Ματριόσκα
Μία κουβέρτα,
Πόση παγωνιά σκεπάζει;
Χιονίζει σήμερα,
Κοίταξες έξω;
Πλάι σε αθώες νιφάδες
Ρουκέτες πέφτουν..
Δεν είναι μακριά..
Η ρίζα κόπηκε
Και νέα γη γυρεύει..
Μια σοκολάτα να δώσεις στο παιδί,
Μην το ξεχάσεις!
Συντρίμμια και θάνατος,
Τι να μας πει κι ο φόβος..
Ένα παιχνίδι να δώσεις στο παιδί,
Μην το ξεχάσεις!
Έτσι χρυσώνεται το χάπι!
Μια ματριόσκα ξύλινη
Ακολουθεί το βήμα του πολέμου.
Χιονίζει σήμερα,
Τι να μας πει κι ο φόβος..
Η ποίηση βρήκε τη Ζαφειρία Μαμάτση στη θάλασσα, στη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών, σε ολόκληρο τον κόσμο. «Με ναυτικό φυλλάδιο δεκαοχτώ και κάτι, ένα αντίο άφησα και γύρισα την πλάτη». «Θολά τα φώτα της στεριάς μπρος τον Σταυρό του Νότου κι εγώ τρεις μήνες έκλεινα του μπάρκου μου του πρώτου». «Της λαμαρίνας η βοή πάλι με μπότζι τρίζει κι ένα ανεμολόγιο τη ρότα μου ορίζει». Γαλήνεψε η θάλασσα στου ταξιδιού την πλώρη κι η Ανδρομέδα έγειρε σ’ ένα παλιό βαπόρι». «Μες της κλεψύδρας τον βυθό η άνοιξη κοιμάται, το ρούχο που τη ζέσταινε σαν όνειρο θυμάται…».
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά, μια πόλη που ακουμπά και παίρνει πνοή από την αύρα του απέραντου γαλάζιου. Η αγάπη για τη θάλασσα υπήρχε πάντα, ο έρωτας ήρθε μετά. Μου άπλωσε το χέρι και ταξίδεψα για χρόνια στο πλάι του. Η πλώρη κράταγε πορεία στη γραμμή του ορίζοντα και η πρύμη θυμόταν ένα πέτρινο παγκάκι σε μια ακρογιαλιά. Εκεί που σαν παιδί έκανα την ίδια ευχή καθώς έβλεπα καράβι να περνά στ’ ανοιχτά. Και η ευχή εκπληρώθηκε. Η επιθυμία για το γράψιμο ήρθε στη μοναξιά της θάλασσας, αφήνοντας το στίγμα της πάνω σε αυτό το βιβλίο.
Διαβάστε περισσότερα: https://ekdoseis-radamanthys.webnode.gr/products/zafeiria-mamatsi-andromeda/
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 