Ποιές μελωδίες σου έπλεξαν τραγούδια
και ποιά στιχάκια σου διαβάσαν τον καιρό,
ποιές κουστωδίες σου χάρισαν λουλούδια,
κι έτσι ξέχασες να έρθεις προς τα δω..
Ποιές φωνές μπορούν να σε τρομάξουν
και στη φωλιά σου μέσα να κρυφτείς,
ποιές κραυγές μπορούν να σε αλλάξουν
κι ό,τι αγάπησες ξανά ν’ απαρνηθείς..
Δεν έχω βάλσαμο για τούτες τις πληγές,
σου λέω φίλε, δεν αλλάζω φορεσιές…
Έχω μια στάμπα καρφωμένη στην καρδιά μου,
κι αρματώνω με αστέρια τις νυχτιές…
Χ. Τσαντής
Γενάρης 2008
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 