Εσύ, στα Τέμπη, δεν θα βρεις συγχωροχάρτι
Πίκρα, θυμός, δάκρυα, οργή, ντροπή κι οδύνη,
το στέρφο μέλλον, που ζητά δικαιοσύνη,
τη νύχτα του Φλεβάρη, που είχε ο Χάρος ελευθέρας,
«μη με λησμόνει»,
νιάτα στο χώμα, και το χρέος να σκοτώσουμε το τέρας.
Αλάθευτα ο καπνός δείχνει τους φταίχτες,
πολιτικάντηδες, λογάδες, και σκουλήκια πλεονέχτες,
μνήμα, το μνήμα, θα μετρήσουμε τ’ ανάστημα,
λαμπαδιασμένα σώματα,
θυσία στα τραίνα, στα συμφέροντα τα άτιμα.
Κι εσύ, ταμπουρωμένος μες την ύβρι και το ψέμα
γυρεύεις τρόπους, να σωθείς απ’ τ’ άγιο αίμα,
απ’ το μεδούλι των ονείρων μας, τρως χρόνια,
μα δεν θα γίνουμε,
στη βρόμικη σκακιέρα σου, τα πιόνια.
Ζητά η καρδιά μας, όσα η δική σου τρέμει,
τα χίλια δίκια που γυρίζουν στην ανέμη,
αυτή η κόκκινη κηλίδα, δεν θα σβήσει από το χάρτη,
γέννησε άγρια πουλιά,
εσύ, στα Τέμπη, δεν θα βρεις συγχωροχάρτι.
Πηχτό ξεχύνεται το αίμα, βράζει ο κάμπος,
κοντάρια γίναν οι ψυχές, τού ήλιου σάμπως,
κινήσαν, να χαλάσουν της χαράς το μέγα πανηγύρι,
βρικόλακες στις ράγες,
τα ίδια τραίνα, αύριο θά ’χουν, το παιδί σου μουσαφίρη.
Σημάδια πένθιμα, αποκαΐδια, μαύρες στάχτες στα βαγόνια,
πνιχτές ανάσες, δυο βαλίτσες, τα καμένα τους κορδόνια,
καρβουνοφάης, τη σοδειά του Χάρου, ήρθε να μετρήσει
ήσουν εκεί,
είδες τα μάτια του φονιά, πού ’χε τα νιάτα μας θερίσει.
Συνθήματα στους τοίχους, απεργίες και πορείες,
δεν είναι ξέρεις, οι ζωές, δώρα φτηνά σε λοταρίες,
μαύρα σαντάλια δένει η Μοίρα, βρέχει δάκρυα και θειάφι,
θρηνεί η μάνα,
στου κουφού καιρού τα βάθη, άκου, πριν ανοιχτούν και άλλοι τάφοι.
Νικήθηκε ο τόπος απ’ τον πόνο, τι γυρεύεις;
γυρίζει η σβούρα, ψέματα λένε, λένε, μην πιστεύεις,
ήταν και χτες, και σήμερα, αλλάζουν στην καρέκλα πάντα οι ίδιοι,
βρισιές, λυγμοί, φωνές,
μην τους φοβάσαι, χάλασέ τους, το τρισάθλιο παιχνίδι.
Κέρκυρα, 8 Μάρτη 2023
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
«Με τα φτερά των βιβλίων ταξιδεύουμε», στο molto-radio.com, κάθε Τρίτη 8-9 το απόγευμα
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 