Τα σημαδεμένα χαρτιά της διαπραγμάτευσης

και η εναλλακτική λύση για την Ελλάδα

 Η κρίση στην Ελλάδα και τα οφέλη της Γερμανίας-Το οικονομικό σαμποτάζ στη χώρα μας-Ο άλλος δρόμος

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής

Η νέα κυβέρνηση, από την επομένη κιόλας του σχηματισμού της και πριν ακόμα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, βρέθηκε στο στόχαστρο του ευρω-ιερατείου.
Το πλαίσιο «διαπραγματεύσεων» των τοκογλύφων, με τα πιεστικά χρονοδιαγράμματα και τις δήθεν ανελαστικές δεσμεύσεις, είχε συμφωνηθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου όταν πάρθηκε η απόφαση της για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Το Βερολίνο δεν περίμενε ούτε την έκταση της εκλογικής ήττας του δίδυμου Σαμαρά-Βενιζέλου ούτε την αποτυχία της ρητορικής του φόβου.
Έτσι ενεργοποιήθηκε το «σχέδιο Β», με στόχο τον εγκλωβισμό του Ελληνικού λαού και την αποδόμηση κάθε εναλλακτικής λύσης στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς είναι ορατό το ενδεχόμενο ανατροπών σε πολλές ακόμα χώρες που θα κάνουν εκλογές μέσα στο 2015.

Τα Γερμανικά κέρδη από την κρίση στην Ελλάδα

Τα αποτελέσματα έρευνας του Ινστιτούτου του Κιέλου έδειξαν ότι η Γερμανία στην περίοδο της κρίσης αντλεί κέρδη ύψους 40,9 δις ευρώ. Η ασφάλεια που δίνουν τα γερμανικά ομόλογα στη διάρκεια της κρίσης, της έφεραν πάνω από 80 δις στη χώρα, ενώ τα οφέλη της λειτουργούν σταθεροποιητικά για την γερμανική οικονομία μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες.
Δημοσιεύματα του Σπίγκελ, της Ντόιτσε Βέλε ανέφεραν ότι από το δάνειο των 130 δις προς την Ελλάδα, τα περισσότερα είναι εγγυήσεις οι οποίες θα αποπληρωθούν μόνο σε περίπτωση χρεωκοπίας, ενώ το αληθινό ποσό που δόθηκε στην Ελλάδα είναι 19,2 δις.
Την ίδια στιγμή πολυεθνικές εταιρείες γερμανικών συμφερόντων έβαλαν στο χέρι σημαντικούς μοχλούς ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας μέσω εξαγορών-ιδιωτικοποιήσεων, ενώ μένει να αποκαλυφθεί το όργιο της μίζας και της διαφθοράς, το οποίο κρύβεται συνήθως πίσω από τέτοιες ενέργειες.
Η απομύζηση της οικονομίας της Ελλάδας εντάθηκε με τη συμμετοχή της στην ευρωζώνη, καθώς εκτινάχθηκε στα ύψη το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου (το 2008, πριν από την εκδήλωση της κρίσης είχε ήδη φτάσει στα 28 δις), στοιχείο που ανατροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο ελλείμματα-εξωτερικός δανεισμός-αύξηση χρέους.
Αυτή την πολιτική υπηρέτησε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, για αυτό και σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής αυξήθηκε κατακόρυφα το χρέος στο 174,9% του ΑΕΠ, από 146% που ήταν το 2010.
(Για περισσότερα στοιχεία δείτε το άρθρο : Οι αριθμοί και η Ελληνική οικονομία 9/12/2014 ).
Στα κέρδη της Γερμανίας από την Ελληνική κρίση να συνυπολογίζουμε την απόσπαση εγκεφάλων από τη χώρα μας, αφού στα χρόνια της κρίσης εκτινάχθηκε ο αριθμός των επιστημόνων και συνολικά των εργαζομένων που αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Γερμανία.
Υπάρχει δηλαδή μία ευθεία συσχέτιση της ζημιάς που έχει προκληθεί στην Ελληνική οικονομία και του οφέλους που αποκομίζει η Γερμανία. Οπότε εύκολα κατανοεί κανείς γιατί η Γερμανική κυβέρνηση επιτίθεται με τόση μανία στην προοπτική ανατροπής της ασκούμενης πολιτικής στην Ελλάδα.

