Ο μικρός πρίγκιπας συνάντησε τον Κύριο Καζαντζάκη στο Ρέθυμνο

Ο ήλιος, ένα όνειρο που δύει και ανατέλλει, καθώς και η ζωή…

Το νήμα που ενώνει

Η συνάντηση του μικρού πρίγκιπα με τον Κύριο Καζαντζάκη έγινε στο Ρέθυμνο αυτή τη φορά, στο φιλόξενο χώρο του βιβλιοπωλείου «Αυτογνωσία». Οι φίλοι του βιβλίου πήραν μέρος στη συζήτηση με την Αγγελική Μπεμπλιδάκη* και τον Χρήστο Τσαντή, πήραν το λόγο και μίλησαν για τη δική τους οπτική πάνω στο έργο, ενώ έλαβαν μέρος στο δρώμενο που ακολούθησε, με τίτλο: «Το νήμα που ενώνει».

Ο μικρός πρίγκιπας επέστρεψε στη Γη γιατί το τριαντάφυλλό του είχε αρχίσει να μαραίνεται και ήταν ανάγκη να το αναζωογονήσει. Έφτασε τυχαία στην Κρήτη και οι ήρωες του Νίκου Καζαντζάκη, όπως ο παπα-Φώτης από το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», ο Ζορμπάς και ο Καπετάν Μιχάλης, έφυγαν από τα βιβλία τους για να τον βοηθήσουν, γιατί κατάλαβαν ότι από τη σωτηρία του τριαντάφυλλου κρεμόταν η ισορροπία του κόσμου. Την ίδια στιγμή, δυο φίλοι αναζητώντας την δική τους, την προσωπική τους αλήθεια, φορούσαν τις μάσκες του Εξυπερύ και του Καζαντζάκη σε ένα σκηνικό θεατρικού παιχνιδιού. Ο μικρός πρίγκιπας, του πραγματικού και του φανταστικού κόσμου, διηγείται ένα παραμύθι. Εκεί, μέσα στην παιδική μας την ψυχή – ανεξάρτητα από τη φυσική μας ηλικία – ενώνεται το νήμα της αφήγησης. Εκεί επικεντρώθηκε η συζήτηση και το δρώμενο στην παρουσίαση του βιβλίου: «Ο μικρός πρίγκιπας συναντά τον Κύριο Καζαντζάκη στο δρόμο της αναζήτησης».

Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται το ίδιο το βιβλίο και επεκτάθηκε σε φιλοσοφικά αλλά και ιστορικά ζητήματα. Κυρίως όμως επικεντρώθηκε γύρω από τα ευρήματα του παιχνιδιού-δρώμενου, εστιάζοντας στο κεντρικό θέμα του έργου: στην παιδική μας την ψυχή. Οι φίλοι του βιβλίου δημιούργησαν τις δικές τους αφηγήσεις, τοποθετώντας τον εαυτό τους πλέον στον κέντρο της ιστορίας. Επειδή δεσμεύτηκα όμως, να μην ανακοινώσω δημόσια τις αφηγήσεις, θα παρουσιάσω μόνο τους τίτλους των ιστοριών στέλνοντας παράλληλα τις ευχαριστίες μου σε όλους τους φίλους που πήραν μέρος και ανανεώνοντας το ραντεβού μας για μία επόμενη συνάντηση σύντομα, όπως συν-αποφασίσαμε.

Το δρώμενο λοιπόν – με τίτλο «Το νήμα που ενώνει» – ξεκίνησε: στον «Ψηλορείτη. Εκεί όπου ένας παππούς αγνάντευε. Ο πατέρας μου συνήθιζε να κάθεται στην αυλή. Εκεί ήταν μια κούνια. Εκεί και η Αγάπη. Ανθισμένες λεμονιές χαρίζανε σαν ευλογία το άρωμά τους στους ανθρώπους. Το αγαπημένο μας παιχνίδι ήταν οι γαϊδουροκαβαλαρίες. Μας άρεσε ακόμα να μαζεύουμε πορτοκαλί κογχύλια. «Τσι κακής λοής θα βγεις», φώναζε η μάνα. Εμένα, με τρόμαζε πάντα το σκοτεινό σπίτι της γιαγιάς, ενώ θαύμαζα την απεραντοσύνη της θάλασσας. Το νερό σε καθαρίζει και σε ταξιδεύει. Ο ήλιος, ένα όνειρο που δύει και ανατέλλει, καθώς και η ζωή…».

Το επόμενο ραντεβού του μικρού πρίγκιπα με τον Κύριο Καζαντζάκη δεν έχει ακόμα καθοριστεί. Απ’ ό,τι φαντάζομαι όμως, δεν θ’ αργήσει. Ο δρόμος της αναζήτησης είναι πάντοτε ανοιχτός…

Φιλικά, Χρήστος Τσαντής

*Αναλυτικά αποσπάσματα από την όμορφη ομιλία της Αγγελικής θα παρουσιάσουμε σε επόμενη δημοσίευση.