίου: τώρα 11,90 (περιέχει και το ΦΠΑ 6%)
- Αγορά με αντικαταβολή: κόστος αποστολής 3,00 (για το Νομό Χανίων), 4,00 (για Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Λασίθι), 5,00 (για την Ελλάδα, εκτός Κρήτης).
- Αγορά με εξόφληση μέσω τράπεζας: κόστος αποστολής 2,00 ευρώ.
[Λογαριασμός κατάθεσης]
–Εθνική: 489/006615-04
και IBAN GR95 0110 4890 0000 4890 0661 504
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 
One thought