Οι μονόλογοι του ερημίτη της Σαντορίνης
Η βιολογική φυλετική άποψη
…είναι άτοπο και επιστημονικά ασύστατο να διαστρέφουμε τα πορίσματα των βιολογικών επιστημών για να τα χρησιμοποιούμε σαν αποδεικτικά μέσα για τις κοινωνικές θεωρίες. Η ανθρώπινη κοινωνία δημιουργεί όρους ζωής εντελώς ξεχωριστούς μέσα στον κόσμο των ενόργανων όντων. Οι βιολογικοί νόμοι διασταυρώνονται μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία με άλλους νόμους, που δημιουργούν οι συμβιωτικοί όροι της ανθρώπινης κοινότητας.
Η εθνικιστική δικαίωση του πολέμου δεν φτάνει πια για να δικαιολογήσει την κατακτητική εξόρμηση. Γι’ αυτό στις μέρες μας παρουσιάστηκε σαν επίσημη κρατική ιδεολογία, πρώτα στη Γερμανία και τώρα τελευταία στην Ιταλία, η θεωρία της ράτσας.
Ο κεντρικός πυρήνας της θεωρίας αυτής είναι, πως αποξαρχής μερικές ράτσες είναι από φυσική διάπλαση και από τις διανοητικές και ψυχικές γενικά ικανότητές τους ανώτερες από τις άλλες. Οι ράτσες αυτές αν έμειναν αγνές, χωρίς να διασταυρωθούν και ν’ ανακατωθεί το αίμα τους με άλλες κατώτερες φυλές και να γίνουνε «μιγάδες», είναι και τώρα οι πρωτοπόρες στον πολιτισμό και σαν τέτοιες έχουνε διπλά δικαιώματα.
Πρώτα – πρώτα να πάρουνε τα πιο σκληρά μέτρα για να προφυλάξουνε την αγνότητά τους κι έπειτα να κυριαρχήσουνε απάνω στις κατώτερες φυλές, που μόνες τους όχι μόνο δεν προάγουν τον πολιτισμό, παρά γίνονται και εμπόδιο στη ζωή των ανώτερων και στην ανάπτυξή τους, κρατώντας χώρες πλούσιες σε πρώτες ύλες και χρήσιμες για τον πληθυσμό των ανώτερων φυλών. Η αντίληψη αυτή, χωρίς να έχει πάρει στα περασμένα την τόσο ωμή και καθαρή διατύπωσή της, δεν είναι καινούρια. Μπορεί να βρει κανείς την αρχή της και στο αρχαίο εκείνο: «Πας μη Έλλην βάρβαρος», καθώς και στην πραγματική διαγωγή που έδειξαν στη διαδρομή της ιστορίας όλες οι κατακτητικές φυλές απέναντι σε κείνες που κατάχτησαν και στον τρόπο, που ζήτησαν να δικαιώσουν τα προνόμιά τους οι άρχουσες τάξεις σ’ όλες τις εποχές. Η θεωρητική όμως διατύπωση της αρχής αυτής στους νεότερους χρόνους ξεκινάει προπάντων από το Γάλλο κοινωνιολόγο Γκομπινό, που πριν εκατό τόσα χρόνια στο βιβλίο του για τις ανθρώπινες φυλές έδωκε την πρώτη ξεκάθαρη μορφή σε τούτη την άποψη.
Λίγο αργότερα η άποψη αυτή βρήκε δυνατό αντιστύλι στη δαρβίνεια θεωρία για τον αγώνα της ζωής, που είναι γενικός νόμος του ενόργανου κόσμου κι έχει για αποτέλεσμα την επιλογή και επιβίωση των πιο δυνατών, των καλύτερα προικισμένων για να υπερνικούνε τα κάθε λογής εμπόδια που παρουσιάζει το γεωφυσικό περίγυρο της ζωής τους και τα άλλα ενόργανα όντα. Και η αντίληψη του Hermpert Spencer για τη «διαφοροποίηση» που είναι ο νόμος της καθολικής εξέλιξης, χρησιμεύει επίσης για βάθρο στη φυλετική θεωρία. Οι ανθρώπινες φυλές είναι ριζικά διαφοροποιημένες σύμφωνα με το νόμο της εξέλιξης, άρα και προικισμένες με διαφορετικές ικανότητες, που τις ξεχωρίζουν σε ανώτερες και κατώτερες φυλές.
