Ένα μικρό animation με παιδαγωγικές εφαρμογές
Το φιλμάκι ανοίγει μία μεγάλη συζήτηση. Επίκαιρο γιατί τα περιστατικά βίας και σχολικού εκφοβισμού πληθαίνουν. Η εικονική πραγματικότητα των «παιχνιδιών», ταινιών και άλλων μέσων που καθαγιάζουν τον πόλεμο, αποτελούν το συμπλήρωμα της καθημερινής πρακτικής της κοινωνικό-οικονομικής εξαθλίωσης και της πνευματικής χειραγώγησης.
Ο κόσμος των «βίντεο-παιχνιδιών» της ψηφιακής εποχής προετοιμάζει τα παιδιά ώστε να ενταχθούν «αρμονικά» στην κοινωνία της βίας. Πρέπει να μάθει από μικρό να «σκοτώνει». Να παίρνει bonous πόντους για κάθε πτώμα που αφήνει στο πέρασμά του και κυρίως να συνηθίσει την εικόνα των τεράτων.
Ένα βιβλίο θα ήταν σίγουρα μια καλή αρχή. Κι αν οι γονείς το προτιμούσαν από την τηλεόραση ή από τα ψηφιακά «παιχνίδια», πιθανά να έπαιρναν και τα παιδιά ένα διαφορετικό μήνυμα. Ας μιλήσει όμως η εικόνα: ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι.
επιλογή βίντεο: Μαρία Κατσικανδαράκη σχόλιο: Χρήστος Τσαντής
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 