-Πονούν οι άγγελοι μαμά;
-Όχι παιδί μου, απλώνουν τ’ άσπρα τους φτερά κι απλά πετούν!
-Και πού πηγαίνουν;
-Στον ουρανό παιδί μου..
Ήταν γλυκιά η καληνύχτα κάποτε
δίχως τον φόβο απ’ το άψυχο σκοτάδι
Και η αυγή κάθε που άνθιζε τα ρόδα της
μοσχοβολούσε ζεστασιά, ζωής σημάδι.
Πένθιμο φέγγει τώρα ετούτο το ξημέρωμα
κι έχουν ολότελα θαρρείς ξάφνου τ’ αστέρια σβήσει..
Μάνα κοιμήσου, το παιδί, θ’ αργήσει να γυρίσει..
Μαύρα μπαλόνια κίνησαν για μακρινό ταξίδι,
Ξέρεις, οι άγγελοι πονούν και τ’ άδικο τους πνιγεί.
Ζαφειρία Μαμάτση

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