«Είναι τόσα τα εμπόδια, όταν προσπαθούμε να σκεφτούμε ανεξάρτητα. Τόσα πράγματα μας εμποδίζουν να τελειοποιήσουμε τον εαυτό μας χρησιμοποιώντας το δώρο του θεού, τη λογική μας»
Ο Γιάκομπ κούνησε το κεφάλι. «Μισό λεπτό. αυτό το τελευταίο για το οτι η λογική είναι δώρο θεού-εγώ δεν είπα αυτό. Αλλάζεις τα λόγια μου. Θες να μιλήσουμε για λογική; Θα σου δείξω εγώ τι θα πει λογική. Χρησιμοποίησε το κοινό νου. Άνοιξε τα μάτια σου. Θέλω να συγκρίνεις! Κοίτα τον Φράνκο. Υποφέρει, κλαίει, σέρνεται απελπίζεται. Τον βλέπεις»;
Ο Μπέντο γνέφει ναι.
«Τώρα κοίτα εμένα. Είμαι δυνατός. Αγαπώ τη ζωή. Τον φροντίζω. Τον έσωσα από την ιερά εξέταση. Με συντηρεί η πίστη μου και το αγκάλιασμα των Εβραίων συντρόφων μου. Με παρηγορεί η γνώση οτι ο λαός μας και η παράδοσή μας συνεχίζονται. Σύγκρινε εμάς τους δύο με την πολύτιμη λογική σου και πες μου, σοφέ άνθρωπε, σε ποιο συμπέρασμα φτάνει η λογική.»
Οι πλαστές ιδέες προσφέρουν επίπλαστη κι εύθραυστη ανακούφιση, σκέφτηκε ο Μπέντο. Αλλά συγκράτησε τη γλώσσα του.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 