Τη θεωρία τούτη την αγκάλιασαν στην αρχή όλα τα αντιδημοκρατικά στοιχεία, που ήτανε πρόμαχοι της παλιάς φεουδαρχικής αριστοκρατίας και των προνομίων της, όπως ο Γκομπινό. Την πήραν όμως και οι εκπρόσωποι της μεγαλομπουρζουαζίας, που ήθελε είτε να κρατήσει ή να δημιουργήσει προνόμια, όπως λ.χ. στην Αγγλία, για να μη δοθεί το δικαίωμα της καθολικής ψηφοφορίας, είτε και για να στηρίξει σ’ αυτή τα δίκαιά της για την αποικιακή της πολιτική, π. χ. το δικαίωμα της Αγγλίας να κυριαρχεί και να εκμεταλλεύεται τα τριακόσια εκατομμύρια τους ινδιάνους.
- Γληνός-Βάρναλης
Στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα ο Εγγλέζος Huston Stewart Chamberlain διακήρυξε, πως η ανώτερη ράτσα στη γη είναι η γερμανική και έδωκε έτσι γερό στήριγμα στην πολιτική του Μπίσμαρκ και στις κοσμοκρατορικές φιλοδοξίες του Γουλιέλμου του Β’, του αυτοκράτορα της Γερμανίας. Μα οι Γερμανοί είχαν ακούσει και πριν το κήρυγμα τούτο από το φιλόσοφο Φίχτε, που στις αρχές του 19ου αιώνα κήρυξε την κοσμοϊστορική αποστολή της γερμανικής φυλής.
Οξύτερη μα και γενικότερη και πιο αόριστη μορφή πήρε αργότερα η θεωρία τούτη με τους φιλοσοφικούς αφορισμούς του Νίτσε για τον υπεράνθρωπο και τα αγελόζωα. [Και στον τόπο μας ακόμη παρουσιάστηκε η φυλετική θεωρία μέσα στα έργα ενός υπάλληλου και συνέταιρου των καταστημάτων Ράλλη μπρόδερς της Αγγλίας, που απόχτησε τα πλούτη του από την εκμετάλλευση των ινδιάνων αγροτών και κούληδων, του Χιώτη «αριστοκράτη» κ. Πέτρου Βλαστού ή Ερμονα].
- Η πρώτη έκδοση της «τριλογίας του πολέμου»
Στις ήμερες μας όμως η βιολογική φυλετική θεωρία έγινε σύνθημα επίσημο των «ολοκληρωτικών κρατών», της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Στη Γερμανία, που πρώτη διακήρυξε το σύνθημα τούτο, η κομματική ψευτοεπιστήμη βάλθηκε ν’ αποδείξει, πως υπάρχει μια φυλή ξεχωριστή, προικισμένη με ανώτερη σωματική και ψυχική διάπλαση, ξανθός και γαλανός homo nordicus, ο βόρειος τύπος της λευκής ομοφυλίας. Ο τύπος αυτός διατηρήθηκε δήθεν αγνός και άμιχτος στη βόρεια Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Απ’ αυτόν πήγασαν οι ανώτεροι πολιτισμοί, που δημιούργησε ως τώρα ο άνθρωπος, ο αρχαίος ελληνικός, ο ρωμαϊκός, ο μεσαιωνικός γερμανικός και ο τωρινός, που φέρνει τη σφραγίδα των αγγλοσαξονικών φύλων.
