Στα παραμύθια του Παναγιώτη Ζαφείρη και της Δέσποινας Τζιάκη, «Ρώτα το παραμύθι» και «Το λεμονόσπιτο» ήταν αφιερωμένη η εκπομπή «Με τα φτερά των βιβλίων ταξιδεύουμε», στο molto-radio.com. στο μικρόφωνο ο Χρήστος Τσαντής. Διαβάστηκαν αποσπάσματα από βιβλίο του Μπρούνο Μπετελχάϊμ και ακούγονται ομιλίες που έγιναν στην παρουσίαση του βιβλίου του Παναγιώτη Ζαφείρη, από τη Χριστίνα Βεριβάκη, την Αγγελική Μπεμπλιδάκη και τον Ηρακλή Παπαδάκη. Διαβάστηκαν ακόμα, αποσπάσματα από τις ομιλίες της Μαρίας Κατσικανδαράκη και της Μαρίας Μπαδιεριτάκη για «Το λεμονόσπιτο» της Δέσποινας Τζιάκη, ενώ ακούγεται το τραγούδι του Ανδρέα Κουσκουμβεκάκη για το παραμύθι, από την παρουσίαση του βιβλίου στη Φολέγανδρο.
Για παραγγελία του βιβλίου, δείτε εδώ: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/panagiotis-zafeiris-rota-to-paramythi/
«Τα παραμύθια όλα τα μπορούν, αρκεί να αφεθείς στη μαγεία τους, είτε μικρός είσαι είτε μεγάλος. Σε παίρνουν απ’ το χέρι και σε οδηγούν σε αλήθειες αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου, γίνονται αφορμή να σκεφτείς, να νιώσεις, να μάθεις και να συνειδητοποιήσεις πράγματα, τόσο σε σχέση με εσένα, όσο και σε σχέση με όσα σε περιβάλλουν. Τα παραμύθια μπορούν με το δικό τους τρόπο, με μια γλώσσα που φτάνει στην ψυχή μας, να πουν τα πάντα και για τα πάντα, έχοντας ταυτόχρονα τη δύναμη να διαφοροποιήσουν τον τρόπο που βλέπουμε και συμπεριφερόμαστε στην καθημερινότητα μας.
Η Δέσποινα δημιουργεί ένα πλαίσιο ή μάλλον ανακαλύπτει έναν τόπο που μέσα του ξετυλίγεται ρυθμικά η κόκκινη κλωστή της ιστορίας της, που τώρα είναι και δική μας. Διαλέγει το νησί σας, τη Φολέγανδρο, έναν τόπο μικρό μα βαθιά ελληνικό…. Μας φέρνει σε επαφή με αυτό που στην αλήθεια είμαστε, ενωμένοι και σε αλληλεξάρτηση με το όλο, το περιβάλλον, ανθρώπινο και φυσικό. Φωτίζει την ισορροπία ανάμεσα στο παίρνω και το δίνω, διαλύοντας κάθε διάθεση αρπακτικότητας, ασυνειδησίας και απληστίας. […] Η λεμονιά, κυρίαρχη φιγούρα γύρω από την οποία κυλάει η ιστορία, σύμβολο ζωής, υγείας και θεραπείας, αναδύει την ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση, αναγνωρίζοντας, την αλληλεξάρτηση του από τους άλλους μα και από το περιβάλλον του. Ο ήρωάς μας φυτεύει μια λεμονιά, την φροντίζει, την προστατεύει από τον καιρό χτίζοντας γύρω της, το λεμονόσπιτο, την στολίζει γιορτινά, αφού τη θεωρεί κομμάτι αναπόσπαστο από εκείνον, αναγνωρίζοντας πόσο απαραίτητη του είναι.
Στην ιστορία μας συγκεκριμένα, ο παππούς, σύμβολο σοφίας, απεριόριστης εμπειρίας, φυτεύει για τον εγγονό του, για το μέλλον, μια λεμονιά, μαθαίνοντας στον μικρό Βασίλη, στη νέα γενιά, πώς να φροντίζει την ίδια τη ζωή και ό,τι αυτή του προσφέρει. Κουβαλάει τις πέτρες με υπομονή και χτίζει μαζί με το εγγόνι του το λεμονόσπιτο, κάνοντάς το κοινωνό μιας παραδοσιακής τέχνης, της τέχνης της ξερολιθιάς, η οποία ανήκει στην άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά. Η λεμονιά μεγαλώνει μαζί με το Βασίλη, διατηρώντας στο πέρασμα του χρόνου τη σχέση με τον παππού, ζωντανή και καθοριστική για το μέλλον του.
…Αυτά τα παιδιά, έτσι όπως συμπεριφέρονται στο παραμύθι, είναι το μέλλον που κρατά στα χέρια του τη συνέχεια μιας υγιούς παράδοσης, μια κληρονομιά αειφορίας και σεβασμού των φυσικών πόρων. Είναι τα παιδιά που αντιλαμβάνονται την ενότητα των πάντων, τη σύνδεση με όλα τα πλάσματα της γης και την ανάγκη να τα φροντίσουμε, να τα διατηρήσουμε για να κυλάει η ζωή αρμονικά και ισορροπημένα…», Μαρία Κατσικανδαράκη, νηπιαγωγός.
Δείτε εδώ για παραγγελία του βιβλίου: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/despoina-tziaki-to-lemonospito1/
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 