Από το Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής στο Καστέλι Κισάμου
Ο Κλεάνθης είναι 14 ετών. Εκδήλωσε την πρόθεσή του να συμμετάσχει στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής των Εκδόσεων Ραδάμανθυς στο Καστέλι Κισσάμου και μας έχει χαρίσει εξαιρετικά κείμενα για την ηλικία του. Μία από τις εργασίες που ανέλαβε πρόσφατα ήταν να μας παρουσιάσει μία άλλη όψη του Αχιλλέα, μια διαφορετική εκδοχή του, βασισμένος στην φανταστική υπόθεση ότι το βέλος τον τραυμάτισε, όλοι τον θεώρησαν νεκρό μα εκείνος δεν σκοτώθηκε τελικά. Η φαντασία του Κλεάνθη μας χαρίζει μια άλλη οπτική του μύθου που ίσως έχει πολλά να μας πει.
Οι συναντήσεις του Εργαστηρίου γίνονται στον πολυχώρο των Εκδόσεων Ραδάμανθυς (Ξέπαπα 7) στα Χανιά. Συντονιστής: Χρήστος Τσαντής. Για δηλώσεις συμμετοχής στείλτε μήνυμα στο email: ekd.radamanthys@gmail.com ή καλέστε στο 6983 091 058.
Η επιστροφή του Αχιλλέα
Ξύπνησα μετά από πολλές ώρες.
Είχε ξημερώσει.
Στάθηκα τυχερός καθώς το βέλος με βρήκε λίγο πιο πάνω από το τρωτό σημείο μου, την πτέρνα όπου η μάνα μου – όταν ήμουν μικρός – με κρατούσε για να με ρίξει στη λίμνη, κάνοντας άτρωτο το σώμα μου.
Σηκώθηκα πάνω, έβγαλα το βέλος, κοίταξα γύρω μου και το μόνο που είδα ήταν μια κατεστραμμένη πόλη που την κατέτρωγε η φωτιά, πτώματα δεξιά και αριστερά και αγρίμια που τσακώνονταν για το φαΐ τους, την ανθρώπινη σάρκα.
Περιπλανήθηκα γύρω από τα ερείπια της πόλης μήπως συναντήσω κανέναν Αχαιό να μου διηγηθεί τα γεγονότα. Το αποτέλεσμα το έβλεπα. Ποιος θα καθόταν εδώ;
Οι Τρώες είχαν νικηθεί ή, μάλλον, είχαν εξοντωθεί. Δεν πιστεύω να γλίτωσε κανένας από το σπαθί και την οργή των Αχαιών. Βλέποντας όλα αυτά με έπιασε ένας πόνος στο στομάχι. Όχι δεν ήταν ο πόνος του φαγητού, αλλά ο πόνος που σε πιάνει όταν έχεις κάνει λάθος επιλογές.
Ωραία λοιπόν, εμείς νικήσαμε τους Τρώες και πήραμε όλα τα λάφυρα (βασικά ο Μενέλαος τα πήρε, ο «Μέγας» Βασιλιάς), άλλα άξιζε;
Αν το σκεφτούμε λίγο ο πόλεμος κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια. Κάθε μέρα σκοτώνονταν εκατοντάδες άνθρωποι και άλλες τόσες γυναίκες έμειναν χήρες και άλλα τόσα παιδιά έμειναν ορφανά. Και τελικά αυτό που πέρασε στην Ιστορία είναι το έξυπνο τέχνασμα του Οδυσσέα, η νίκη των «καλών» Αχαιών απέναντι στους «κακούς» Τρώες, αμέτρητες χήρες και ακόμη περισσότερα ορφανά, και τα κατεστραμμένα ανάκτορα ενός μεγάλου πολιτισμού… και όλα αυτά για μια γυναίκα!
Αυτός ο στοχασμός με έκανε να δω τα πράγματα από μια άλλη πλευρά, όχι του πολεμιστή που θα μείνει αξέχαστος στους αιώνες αλλά από μία πρακτική άποψη.
Εκείνη την ημέρα, την ημέρα της επιστροφής μου, σε εκείνη την κατεστραμμένη πόλη πήρα έναν όρκο: ποτέ να μην πολεμήσω ξανά, παρά μόνο αν κινδυνεύει η πατρίδα μου.
©2018,Κλεάνθης
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 