Για να διατηρηθεί λοιπόν αγνός ο τύπος αυτός, που μέλλει να γίνει φορέας και στο μέλλον του ανώτερου ανθρώπινου πολιτισμού και να σώσει την ανθρωπότητα από τον κατακλυσμό των ασιατικών και αφρικανικών φυλών και των μεσογειακών «μιγάδων», είναι ανάγκη, πρώτα- πρώτα, να ξεκαθαριστεί η Γερμανία από τους Σημίτες, που την είχανε μολύνει. Διωγμός λοιπόν άγριος των εβραίων, εξόντωσή τους από παντού, γιατί οι εβραίοι, οι «βρωμεροί Juden», όχι μόνον μόλυναν τη γερμανική φυλή και τη γερμανική σκέψη με τη διαλυτική πανούκλα του μαρξισμού και του διεθνισμού, όχι μόνον νόθεψαν τη γερμανική επιστήμη κατέχοντας σπουδαίες θέσεις στα πανεπιστήμια και γενικά μέσα στο διανοητικό κόσμο της Γερμανίας, όχι μόνο δηλητηρίαζαν την οικονομική ζωή της Γερμανίας, παρά και σ’ όλον τον κόσμο άπλωναν την αποσυνθετική επίδρασή τους, κατέχοντες σπουδαία κλειδιά στην παγκόσμια οικονομική ζωή, στο τραπεζιτικό και εμποροβιομηχανικό κεφάλαιο και, δημιουργώντας τις δημοκρατοκομμουνιστικές ιδέες, δεν έχουν άλλο σκοπό παρά να εξοντώσουν όλους τους εθνικούς πολιτισμούς και να μεταβάλλουν όλη την ανθρωπότητα σε χυδαίο αγελόζωο.
Έτσι ο αντισημιτισμός ξαναφέρνοντας πίσω το μαύρο μεσαίωνα, όταν οι φεουδάρχες εξόντωναν τους εβραίους σαν πρώτους φορείς της αστικής οικονομίας, διαπερνάει τώρα σαν κολλητική αρρώστια, όλες τις χώρες όπου το εβραϊκό στοιχείο έχει κάποια επιρροή στην οικονομική ζωή και παρουσιάζεται σαν εμπόδιο στη διευθυνόμενη οικονομία με καπιταλιστική βάση, το τελευταίο καταφύγιο του καπιταλισμού. Έτσι ξαναζωντάνεψαν στις ημέρες μας οι μεσαιωνικοί διωγμοί και ξολοθρεμοί των εβραίων, χαρακτηριστικό σημάδι των καιρών.
- Ψυχασθενής καθ’ οδόν προς ευθανασία.
(Από το περιοδικό του Ναζιστικού κόμματος «Neues Volk» 1934, Vol. 2 fase. 1, p. 16)
Δεύτερο αποτέλεσμα της θεωρίας είναι η υποχρεωτική στείρωση, που επιβάλλεται σε όσους κρίνονται πως για λόγους σωματικής ανικανότητας και αναπηρίας ή αρρώστιας, δε θα δημιουργήσουνε γερούς αντιπροσώπους της γερμανικής φυλής.
Μα η τρίτη και πολύ σημαντική ακολουθία, που βγαίνει από τη θεωρία της ράτσας, είναι πως η ανώτερη αυτή γερμανική φυλή έχει δικαίωμα όχι μόνο να εξοντώσει ή να καθυποτάξει τις κατώτερες φυλές για να τις εμποδίσει ν’ απειλούν την ύπαρξη και το ξάπλωμα του βόρειου τύπου, παρά και να τις χρησιμοποιήσει ίσα ίσα σα σκλάβους για την πλέρια ανάπτυξή του. Έτσι θεμελιώνεται το δικαίωμα για να καταχτηθούν και να μετατραπούν σε «είλωτες» οι «κατώτεροι άνθρωποι», που μέσα σ’ αυτούς δεν είναι μόνο οι μισοάγριοι και απολίτιστοι της Αφρικής, της Αυστραλίας, της Ασίας παρά και αυτοί οι μεσογειακοί κι ανατολικοί ευρωπαίοι και φυσικά κι εμείς οι Έλληνες.
Οι Ιταλοί παρουσιάζονται τώρα διεκδικώντας και αυτοί τα δικαιώματα της ανώτερης φυλής και η φασιστική ψευτοεπιστήμη καταγίνεται τώρα, ν’ αποδείξει την νορντική καταγωγή και τη φυλετική αγνότητα της πανσπερμίας, που κατοικεί την ιταλική χερσόνησο από τις Άλπεις ως τη Σικελία.
