Νωθρό καράβι εσάλπαρε η ψυχή
απόψε μες της νύχτας τη γαλήνη,
με τη κρυφή που γεύτηκε ηδονή
μ’ όλη τη σιωπή που εντός της κλείνει.
***
Και πλέει προς τα λιμάνια της χαράς
τ’ άφταστα, τα ωραία και τα μεγάλα
κάτω απ’ τα μάτια της αστροφεγγιάς
σε θάλασσα από γιούλια, αχνό και γάλα.
***
Και λάμνοντας στη θάλασσα, μ’ αβρές
κλωστές στη σιωπή μέσα αργοκλώθει
θριαμβικό τραγούδι απ’ τις φωνές
που απόψε να σκιρτούν εντός της νιώθει.
***
Και πάει αργά σαν κύκνος ξωτικός
στα σκοτεινά θαλάσσια μονοπάτια,
μ’ αχνό μιας ηδονής νωπής το φως
και, με θολά, βαριά, κλειστά τα μάτια.
ΡΙΤΑ Ν. ΜΠΟΥΜΗ
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 