Πέτρα πάνω στη πέτρα και κάθε βήμα γαντζωμένο στη γη, αργό, άγριο, ίδιο με το τοπίο. Ένα πέταλο βουνά περικλείουν τη γη. Ανάμεσα της, φαράγγια, ποταμοί, πέτρινα τοξωτά γεφύρια δρασκελίζουν τα δάση. Κι όσο ανεβαίνεις, πέτρα, σύννεφο και ξεραΐλα, έξω απ’ τις εποχές, κάθε εποχή. Κάτω στα χαμηλά, ελιά, χαρούπια και πεύκο και ανεμόμυλοι μαλακώνουν το μάτι, στήνουν παιχνίδι με τη μυρωδιές κι επάνω, στα ψηλά, πέτρα και χώμα καθαρό, αγριοκάτσικα κι ανάκατα ριζωμένος στους γκρεμούς ο έρωντας.
Ετούτο το φυτό με βιολετί άνθη και φύλλα χουχουλιασμένα στο χνούδι, φυτρώνει μόνο στην Κρήτη κι αρέσει στ’ αγρίμια. Ο μύθος λέει πώς όποιο κορμί πληγωμένο από βέλος φάει τον έρωντα, τότε γιατρεύεται κι αποβάλει το βέλος και λυτρώνεται…
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 