Και δεν υπάρχει αμφιβολία, πως πολύ γρήγορα ανάλογες «επιστημονικές» ανακαλύψεις θα γίνουν σ’ όλες τις χώρες, όπου η φασιστική ή εθνικοσοσιαλιστική δικτατορία απλώνεται με τη μορφή του «ολοκληρωτικού κράτους». Σε λίγο θ’ ανακαλύψουνε τη φυλετική τους αγνότητα και υπεροχή οι πολωνοί, οι Ούγγροι, οι Ρουμάνοι, οι Γιουγκοσλάβοι, οι Βούλγαροι, οι Έλληνες, οι Ισπανοί του Φράνκο, οι πορτογάλοι του Σαλαζάρ, οι Βραζιλιανοί του Βάργκα και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι ακόμη.
Μα και οι Ιάπωνες θ’ ανακαλύψουνε από τη δική τους πλευρά και θ’ αναγνωριστούνε σαν το αντίστοιχο του Homo nordicus μέσα στην κίτρινη ομοφυλία και έτσι θα δικαιώσουνε βιολογικοφυλετικά την κατάχτηση της Κίνας και όλης της ανατολικής Ασίας.
Μα και μιαν άλλη εξέλιξη επιφυλάσσεται, χωρίς άλλο, σε τούτη τη θεωρία. Όταν οι οικονομικοπολιτικοί όροι θ’ αρχίσουν να σπρώχνουνε και να συμπιέζουνε τους μικρούς λαούς, που πρόκειται ν’ απορροφηθούν οικονομικά και πολιτικά από τον ιμπεριαλισμό των ολοκληρωτικών κρατών, θ’ αρχίσει ν’ ανακαλύπτεται και ν’ αποδεικνύεται και η «φυλετική συγγένεια» των λαών αυτών προς τον homo nordicus και με τη συγγένεια αυτή θα σκεπάζεται ιδεολογικά με μια χρυσοκέντητη πορφύρα η υποδούλωση των λαών αυτών στους μεγάλους ιμπεριαλιστές.
- Παιδιά της Αθήνας στην κατοχή. Από το φωτογραφικό αρχείο του Πολεμικού Μουσείου.
Την αριστοκρατία των τάξεων έρχεται τώρα ν’ αντικαταστήσει η αριστοκρατία των φυλών. Υπάρχουν φυλές αριστοκρατικές και φυλές πληβείες. Οι πρώτες προορισμένες να κυριαρχούν, οι άλλες να δουλεύουν, να είναι σκλάβες. Σ’ αυτό το ενθουσιαστικό πόρισμα καταλήγει η αποκορύφωση του πολυπαινεμένου «πολιτισμού», που απειλείται από την κομμουνιστική βαρβαρότητα.
Απάνω σε μια τέτοια φυλετική σύγκρουση προσπαθούνε πολλοί να στηρίξουν και τον πόλεμο που έρχεται, χαρακτηρίζοντάς τον σαν μια νέα μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στα γερμανικά και τα σλαβικά φύλα της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης. Αυτή η σύγκρουση ανάμεσα στα γερμανικά και στα σλαβικά φύλα είναι μια πολύ παλιά ιστορία.
- Φώτο από το βιβλίο του Βασ. Μαθιόπουλου «Εικόνες Κατοχής. Φωτογραφικές μαρτυρίες από τα γερμανικά αρχεία», εκδόσεις Ερμής. Η λεζάντα που συνοδεύει την φωτογραφία γράφει: «Ο Λιστ ποζάρει μπροστά στο φακό για να έχει ενθύμιο από τις μέρες που η 12η Στρατιά του νικούσε στη Βαλκανική εκστρατεία. Η στρατιά εκείνη διαλύθηκε λίγο αργότερα στο Ανατολικό μέτωπο. Σχεδόν κάθε Γερμανός που πατούσε στη γερμανοκρατούμενη Αθήνα ήθελε ν’ ανέβει στην Ακρόπολη, γιατί κάτι είχε ακούσει για τον Παρθενώνα. Και αρκετοί ήξεραν από ποιόν πολιτισμό πήγασαν τα μοναδικά αυτά οικοδομήματα. Αλλά ποτέ δε συνειδητοποίησαν, οι περισσότεροι, πως τα αθάνατα αριστουργήματα του Φειδία και του Ικτίνου δεν ακτινοβολούν μόνο τη λάμψη του ελλληνικού ήλιου που οι ακτίνες τους αντανακλούν πάνω στους κίονες με το πεντελικό μάρμαρο, αλλά και από το αθάνατο ελληνικό πνεύμα με το οποίο εκφράζονται η λευτεριά και η δημοκρατία. Και ο ναζισμός μισούσε το ελληνικό πνεύμα, που φώτιζε το δικό του πηχτό σκοτάδι».
