Ειρήνη Γεροντάρα – ΑΝΕΥ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ

Έπαινος στο λογοτεχνικό διαγωνισμό «Νίκος Καζαντζάκης»

ΕΙΡΗΝΗ ΓΕΡΟΝΤΑΡΑ – ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ

---

Ειρήνη Γεροντάρα – ΑΝΕΥ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ

Στην άκρη του χρόνου

τώρα θα προχωρήσω

σε άχρονες ώρες

χωρίς αλληλοδιαδοχές κι αλληλεπιδράσεις

ουδέτερες και στείρες.

Γιατί από το σύνολο υπάρχω

κι εκεί ζω κι αναπνέω σαν μέρος.

Και δεν Είμαι, χωρίς μια χαοτική αισθητική απαίτηση.

Πάντα στον ορίζοντα

έρχεται ένα μέλλον ανύπαρκτο.

Και παθιασμένα αποζητώ

έναν μητρικό μαστό κι έναν κόρφο με θαλπωρή

να κουρνιάσω τις ανασφάλειες και τον φόβο.

Αναθυμάμαι αχνά βήματα ανθρώπινα

σε πλακόστρωτα και διαβάτες τρεχάτους.

Και πέλματα ροδαλά πάνω στο λιοπύρι μιας άμμου.

Μυρωδιές λουλουδιών σε οίστρους δημιουργικούς

της φύσης. Ενύπνιο κι αυτό.

Και μια αφή που ζεματάει τη σάρκα

να δηλώσω «Παρών» ως ον ανώτερο των περιστάσεων.

Κι αυτό το μέλλον αβέβαιο και περιορισμένο.

Κι όμως, Υπάρχω αγέρωχα μόνη.

Και ξένη μα ταυτόχρονα συγγενής

μιας κοινωνίας απόμακρων αδελφών,

που με δέχονται ως ίση μόνο και αν το κερδίσω.

Ουδέν αυτονόητον.

---

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Μυτιλήνη. Είμαι μητέρα τριών παιδιών και ζω σε μια κωμόπολη του Κορινθιακού κοντά στους Δελφούς. Εργάζομαι ως καθηγήτρια αγγλικών κι έχω σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία. Η σχέση μου με την συγγραφή ξεκινά από τα σχολικά μου χρόνια. Έχουν εκδοθεί δύο προσωπικές ποιητικές συλλογές και ένα ανθολόγιο ποίησης με την δική μου επιμέλεια και σε συνεργασία με άλλους δεκατέσσερις δημιουργούς. Το καλοκαίρι του 2019 εκδόθηκε η πρώτη μου συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τα προσωπεία των Θεών». Γράφω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το ψευδώνυμο «Ρένα Γέρου». Έργα μου, έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορα ανθολόγια ποίησης και βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Συνεχίζω να διαβαίνω τον φωτεινό δρόμο της γραφής, με ενθουσιασμό κι αγάπη.

«Πού σε βρίσκει η Ποίηση;»

 Η Ποίηση είναι και ήταν παντού μαζί μου. Κάθε πράξη ή σκέψη πρώτα έχει την μορφή ποίησης μέσα στην ψυχή μου και μετά αποκτά ουσία. Τα πάντα είναι λέξεις που τρέχουν πριν από μένα και τον λογισμό μου. Με συναντούν κάθε στιγμή εύκολη ή δύσκολη. Πρώτα είναι Ποίηση κι έπειτα ανάσα και ζωή. Και πάντα ήταν έτσι, πριν ακόμα καταλάβω τον εαυτό μου. Απλά έμαθα να γράφω κι έτσι άρχισε να χορεύει σε κομμάτια χαρτιού και να διασκεδάζει και να ζει μέσα από μένα. Μα πιστεύω πως δεν είμαι ποιήτρια. Είμαι άνθρωπος. Απλός, συνηθισμένος. Με μια ιδιαιτερότητα μόνο: Δεν μπορώ να μην γράφω. Και δεν είναι απλή ανάγκη ζωής. Είναι ο τρόπος να είμαι.

---

…Απόψε ήθελα να ονειρευτώ χάρτινα πλοία
που αγκαλιά κρατούν μικρές Παναγιές
και ταξιδεύουν σε όνειρα παιδικά.
Μα με πρόλαβες.
Ανήμπορο το χάδι σου
ξεχάστηκε στου χρόνου την αδύναμη ανάσα.
Κι απόρησα.
Ήθελα να άντεχε

και να ήταν διαμαντένιο

κι όχι από στάχτη.
Νικήθηκε η ψευδαίσθηση από την αλήθεια της ζωής.
Το ήξερες;
«Η ζωή πάντα κερδίζει», σου είχα θυμίσει όταν γονάτιζες.
Μα δεν με πίστεψες.
Κοίτα τώρα πόση δύναμη.
Τα φτερά μιας πεταλούδας πάντα αντέχουνε.

Με τη δεύτερη προσωπική της ποιητική συλλογή, η Ειρήνη Γεροντάρα απευθύνεται στη συλλογική μας μνήμη, στις υπαρξιακές μας ανησυχίες και στους φιλοσοφικούς μας προβληματισμούς. Η ποίησή της «κρατάει αγκαλιά τις θύμησες» και «κάθε μέρα το ίδιο σκοτάδι αναμόχλευε. Φορούσε το λευκό και βυσσινί πουκάμισο και το καλό το τζιν το πανταλόνι, κρεμούσε το τσιγάρο απ’ το στόμα κι έμπαινε στ’ αμάξι». «Διάβαζε πίσω από τις λέξεις…», «μίκραιναν οι μέρες καθώς μεγάλωναν οι σιωπές…». Η ποιητική συλλογή «Χρονικές Δευτερεύουσες» είναι «της ζωής η ποίηση».

Διαβάστε περισσότερα: ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