Το οικονομικό σαμποτάζ

Η Γερμανική ηγεσία παίζει τα ρέστα της ενορχηστρώνοντας ένα πρωτοφανές οικονομικό σαμποτάζ, για να εμποδίσει την προοπτική μιας άλλης πολιτικής στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ούτε μια ούτε δυο ήταν οι φορές που ακούσαμε από κεντρικά στελέχη των ηγεσιών Σαμαρά-Βενιζέλου την απειλή ότι η «η προσφυγή στις κάλπες θα σηματοδοτούσε πιστωτικό γεγονός».
Συστηματικές οι καταστροφολογικές προβλέψεις τους, αλλά και οι εκκλήσεις στελεχών τους για bank run. Μέσα στην προεκλογική περίοδο οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ επιδόθηκαν σε δηλώσεις και εκκλήσεις, σαν παπαγάλοι του Βερολίνου, δηλώσεις που ουσιαστικά καλούσαν σε οικονομικό σαμποτάζ. Καλούσαν τον κόσμο να πάρει τα χρήματά του από τις τράπεζες επιδιώκοντας εκροή συναλλάγματος, η οποία τελικά απέτυχε να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις από αυτές που είχε πάρει το 2012.
Είχαμε δηλαδή το παράδοξο η κυβέρνηση, η οποία λεηλάτησε συστηματικά το λαό με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας, να επιδίδεται σε οικονομικό σαμποτάζ σε βάρος της Ελλάδας βλέποντας πως χάνει τις εκλογές.
Αμέσως μετά τις εκλογές αποκαλύπτεται ότι το τοπίο έχει ναρκοθετηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Οι ηγεσίες των κομμάτων που αποδοκιμάστηκαν από τον Ελληνικό λαό (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) επιμένουν να αναπαράγουν τους εκβιασμούς και τα τελεσίγραφα της Γερμανικής κυβέρνησης. Στόχος τους είναι να πειστεί ο λαός μας πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την υποταγή στους τοκογλύφους και παράλληλα να πιεστεί η νέα κυβέρνηση, έτσι ώστε να εγκαταλείψει το πρόγραμμα της.

Ο άλλος δρόμος

Ο άλλος δρόμος για την Ελλάδα αποτυπώνεται ανάγλυφα στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που δημοσιεύτηκαν σε Ελληνικά και Γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
Στην Ελλάδα η έρευνα του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας έδειξε ότι το 72% θεωρεί πως είναι σωστή η επιλογή της αντιπαράθεσης από την Ελληνική κυβέρνηση και μόλις το 22% θεωρεί πως δεν είναι.
Ο φόβος στην ελληνική κοινωνία υποχωρεί ακόμη περισσότερο, έπειτα από το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης.
Οι πολίτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και ΚΚΕ, σύμφωνα με την έρευνα συμφωνούν με την κυβερνητική επιλογή σε ποσοστά που κυμαίνονται από 92% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, 91% σε αυτούς που ψήφισαν ΑΝ.ΕΛ και 81,5% σε αυτούς που ψήφισαν το ΚΚΕ. Το σημαντικό στοιχείο του ευρήματος όμως, που δείχνει την ανυποληψία στην οποία έχουν περιπέσει οι ηγεσίες των φιλομνημονιακών κομμάτων, αποτυπώνεται στο 54,5% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, στο 51% του Ποταμιού και στο 43,5% αυτών που ψήφισαν τελικά τη ΝΔ, οι οποίοι – σε αντίθεση με τις ηγεσίες των κομμάτων τους – θεωρούν σωστή την επιλογή της αντιπαράθεσης που ακολουθεί η νέα κυβέρνηση.
Αντίστοιχη δημοσκόπηση στη Γαλλία από το Ινστιτούτο CSA δείχνει ότι οι Γάλλοι σε ποσοστό 52% αποδέχονται την αναδιάρθρωση του χρέους και κριτικάρουν αρνητικά τη στάση της Γερμανίας.