Οι σλάβοι είναι το τελευταίο μεγάλο κύμα, που έρχεται από την Ασία και κινεί κατά τη Δύση περνώντας τις ασιατικές και τις ανατολικοευρωπαϊκές στέπες. Όντας ακόμη στο ποιμενικό νομαδικό στάδιο της εξέλιξής τους, ξεχύνονται από τον έκτο αιώνα μετά χριστό κατά τη Δύση και ανάμεσα στη Βαλτική θάλασσα και το Δούναβη, χτυπούν απάνω στους Γερμανούς, που από αιώνες πριν κατέχουν την κεντρική Ευρώπη. Τα πιο προχωρημένα φύλα τους, οι Πολωνοί, οι Τσέχοι, οι Σλοβάκοι, οι Κροάτες, οι Σλοβένοι, οι Ρουτένοι συμπλέκονται με τους Γερμανούς σ’ ένα μακρόχρονο αγώνα και αρχίζει μια παλίρροια ανάμεσα στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Πότε φέρνει τους σλάβους ως την καρδιά της Γερμανίας την Πρωσία και τη Σαξονία και ως το Ρήνο και πότε φέρνει τους Γερμανούς ως τη Λευκορωσία και την Ουκρανία. Οι νοτιότεροι σλάβοι πέρασαν το Δούναβη και ξεχύθηκαν στη Βαλκανική χερσόνησο, έπιασαν τα παράλια της Δαλματίας και κατέβηκαν ως το Μωριά.
Απάνω σ’ αυτό τον αγώνα οι βόρειοι και οι δυτικοί σλάβοι πήρανε την καθολική θρησκεία και το λατινικό αλφάβητο (πολωνοί, τσέχοι, σλοβάκοι, κροάτες), οι ανατολικοί και νότιοι και μερικοί πολωνοί πήρανε την ορθόδοξη ανατολική θρησκεία από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και το βυζαντινό αλφάβητο του Κύριλλου και του Μεθόδιου.
Συνάμα, με το πέρασμα του καιρού, κατακάθισαν στις χώρες αυτές οι σλάβοι και έγιναν γεωργοποιμένες και πέρασαν στη φεουδαρχική οικονομία. Οι δυτικοί σλάβοι από την επαφή τους με τους γερμανούς και από τη γερμανική κυριαρχία, που τους κράτησε για αιώνες πολλούς ενσωματωμένους στο κράτος των Αψβούργων και στα κράτη των Πρώσων και των Σαξόνων, όχι μόνο δέχτηκαν βαθιά την επίδραση του γερμανικού πολιτισμού, παρά και παρακολούθησαν την οικονομική εξέλιξη των γερμανών περνώντας μαζί τους, λίγο – πολύ, στην αστική και καπιταλιστική οικονομία στο δέκατο ένατο αιώνα και στις αρχές του εικοστού. Αυτό όμως είχε για αποτέλεσμα να ξυπνήσει την εθνική τους συνείδηση και έτσι, ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο, όλοι αυτοί οι δυτικοί σλάβοι ζήτησαν και πέτυχαν την εθνική τους ανεξαρτησία και ίδρυσαν κράτη δικά τους. Η Πολωνία, η Τσεχοσλοβακία, η Γιουγκοσλαβία, ενσωματώσανε τους σλάβους αυτούς. Συνάμα, οι ανατολικοί σλάβοι, μεγαλορώσοι, μικρορώσοι, λευκορώσοι, ουκρανοί, ανατρέποντας, με την επανάσταση του 1917 και τη φεουδαρχία την ξεπερασμένη οικονομικά και πολιτικά απ’ όλη τη Δύση, μα και την αδύναμη ακόμη αστική τάξη τους, πέρασαν στην κολεκτιβιστική σοσιαλιστική οικονομία και ίδρυσαν την Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, που προβαίνει στο γοργότατο εκβιομηχανισμό και την εντατική εκμετάλλευση της τεράστιας χώρας, που απλώνεται από τη Βαλτική και τον Εύξεινο Πόντο ως τον Ειρηνικό ωκεανό και σκεπάζει τα ένα έχτο της γης, διαθέτοντας μεγάλες ποσότητες απ’ όλες σχεδόν τις πρώτες ύλες.
