Τα βασικά
Της μνήμης μου τα ιζήματα μοχλεύω
για να κινήσω απ’ την αρχή
να σε θυμάμαι,
πώς επηρέασες το διάβα μου
να ορίσω
και ν’ απαλύνω τις πληγές
που με πονάνε.
Κι είναι κομμάτι δύσκολο,
τι μας ενώνει ν’ αραδιάσω
σαν είχες κέφι μού ‘λεγες,
τα βασικά να μην ξεχάσω.
Βρίσκω στιγμές
που προσπαθώ να λησμονήσω
κι αυτό ‘ναι κάτι
που με κάνει να λυπάμαι,
μα έστω και μία,
ν’ αφαιρέσω,
θα ‘ν’ η αλήθεια μου μισή,
φοβάμαι.
Βαθιά ανάγκη
μ’ οδηγά να σου μιλήσω,
πιότερο τώρα από πριν,
δε σου το κρύβω,
κι είναι η αίσθηση εκείνη
που μου λείπει,
της έννοιας σου,
όταν το βήμα μου ανοίγω.
Κριτικός αναγνώστης 14-1-22
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 