(Αφιερωμένο στη «Στοά»)
Ελύσσαξαν στ’ αλήθεια οι δημοσιογράφοι,
Την πέννα τους βουτούνε σε ξύδι και χολή,
Κτυπά ο ένας άλλον με δίκοπο ξουράφι,
Και βρίζονται με τρόπο κι ευγένεια πολλή.
Πω! Πω! Τί νταβατούρι αντάρα και κακό!
Ακόμ’ απ’ τον Τρικούπη δεν πήραν μερδικό.
Ελάλησε ο κόσμος, το Έθνος μας ετάφη,
Γυρίζει και κοιτάζει παντού καταστροφές,
Απελπισμένοι σκούζουν οι δημοσιογράφοι,
Αφού γι’ αυτούς θα λείψει ο τακτικός λουφές.
Πω! Πω! Τι νταβατούρι αντάρα και κακό!
Ακόμ’ απ’ τον Τρικούπη δεν πήραν μερδικό.
Θε να χαθούν για πάντα τόσες κρυφές ελπίδες,
Πολλή οικονομία το Έθνος δεν βαστά…
Δώστε παρά καμπόσο και στις εφημερίδες,
Και θα ιδήτε τότε πως τρέχουμε μπροστά.
Πω! Πω! Τι νταβατούρι αντάρα και κακό!
Ακόμ’ απ’ τον Τρικούπη δεν πήραν μερδικό.
Αμμ’ τί; Χωρίς παράδες πράμμα ποτέ κανένα
Μπορεί να προχωρήσει μια πιθαμή μπροστά;
Μα την Αγία Λαύρα και το εικοσιένα
Εμείς σας λέμε λόγια Ρωμέικα σωστά.
Πω! Πω! Τι νταβατούρι αντάρα και κακό κλπ.
Αν θες και συ Τρικούπη, να έβγης τώρα πέρα,
Φασκέλωσε κι εκείνα, φασκέλωσε κι αυτά
Και χάραξε επάνω στη νέα σου παντιέρα
Με γράμματα μεγάλα «λεφτά, λεφτά, λεφτά».
Τότε θα πάψη τόση αντάρα και κακό,
Αφού σ’ εμάς Τρικούπη θα δώσεις μερδικό.
Souris.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 