Αυτή η εξέλιξη των σλαβικών φυλών δημιουργεί νέα προβλήματα και αφορμές για μια καινούρια, φοβερότερη απ’ όλες τις προηγούμενες, σύγκρουση ανάμεσα στους γερμανούς και τους σλάβους. Οι γερμανοί, όντας σήμερα στο στάδιο του υπερ-εκβιομηχανισμού, σπρώχνονται ακατάπαυτα στον ιμπεριαλισμό για να βρούνε πρώτες ύλες και καταναλωτικές αγορές. Ο δρόμος όμως από τη Δύση τούς είναι κλεισμένος. Εξορμάνε λοιπόν προς τις ανεξάντλητες πηγές πρώτων υλών, που κατέχουν οι σλάβοι, οι ούγγροι, οι ρουμάνοι και περνώντας από τα Βαλκάνια και την Τουρκία θέλουν να περάσουν στην Ασία. Στο δρόμο τους απαντάνε πρώτα -πρώτα τους τσέχους, στημένους εκεί σαν προπύργιο απέναντι στο προχώρημα των γερμανών κατά την Ανατολή. Πρέπει λοιπόν να υπερπηδήσουνε το εμπόδιο. Να η αφορμή του σημερινού πολέμου, που φοβερίζει την ανθρωπότητα.
Μα και αν το υπερπηδήσουν το εμπόδιο αυτό και διασπάσουν την Τσεχοσλοβακία (όπως και το πέτυχαν χωρίς πόλεμο το Σεπτέμβρη του 1938 στο Μόναχο) τι θα γίνει παρακάτω; Και αν οι πολωνοί και οι γιουγκοσλαύοι (καθώς και οι Ούγγροι) κυβερνημένοι από τις φεουδαρχο-καπιταλιστικές ολιγαρχίες τους, απόλυτα εχθρικές προς την κομμουνιστική Σοβιετική Ενωση και σύμφωνα με το αντικομμουνιστικό και αντισημιτικό πρόγραμμα των γερμανών εθνικοσοσιαλιστών, μπούνε θεληματικά ή με το στανιό στην περιοχή της οικονομικοπολιτικής επιρροής της Γερμανίας και σταθούνε γεφύρι στο προχώρημα των γερμανών κατά την ανατολή, δε θα δημιουργηθεί παρακάτω η σύγκρουση με τους ανατολικούς σλάβους και δε θα γίνει ο πόλεμος ανάμεσα στους γερμανούς και τους σλάβους της Σοβιετικής Ένωσης;
Στη σύγκρουση αυτή η φυλετική θεωρία θα παίξει το ρόλο της. Οι σλάβοι χαρακτηρίζονται από τους θεωρητικούς του γερμανικού φασισμού για Ασιάτες, που έχουν ανακατωθεί με μογγόλους, τατάρους και κάθε λογής ασιατική πανσπερμία. Είναι μιγάδες της χειρότερης μορφής, φορείς της «ασιατικής βαρβαρότητας» και γι’ αυτό πρέπει να υποδουλωθούνε στους καθαρούς άριους, τους γερμανούς. Μα παρόμοιο ρόλο πρόκειται να παίξει η θεωρία της ράτσας σ’ όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που έρχονται. Και απέναντι στους γάλλους θα λειτουργήσει ετούτη η θεωρία, όπως και απέναντι στους βαλκάνιους και απέναντι σ’ όλους τους ασιατικούς και αφρικανικούς λαούς. Η θεωρία της ράτσας είναι το σύνθημα των νέων κατακτητικών πολέμων του φασιστικού και εθνικοσοσιαλιστικού ιμπεριαλισμού, όπως λ.χ. η θρησκεία του Αλλάχ ήτανε το σύνθημα των κατακτητικών πολέμων της αραβικής φεουδαρχίας.
