Ιστορία ενός Κινέζου Δασκάλου Ζεν

Από το βιβλίο: Μάριος Πουρκός, «Ο Ρόλος του πλασίου στην ανθρώπινη επικοινωνία, την εκπαίδευση και την κοινωνικό-ηθική μάθηση. Η Οικο-Σωματική-Βιωματική Προσέγγιση ως εναλλακτική πρόταση στο Γνωστικισμό: Προς μια Βιωματική, Ευρετική και Επικοινωνιακή Ψυχοπαιδαγωγική», εκδόσεις Gutenberg, 2003

Τον παλιό καιρό στην Κίνα, υπήρχαν δύο φίλοι, ένας που έπαιζε την άρπα πολύ επιδέξια και ο άλλος που άκουγε πολύ επιδέξια. Όταν ο ένας έπαιζε ή τραγουδούσε για κάποιο βουνό, ο άλλος έλεγε: «Μπορώ να δω το βουνό μπροστά μας».

Όταν ο ένας έπαιζε για το νερό, ο ακροατής αναφωνούσε: «Να το κελαρυστό ποτάμι».

Αλλά ο ακροατής αρρώστησε και πέθανε.

Ο πρώτος φίλος έσπασε τις χορδές της άρπας του και δεν ξανάπαιξε ποτέ. Από εκείνη την εποχή, το σπάσιμο των χορδών μιάς άρπας είναι πάντα σημάδι πολύ στενής φιλίας.