Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος

Ο φόβος τυφλώνει

Οι χθεσινοί πρόσφυγες βρίζουν και χλευάζουν τους σημερινούς. «Προφανώς, κανείς δεν θέλει να ξέρει ότι η σύγχρονη ιστορία έχει δημιουργήσει ένα καινούργιο είδος ανθρώπινων όντων - αυτό το είδος που κλείνεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους εχθρούς του και στα στρατόπεδα εγκλεισμού από τους φίλους του», έγραφε το 1943 η Χάνα Άρεντ. Ο φόβος τυφλώνει, είπε η κοπέλα με τα σκούρα γυαλιά. Αυτή είναι η σωστή κουβέντα. Ήμασταν ήδη τυφλοί τη στιγμή που τυφλωθήκαμε, ο φόβος μας τύφλωσε, ο φόβος θα μας κρατήσει τυφλούς... Πόσοι τυφλοί χρειάζονται για μια τυφλότητα;

Το ταξίδι

Ένα ντοκιμαντέρ των Γιατρών του Κόσμου Κι ενώ στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες προετοιμάζεται μία μεγάλη συντονισμένη διεθνής κινητοποίηση στον Έβρο, στη Λαμπεντούζα, στο Καλαί και στην Κωνσταντινούπολη […]

Αυτή είναι η Ευρώπη;

Η επιστροφή της βαρβαρότητας Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ισπανία με μια πρώτη ματιά μπορεί να κάνει κάποιους να χαμογελάσουν. Το χαμόγελο όμως παγώνει, καθώς ο πίνακας της Ευρωπαϊκής πολιτικής […]

Σοκ και χρέος

«Στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική κατά τη δεκαετία του 1980 ήταν η κρίση χρέους που υποχρέωσε τις χώρες «να προβούν σε ιδιωτικοποιήσεις ή να πεθάνουν«, όπως το είχε θέσει […]

Οι φίλοι μας οι διανοούμενοι

Άμα έχεις τέτοιους φίλους… τι τους θέλεις τους εχθρούς! Με ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung ορισμένοι Γάλλοι και Γερμανοί διανοούμενοι κάνουν έκκληση: «Βοηθήστε την Ελλάδα». Τα […]

Ουκρανία

Ποιός δίνει το ρυθμό στα τύμπανα του πολέμου;   Γράφει ο Χρήστος Τσαντής   «Αν η διπλωματία αποτύχει και αν διαπιστώσουμε ότι χρειάζεται να εντείνουμε τις πιέσεις πιστεύω ότι θα […]

Η Γερμανία κλείνει το μάτι στους νεοναζί

Οι «Λετονικές Λεγεώνες των ΕΣ-ΕΣ» στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Από το Άουσβιτς της Βαλτικής, στα σαλόνια των Βρυξελλών Γράφει ο Χρήστος Τσαντής «Όποιος αναλάβει τη διακυβέρνηση στην Ελλάδα θα […]

Το χρώμα του δέρματος

«Έχω ένα όνειρο…», έλεγε ο δολοφονημένος ηγέτης Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στην ιστορική του ομιλία, «… ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σ’ ένα έθνος, όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το χαρακτήρα τους». Κι αν το έθνος για το οποίο μιλούσε ήταν οι ΗΠΑ φαίνεται πως το όνειρο, μιας από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, θα χρειαστεί να περιμένει πολύ ακόμα.

Ο πιο φτωχός πρόεδρος του κόσμου που μείωσε τη φτώχεια

Τα Τάγματα Θανάτου-οι ΗΠΑ-και ο Πέπε Μουχίκα Ντοκουμέντα: Η «Επιχείρηση Κόνδορας» και η «βιομηχανία» πραξικοπημάτων στη Λατινική Αμερική Η φτώχεια στην Ουρουγουάη, στη δεκαετή διακυβέρνησή της από το Πλατύ Μέτωπο, […]

Ο Μεγάλος Δικτάτωρ και ο Τσάρλι Τσάπλιν

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής Η Λέσχη Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Χανίων παρουσιάζει την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου στις 8 το απόγευμα την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «Ο μεγάλος δικτάτωρ», στην αίθουσα του […]