Στον επιστημονικό έλεγχο της φυλετικής θεωρίας καταγίνονται οι ανθρωπολόγοι και οι βιολόγοι των δημοκρατικών λαών και της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό βέβαια δε θα την εμποδίσει να παίξει τον ιστορικό ρόλο της, γιατί φορέας της είναι οικονομικά συμφέροντα ανυπερνίκητα. Οι θεωρίες είναι μαχητικά όπλα, συνθήματα, που ανάβουνε στη συνείδηση των λαών για να γίνουνε ψυχοκινητικές δυνάμεις.
Ο επιστημονικός έλεγχος της θεωρίας διαπιστώνει πως όλα τα ανθρωπολογικά, τα εθνολογικά και τα ιστορικά δεδομένα αντιστρατεύονται στην αντίληψη πως υπάρχουνε σήμερα φυλές καθαρές, χωρίς φυλετικό ανακάτωμα και πως οι τέτοιες τάχα φυλές έχουν υπεροχή σωματική ή ψυχική και είναι οι μόνες ικανές να δημιουργήσουν πολιτισμό.
Είναι σωστό βέβαια, πως βιολογικά έχουνε δημιουργηθεί στη μακραίωνη προϊστορική ζωή της ανθρωπότητας διάφορες φυλές, που παρουσιάζουν διαφορετικά σωματικά γνωρίσματα. Μα οι φυλές αυτές με τη μετακίνηση, που τις ανάγκαζαν να κάμουν οι όροι του φυσικού τους περίγυρου και οι ανάγκες της ζωής τους, άρχισαν ν’ ανακατεύονται από πολύ νωρίς, μέσα στους χρόνους της βαθιάς προϊστορίας και σ’ όλη τη διαδρομή των ιστορικών χρόνων, έτσι που σήμερα δε μπορεί καμιά φυλή να υποστηρίξει, πως είναι καθαρή από κάθε ανακάτωμα αιμάτων.
Περισσότερο από όλες τις ιστορικές φυλές θα μπορούσαν να θεωρηθούν για καθαρές ή λιγότερο ανακατωμένες οι άγριες και μισοάγριες φυλές της κεντρικής Αυστραλίας, της Γης της φωτιάς, οι μπουσμάνοι, οι νάνοι της Αφρικής, οι Εσκιμώοι και άλλοι παρόμοιοι.
Ποιος όμως μπορεί γι’ αυτό να τους αναγνωρίσει και για προικισμένους με ανώτερες ικανότητες για τον πολιτισμό; Αν έρθουμε στις ιστορικές φυλές, ποια μπορεί να διεκδικήσει καθαρότητα, ύστερ’ από τις άπειρες επιδρομές, που έχουν διαπεράσει απ’ άκρη σ’ άκρη την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική;
Οι ίδιοι οι Γερμανοί οι σημερινοί έχουνε ρουφήξει τόσο ξενικό αίμα, που μόνο μια τέλεια παραποίηση και διαστροφή των ιστορικών δεδομένων μπορεί να τους βγάζει για καθαρόαιμους. Μα αν πάρουμε για τελευταίο παράδειγμα από φυλετικό ανακάτωμα τους λαούς της βόρειας και της νότιας Αμερικής, όπου όχι μόνο οι εγχώριες φυλές και οι νέγροι στη νότια Αμερική απορροφήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, παρά και με τη μετανάστευση ανακατώθηκαν όλες οι φυλές της Ευρώπης και οι σημίτες, ποιος μπορεί να υποστηρίξει, πώς το ανακάτωμα αυτό δημιούργησε κατωτερότητα για τον πολιτισμό, αφού η βόρεια Αμερική βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ανθρώπινης πρωτοπορίας; Οι περισσότεροι από τους πολιτικούς άντρες και τους διανοούμενους της νότιας Αμερικής είναι μιγάδες.
