Μόνο ως έγκλημα μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός της σύγκρουσης των τραίνων με τα δεκάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες. Ένα έγκλημα που έχει προετοιμαστεί από τη συστηματική πολιτική διάλυσης, κατακερματισμού και καταλήστευσης της δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα με στοιχεία των εργαζομένων, περίπου 800 είναι οι άνθρωποι που εργάζονται στον ΟΣΕ, ενώ το οργανόγραμμα απαιτεί 2.300. Οι εργαζόμενοι όμως είναι «κόστος» σύμφωνα με τους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού και θα πρέπει να μειωθούν για να είναι κερδοφόρα η επιχείρηση. Το ίδιο ισχύει και για το σύστημα προμηθειών, καθώς υπερισχύουν κριτήρια που αφορούν το επιχειρηματικό κέρδος και όχι στην κάλυψη των πραγματικών αναγκών.
Η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός σε τομείς που χρειάζονται κεντρικό κρατικό έλεγχο για να λειτουργήσουν σωστά, όπως οι σιδηρόδρομοι, τα νοσοκομεία, η παιδεία, έχει τραγικές συνέπειες και είναι κάτι που έχει αποδειχθεί πολλές φορές, όπως στη διαχείριση της υγειονομικής κατάστασης με τον κορωνοϊό, ή στο μπλόκο της Αττικής Οδού, με τον σύντομο και προβλέψιμο χιονιά, ή στις φωτιές που κατέκαψαν την Εύβοια, χωρίς μάλιστα να φυσά ιδιαίτερα, αλλά και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις που «το κράτος παρέλυσε». Στην πραγματικότητα όμως, έχουμε παραχωρήσει το «κράτος» σε εργολάβους-μεσάζοντες και σε πολυεθνικές εταιρείες. Το κράτος έχει ιδιωτικοποιηθεί και κάθε τομέας του, που μπορεί να αποφέρει κέρδος και ακόμα παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο, μπαίνει και αυτός στις ράγες της ιδιωτικοποίησης. Επιστρέφουμε εκατό χρόνια πίσω τουλάχιστον, στη εποχή που η κοινωνική πρόνοια ήταν ανύπαρκτη και τα κοινωνικά αγαθά ακριβά και απλησίαστα για τους περισσότερους.
ΠΕΡΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ
Το Δημόσιο στην Ελλάδα είχε πάντα τη σφραγίδα του ιδιώτη ή του κομματάρχη. Είναι γεγονός που σχετίζεται με τις συνθήκες γέννησης του ελληνικού κράτους και ζήτημα που δεν μπορεί να αναπτυχθεί στο πλαίσιο ενός άρθρου. Είναι πραγματικά τραγικό όμως, να ακούμε χρόνια τώρα πως ο εκσυγχρονισμός περνάει μέσα από το ξεπούλημα, τη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση των υποδομών του Δημοσίου, τις οποίες έχει πληρώσει με τον ιδρώτα και με το αίμα του ο λαός μας και οι εργαζόμενοι. Εκσυγχρονισμός είναι να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και να ενισχύσουμε το δημόσιο χαρακτήρα. Να βελτιώσουμε και να ενισχύσουμε τις υποδομές και τα μέσα του Δημοσίου, όχι να τις απαξιώσουμε για να πουληθούν φτηνότερα!
Πώς γίνεται η δουλειά συνήθως;
Οι αρμόδιοι παραχωρούν στους μεγαλοκαρχαρίες τα κομμάτια του Δημοσίου, απ’ όπου εκείνοι μπορούν να αντλήσουν γρήγορα υπερκέρδη με τις μικρότερες δυνατές επενδύσεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, όπως και στην περίπτωση των Ιταλών, επιδοτούνται κιόλας με χρήματα των φορολογουμένων για να εκτελούν δρομολόγια στις «άγονες γραμμές». Οι ίδιοι μεγαλοκαρχαρίες – οι οποίοι συνήθως διαθέτουν εφημερίδες, έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, κανάλια, μετοχές σε τράπεζες και σε κατασκευαστικές εταιρείες – βάζουν τα μέσα τους να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, έτσι ώστε να αποδέχεται τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση Δημόσιας Περιουσίας ως αναγκαιότητα και «εκσυγχρονισμό». Έτσι, σε μια νύχτα, φιλέτα του δημοσίου περνούν σε χέρια «μεγαλοεπενδυτών», οι οποίοι συνήθως δεν επενδύουν απολύτως τίποτα, και δεν κάνουν άλλο από το να εκμεταλλεύονται τις δημόσιες υποδομές. Το παράδειγμα με τις άδειες λειτουργίες των καναλιών τους είναι χαρακτηριστικό, καθώς για χρόνια εκμεταλλεύονταν τις δημόσιες συχνότητες, χωρίς να αποδίδουν ούτε ένα ευρώ.

ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Ο κόσμος έχει μάθει να σιχτιρίζει το κράτος για οτιδήποτε συμβαίνει, ενώ γενικά έχει χαθεί τελείως η έννοια του συλλογικού συμφέροντος, του Δημόσιου χώρου, της Δημόσιας περιουσίας, ως κοινό κτήμα, ως κάτι το οποίο αξίζει να υπερασπιστείς. Την επομένη της τραγωδίας βρέθηκα στα ΕΛΤΑ, που όπως είναι γνωστό εδώ και χρόνια, έχει περάσει στο «Υπερταμείο», με συνέπεια τον κατακερματισμό υπηρεσιών, τη σταδιακή διάλυση, τη μείωση προσωπικού, όλα προς όφελος των ιδιωτών «ανταγωνιστών». Το αποτέλεσμα είναι να πληρώνουμε ακριβότερα τις ταχυδρομικές υπηρεσίες, το Δημόσιο να χάνει έσοδα και να επιβαρυνόμαστε περισσότερο. Ένας κύριος, λοιπόν, φώναζε και διαμαρτυρόταν για την καθυστέρηση στο γκισέ, καθώς όλοι κι όλοι δύο εργαζόμενοι έπρεπε να εξυπηρετήσουν έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων. «Όλα ιδιωτικά πρέπει να γίνουν», έλεγε, ξεχνώντας πως αυτή ακριβώς η ιδιωτικοποίηση είναι που έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση τα ΕΛΤΑ. Εξάλλου, η συνταγή είναι πάντα η ίδια: απαξίωση, υποβάθμιση, κατακερματισμός, ιδιωτικοποίηση.
Οι Δημόσιες υποδομές, η Τηλεφωνία, η Ενέργεια, ο Σιδηρόδρομος, τα Ταχυδρομεία, οι ξακουστές κάποτε βιομηχανίες όπλων και φαρμάκων, το ΕΣΥ, η Παιδεία, έγιναν με τεράστιο φόρο αίματος και με θυσίες που κατέβαλλαν παλιότερες γενιές. Το γεγονός ότι με τόση μεγάλη ευκολία οι νεοέλληνες αποδέχονται την παραχώρηση της δικής τους ουσιαστικά περιουσίας, στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου εκσυγχρονισμού, είναι κάτι που δεν μπορεί να απαντηθεί τόσο εύκολα. Όμως, αν εθιστείς στη λογική του νεοφιλελεύθερου «εκσυγχρονισμού», και μάθεις να αποδέχεσαι την καταλήστευση της Δημόσιας περιουσίας, σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσεις του εντεταλμένους των τραπεζών που θα μπαίνουν στα σπίτια των φίλων, των συγγενών και των γειτόνων, για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς!
Ο σιδηρόδρομος είναι σημαντικότατο μέσο για τις μεταφορές στη χώρα μας. Μπορεί να γίνει ασφαλής, να διευρυνθεί και να καλύψει τις ανάγκες μας. Είναι το πιο φιλικό μέσο για το περιβάλλον και βασικός σύμμαχος στη μάχη απέναντι στην κλιματική καταστροφή. Μπορεί να αναβαθμιστεί και να περάσει ολοκληρωτικά στο Δημόσιο έλεγχο. Ποιος όμως θα συγκρουστεί με τις μεγάλες εταιρείες που θέλουν υποβαθμισμένο το σιδηρόδρομο, για να κερδοσκοπούν μέσω των ιδιωτικών ουσιαστικά αυτοκινητοδρόμων; Ποιος θα βάλει το θέμα να περάσουν οι δρόμοι στον Δημόσιο έλεγχο; Ποιος θα φέρει στο επίκεντρο της συζήτησης τη σύγχρονη αναγκαιότητα, τον πραγματικό εκσυγχρονισμό, που είναι το Δημόσιο να ελέγξει και να αναβαθμίσει τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και των κοινωνικών υποδομών;
Όσο αυτό δεν συμβαίνει, δυστυχώς θα θρηνούμε θύματα και θα ψάχνουμε έναν αποδιοπομπαίο τράγο και εξιλαστήρια θύματα για να τους φορτώσουμε όλες τις ευθύνες. Πραγματικά, χρειάζεται να κηρύξουμε Εθνικό Πένθος για κάθε ιδιωτικοποίηση Δημόσιας Περιουσίας.
Χρήστος Τσαντής
