Με το «Migozarad» στο 19ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων

Κείμενα από τους μαθητές του Ε1, του 19ου Δημοτικού Σχολείου

Τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί των δύο τμημάτων της Πέμπτης Τάξης του 19^ου Δημοτικού Σχολείου, προσέγγισαν με το δικό τους τρόπο το προσφυγικό ζήτημα. Συνομιλήσανε με τον Φαζίλ, τον πρωταγωνιστή της νουβέλας «Migozarad», του Χρήστου Τσαντή, διαβάσαν αποσπάσματα του βιβλίου και ειδικά το κεφάλαιο που περιέχει το γράμμα του μικρού Φαζίλ. Έγραψαν και εκφράσαν τα συναισθήματά τους, ζωγραφίσανε και ολοκληρώσαν αυτόν τον κύκλο ανταμώνοντας με τον συγγραφέα στο σχολείο. Εκεί είχαμε όλοι την ευκαιρία να παίξουμε, να μιλήσουμε, να ανταλλάξουμε σκέψεις.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την προσπάθειά τους, στα παιδιά, στις υπεύθυνες δασκάλες του Ε1 και Ε2 του 19^ου Δημοτικού Σχολείου, Αλίκη Βιτωρίου και Αργυρώ Φουντουλάκη, καθώς και στη διεύθυνση και σε όλους του εκπαιδευτικούς του σχολείου που στηρίξανε αυτές τις δράσεις. Τους ευχαριστώ πολύ για την πρωτοβουλία τους.

Θα δημοσιεύσουμε εδώ σε συνέχειες αποσπάσματα της δραστηριότητας, ενώ ολόκληρο το υλικό θα συμπεριληφθεί στην δεύτερη έκδοση της νουβέλας «Migozarad», μαζί με τα κείμενα και τις εικόνες που ετοίμασαν τα παιδιά από το 10ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων και από τμήματα του 3ου Γενικού Λυκείου Χανίων.

Έγραψαν για τον Φαζίλ, από το τμήμα Ε1, με δασκάλα την κυρία Αλίκη Βιτωρίου

Γιάννης: «Θα ζητούσα από τους γονείς μου να τον πάρουμε στο σπίτι μας και να τον βοηθήσουμε. Ακόμα και αν δεν τον βρίσκαμε θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε κάποιο άλλο παιδί».

Αρχοντική: «Αν μου έπεφτε ένα τέτοιο γράμμα στα χέρια μου θα ένιωθα θλίψη, λύπη και στεναχώρια για τις ταλαιπωρίες και τις δύσκολες στιγμές αυτού του παιδιού. Βέβαια, ποτέ δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του, όπως να έχανα τους γονείς μου… Θα ήθελα να βοηθήσω αυτό το ανυπεράσπιστο παιδί… Θα πήγαινα εκεί μόνο και μόνο για να τον βοηθήσω στην υγεία του, στην ψυχολογία του».

Μυρτώ: «Για να βοηθήσω το μικρό αγοράκι θα του πρότεινα να τον φιλοξενήσω για ένα χρονικό διάστημα στο σπίτι μου μέχρι να περάσουν οι δυσκολίες και τα προβλήματα».

Νίκη: «Αν βρισκόμουν στο περιβάλλον που βρέθηκε ο Φαζίλ, είμαι σίγουρη ότι δεν θα ήμουνα τόσο ψύχραιμη. Πάντως θα φοβόμουν και θα προσπαθούσα να διαφύγω, όπως έκανε κι εκείνος. Θα του έλεγα επίσης να συνεχίσει να συνεχίσει να ψάχνει για τους δικούς του και να μην τα παρατήσει».

Ιάσονας: «Εγώ αν ήμουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπως αυτό που έζησε ο Φαζίλ θα ήμουν πολύ δυστυχισμένος. Θα ένιωθα αβοήθητος. Θα ήθελα να φύγω και να πάω να ζήσω αλλού… Θα επαναστατούσα και θα ξεσήκωνα το λαό για να διώξουμε τους κατακτητές, γιατί πιστεύω ότι όλοι μαζί θα τα καταφέρναμε».

Μαρία: «Αν έπεφτε στα χέρια μου αυτό το γράμμα θα έκανα ό,τι μπορούσα για να βοηθήσω τον Φαζίλ».

Κατερίνα: «Αν βρισκόμουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον που γύρω μου υπήρχε πόλεμος, φτώχεια και θάνατος, η πρώτη σκέψη που μου έρχεται είναι η επιβίωση. Θα προσπαθούσα να σωθώ και να βγω από αυτόν τον εφιάλτη ζωντανή… Θα έλεγα στον Φαζίλ ότι αν τα καταφέρει και βγει από αυτήν την κατάσταση δυνατός, αυτή θα είναι η δική του μάχη που κερδίζοντάς την, έχει κερδίσει τη ζωή».

Αντωνία: «Θα σκεφτόμουν να του πω να έρθει σπίτι μου για να νιώσει ασφαλής».

Δάφνη: «Αν αυτό το γράμμα έπεφτε στα χέρια μου θα είχα συγκινηθεί τόσο πολύ, που θα πήγαινα να βρω αυτό το παιδί και να το φέρω εδώ στην Ελλάδα να τον κάνω φίλο».

Τζωρτζίνα: «Αν ζούσα στο περιβάλλον που έζησε εκείνος θα προσπαθούσα να μαζέψω χρήματα για να φύγω από αυτή τη χώρα και να πάω σε μία καλύτερη».

Αγγελική: «Θα έλεγα στον Φαζίλ να πάει να ξεκουραστεί κι εγώ θα τον κάλυπτα».

Άρης: «Αν βρισκόμουν στις συνθήκες που έζησε ο Φαζίλ, θα έφευγα από το Αφγανιστάν και θα πήγαινα στην Ελλάδα για να δουλέψω και να φτιάξω οικογένεια».

Φρανκ: «Θα ήθελα να σταματήσει ο πόλεμος».

Αντώνης: «Αν μπορούσα να βοηθήσω θα ένωνα ξανά την οικογένειά του και θα άνοιγα τα σύνορα για να περάσει ο Φαζίλ και οι άλλοι πρόσφυγες».