Κόστος έχει η υποταγή και η συνθηκολόγηση – όχι η αναζήτηση εναλλακτικού δρόμου

Η Ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αξιοποιήσει τις διαφορές και τις αντιθέσεις ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Να αξιοποιήσει τις τεράστιες δυνατότητες που δίνει στη χώρα μας η μοναδική γεωστρατηγική της θέση, με στόχο: διεθνείς σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους.
Μπορεί να καλέσει προσωπικότητες από ολόκληρο τον κόσμο ανοίγοντας τη συζήτηση για το λογιστικό έλεγχο του χρέους, ταυτόχρονα με μία διεθνή καμπάνια για την αναδιάρθρωση του χρέους συνολικά στην Ευρώπη και ευρύτερα.
Μπορεί να θέσει στο τραπέζι το κατοχικό δάνειο και την καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων, που χρωστά η Γερμανία στην Ελλάδα.
Μπορεί, με άμεσα και αποφασιστικά βήματα, να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας παίρνοντας στα χέρια της τους οικονομικούς μοχλούς, με τους οποίους θα αποκτήσει την ευχέρεια για να ασκεί ανεξάρτητη πολιτική.

Άλλο πράγμα είναι η συνεργασία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλο η συλλογική αυτοκτονία των λαών στο όνομα της εξυπηρέτησης διεθνών τοκογλύφων.

Η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να κινητοποιήσει το λαό στη χώρα μας και διεθνώς, γιατί δεν έχει λερωμένα τα χέρια της με υπογραφές σε συμφωνίες και δεσμεύσεις ετεροβαρείς και μη επωφελείς για την Ελλάδα και τους λαούς.

Το μόνο χρέος που έχει, άμεσα και χωρίς χρονοτριβές, είναι να προετοιμάσει την απάντηση της για μία άλλη πορεία της Ελλάδας στο διεθνές γίγνεσθαι, έξω από τις ατιμωτικές και διαλυτικές, για το λαό και τη χώρα μας, συνθήκες και «δεσμεύσεις».
Σε αυτή την πορεία ο ελληνικός λαός και η διεθνής κοινή γνώμη θα είναι στο πλάι της μεταφέροντας την πίεση στο στρατόπεδο των τοκογλύφων.
Και μία κυβέρνηση που έχει το λαό στο πλάι της δεν έχει να φοβάται τίποτα.
Προσωρινά αμοιβαία και επωφελής λύση μπορεί να βρεθεί μόνο στο δρόμο της αμφισβήτησης και της σύγκρουσης με τις «δεσμεύσεις» της κλίκας των «ευρωληστών». Και πάλι όμως, το σχέδιο μιας εναλλακτικής προοπτικής χρειάζεται να έρθει στο επίκεντρο της συζήτησης, καθώς η όξυνση των αντιθέσεων στο οικονομικό περιβάλλον απαιτεί εργαλεία, τα οποία στερείται σήμερα η χώρα μας, τουλάχιστον με τη μορφή που έχει η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη σήμερα.
Η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις να επιβιώσει και να αναπτυχθεί, όταν βρεθεί ξανά σε θέση ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτος. Όσο παραμένει υποχείριο της Γερμανικής οικονομικής ελίτ, τόσο θα ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί που, η μια του άκρη, είναι δεμένη σε ένα τοκογλυφικό – μη βιώσιμο –χρέος, και η άλλη βρίσκεται γαντζωμένη στη θηλιά του εξωτερικού δανεισμού, ο οποίος το αυξάνει.
Η Ευρωζώνη-ατμομηχανή της Γερμανικής κερδοφορίας έχει ζωτική ανάγκη την Ελλάδα. Η Ελλάδα μπορεί και χωρίς αυτή την Ευρωζώνη.

©Χρήστος Τσαντής, Φλεβάρης 2015