Διάλογος στη λαϊκή.
Ο πελάτης μιας κάποιας ηλικίας και μορφωμένος άνθρωπος, ψωνίζει απ’ τον πάγκο του αγρότη. Φανερό ότι γνωρίζονται από χρόνια. Δεν υπάρχει μεγάλη κίνηση, οπότε αρχίζει η ψιλοκουβέντα.
“Κάτι πήρε τ’ αφτί μου, ότι η κυβέρνηση έφερε νόμο να έχουμε οι αγρότες μέχρι έξι κότες στην αυλή. Αλήθεια είναι;”
“Τι να σου πω… Αυτό άκουσα κι εγώ”.
“Καλά, και πώς θα γίνει να έχουμε μόνο έξι κότες;”
“Γιατί, δύσκολο είναι;”
“Εύκολο το βλέπεις εσύ; Ας πούμε ότι έχω τρεις κότες και έναν κόκορα. Φωλιάζει η κότα και κάνει δεκαπέντε κοτοπουλάκια. Τι θα κάνω εγώ, θα πνίξω τα δεκατρία; Αυτό θα λέει ο νόμος;”
“ Όχι, δα, πού ζούμε! Οι βουλευτές είναι μορφωμένοι άνθρωποι, ο αφρός της κοινωνίας μας”.
“Ναι, αλλά δεν μου λεν τι θα κάνω τα δεκατρία κοτοπουλάκια!”
“Είναι απλό φίλε μου. Θα βάλεις την κότα να φωλιάσει σε δύο αβγά”.
“Μα η κότα δεν φωλιάζει, αν δεν είναι τ’ αβγά δέκα με δεκαπέντε! Αν πρέπει να έχω μόνο έξι, τι θα τα κάνω τα άλλα κοτοπουλάκια που θα βγουν;”
“Αυτό δεν το ήξερα. Η κότα δεν κλωσάει άμα δεν είναι πολλά τα αβγά;”
“Η κανονική κότα, η χωριάτικη που τη λέτε εσείς με το νόστιμο κρέας χωρίς φάρμακα και ορμόνες, άμα της παίρνεις συνέχεια τ’ αβγά, πάει και κρύβει τα αβγά της έξω απ’ το κοτέτσι και πάει αλλού να φωλιάσει. Για χαζές τις έχετε τις κότες;”
“Δεν λέω αυτό… Αλλά δεν μπορεί, θα υπάρχει κάποια λύση…”
“Σαν τι; Να βάλουμε προφυλακτικό στον κόκορα;”
“Έ, όχι, μην το γελοιοποιούμε το θέμα…”
“Εγώ το γελοιοποιώ ή αυτοί; Και τι θα γίνει αν έχω δέκα κότες; Θα παίρνει ο γείτονας που δεν με χωνεύει τηλέφωνο στην αστυνομία και θα πληρώνω πρόστιμο; Θα μας κάνει η κυβέρνηση όλους χαφιέδες;”
“Κοίταξε, φίλε μου, ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Όταν πουλάτε κότες ή αβγά σε κάποιον γείτονα, ή στον Αθηναίο που έρχεται στο χωριό, κόβετε απόδειξη; Δεν κόβετε βέβαια! Να μην πω ότι αποτελεί και αθέμιτο ανταγωνισμό στους πτηνοτρόφους…”
“Α, εκεί το πας εσύ και η κυβέρνηση! Στη φοροδιαφυγή; Δηλαδή, αν ο χωρικός πουλήσει τώρα Πασχαλιάτικα, πενήντα αβγά, θα πάρει τριάντα, άντε πενήντα ευρώ. Θέλεις να πουλήσει σε κάποιον γείτονα δυο κότες για σούπα; Βάλε άλλα σαράντα. Να πούμε χοντρικά εκατό ευρώ; Θέλεις να τα κάνουμε πεντακόσια όλο το χρόνο; Απ’ αυτή τη φοροδιαφυγή κινδυνεύει το κράτος; Και ποια φοροδιαφυγή; Τα εισοδήματα των περισσότερων είναι κάτω απ’ το αφορολόγητο. Άρα;”
“Τέλος πάντων, νομίζω ότι έχει δίκιο η κυβέρνηση να βάλει κάποια τάξη. Η ανθρωπότητα έχει μπει στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Δεν μπορεί ο καθένας να…”
“Εννοείς να έχει το κάθε σπίτι τα αβγουλάκια του και να ταΐζει τις Κυριακές κοτόπουλο τα παιδιά του; Αλλά ακόμα δεν μου απάντησες, πώς θα γίνεται να έχω μόνο έξι κότες”
“Ωχ, αδερφέ, με ζάλισες! Εγώ ζαρζαβατικά ήρθα να πάρω και συ με έμπλεξες με τις κότες. Να πάτε κι εσείς στα σουπερμάρκετ να πάρετε κι αβγά και κότες επιτέλους”
“Α, είσαι κι εσύ απ’ τους άριστους κι απ’ την αφρόκρεμα… Ξέρεις κάτι; Άλλο ο αφρός απ’ το γάλα, κι άλλο απ’ τα άπλυτα. Θα φταίω εγώ τώρα, αν σου πω να πας κι εσύ στο σουπερμάρκετ να πάρεις ζαρζαβατικά;”
Αλήθεια, δεν μάθαμε. Ψηφίστηκε τελικά το εν λόγω άρθρο; Θα πεις, αφού έχει ψηφιστεί με σοσιαλιστική κυβέρνηση να τρων πρόστιμο 5.000 ευρώ, οι γριές που πουλούσαν μάλλινες πλεχτές κάλτσες για τρία ευρώ στις λαϊκές (άρα καθαρό κέρδος ας πούμε δύο ευρώ) για να μπει τάξη στη φοροδιαφυγή, λέει, γιατί να μην έχει ψηφιστεί και αυτό;
Και να δούμε τώρα, πού θα βρίσκουμε κανονικά αβγά χωρίς πρόσθετα και κότες κανονικές χωρίς ορμόνες και αντιβιοτικά. Εκτός και αν προκύψει λαθρεμπόριο! Η μαφία των αβγών!
Βασίλης Μπουντούρης
Κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ραδάμανθυς
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 