Το ποίημα της συνάντησης – Πέμπτη 24/1/2019* Μες στη… (μεστή) φλυαρία Στις χίλιες διαθλάσεις της σιωπής είδα του εαυτούς μου, βυθίζομαι μέσα της και χάνεται ο νους μου. Ταξίδεψα’ στης μοναξιάς τη στράτα όλο το Είναι απλώθηκε αδιαίρετο’ σιωπή οι καθρέφτες δεν μιλάνε, η σκέψη άνοιξε τα φτερά […]
Ή (τ) τ α (ν)* *Το ποίημα γράφτηκε στο πλαίσιο διεργασιών αλληλεπίδρασης των μελών του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής και Αυτογνωσίας των Εκδόσεων Ραδάμανθυς στα Χανιά. Ο τίτλος του μπορεί να διαβαστεί ως το γράμμα ήττα, ως η λέξη Ήταν ή ως η λέξη Ήττα. Σ’ αγγίζω στη σιωπή […]
Με χάρη της ρογδιάς σειόνταν οι κλάδοι, άνθη γκρενά εξαίσια ταιριασμένα απ΄ τη φύση, και γλυκοκελαηδημένα, στραφτοκοπούσαν στής βροχής το χάδι. — Με τις σταλιές του δάκρυου, σμαράγδι λάμπαν τα δυό ματάκια σου κλαμένα, και τα χείλη σου ευώδααν ανθισμένα κρινόφυλλα, πρωϊ – βράδυ. — Και στο γλυκό […]
Ποίημα του Λευτέρη Αλεξίου αφιερωμένο στον Κρητικό αντιστασιακό (Ιούνιος 1946) Ο Ρούσσος Ανδρέα Κούνδουρος γεννήθηκε το 1891, από Σφακιανούς γονείς, στον Άγιο Νικόλαο. Αποφοίτησε από τη Νομική σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών και ασχολήθηκε με τη Δικηγορία. Το 1921 παντρεύτηκε με τη δασκάλα Μαρία Παντερμαράκη. Απέκτησαν πέντε παιδιά, ενώ […]
Η σφαίρα έφυγε απ’ το όπλο του ληστή. Ήρθε ντυμένος με τα ρούχα του «προστάτη». Κι είπε: -για όλους όσους θέλουν προκοπή έχω μια θέση στον πρωραίο φανοστάτη… Έχω τους τρόπους για να μπείτε στη σειρά, να μάθετε να σέρνεστε στους δρόμους, έχω τα σύνεργα που κάνουν τη […]
Χρήστος Τσαντής Νοέμβρης 2014 Είπαν πως σίγησε-εδώ και χρόνια-ο ραδιοφωνικός σταθμός. Άρματα τώρα προελαύνουν και εμβατήρια πένθιμα στα μεγάφωνα. Στα μπαλκόνια κρεμάσανε φωτεινές επιγραφές με μεγάλα γράμματα: «ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ» και «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΝΕΥ ΑΔΕΙΑΣ». Βλέπεις… τα ντουβάρια πάντα φθείρονται. Ο χρόνος περνά αμείλικτος από πάνω […]
Χωρίς λόγια…
«Πέρνα Σιγά» Πέρνα σιγά. Μη θέλεις να ξυπνήσεις τον κοιμισμένο μου καημό της μάταιης ζήσης, και μη ζητάς στην αγωνία της σκέψης τον παλμό της καρδιά μου να μαντέψεις. Μην τη φοβάσαι την καρδιά πού μάθει να την ταράζουν σύρριζα τα πάθη κι ανάμεσα στης τρικυμίας το σάλο […]