Γι’ αυτό δεν μπορεί καν να θεωρηθεί βιολογικά αποδεδειγμένο, πως η ανάμειξη δημιουργεί καμιά κατωτερότητα, απεναντίας η διασταύρωση είναι γνωστό πώς τις περισσότερες φορές δημιουργεί νέους τύπους, ικανότερους για τη ζωή.
Όλοι οι κατακτητές ανακατώθηκαν με τους καταχτημένους. Τί απόγιναν οι είλωτες της αρχαίας Σπάρτης; Τί απόγιναν οι εκατοντάδες χιλιάδες δούλοι της αρχαίας Ελλάδας; οι κάρες και οι σκύθες και τα’ αλλά φύλα τα’ ασιατικά, πού το δουλεμπόριο και ο πόλεμος έφερνε στην Ελλάδα; Τί απόγιναν τα εκατομμύρια οι δούλοι της Ιταλίας και όλου του ρωμαϊκού κράτους; Όλοι αυτοί έγιναν ένα, ανακατώθηκαν με τους καταχτητές και τους αφεντάδες τους και δημιούργησαν μαζί με τα γερμανικά φύλα, τους γότθους, τους ούνους και όλους τους άλλους επιδρομείς, τα σημερινά έθνη που κατοικούν όλη την Ευρώπη.
Όπως είναι σήμερα διαμορφωμένα τα έθνη κανείς λαός και κανένα άτομο δε θα μπορούσε να υποστηρίξει και ν’ αποδείξει την ανόθευτη καταγωγή του από μια ορισμένη φυλή. O Πωλ Ριβέ αναφέρει σχετικά με το ζήτημα τούτο ένα πολύ νόστιμο ιστορικό. Ο μαρκήσιος ντε Πομπάλ, πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, παρουσιάστηκε μια μέρα μπροστά στο βασιλιά του φορώντας ένα κίτρινο σκούφο και κρατώντας στο κάθε χέρι από άλλον ένα. Στο βασιλιά, που τον κοίταζε ξαφνιασμένος: «Έβγαλες, λέει, Μεγαλειότατε, προσταγή όλοι οι πορτογάλοι, που έχουνε συγγενή ή πρόγονο εβραίο, να φορούνε, από δω και μπρος, κίτρινο σκούφο. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ, για καλό και για κακό, φόρεσα κίτρινο σκούφο και προνόησα να φέρω κι ένα για τη Μεγαλειότητά σου κ’ έναν άλλον για το μεγάλο ιεροεξεταστή». Έπειτα τι θα πάρουμε για κριτήριο της ανωτερότητας; Τη σωματική διάπλαση; Μα είναι γνωστό, πως φυλές μικρόσωμες έδειξαν αντοχή στις βιολογικές περιπέτειες, αρετές πολεμικές και γενναιοψυχία, περιφρόνηση στο θάνατο και ικανότητες μεγάλες πνευματικές. Θα πάρουμε για κριτήριο τη δημιουργία πολιτισμού στην ιστορική διαδρομή ενός λαού; Μα τότες είναι πάλι γνωστό, πως φυλές όχι άριες, οι κινέζοι, οι αιγύπτιοι, οι ασσύριοι, οι βαβυλώνιοι, οι αζτέκοι της Αμερικής δημιούργησαν σπουδαίο πολιτισμό υλικό και πνευματικό. Όλα αυτά αποδείχνουν περίτρανα πως είναι άτοπο και επιστημονικά ασύστατο να διαστρέφουμε τα πορίσματα των βιολογικών επιστημών για να τα χρησιμοποιούμε σαν αποδεικτικά μέσα για τις κοινωνικές θεωρίες.
Η ανθρώπινη κοινωνία δημιουργεί όρους ζωής εντελώς ξεχωριστούς μέσα στον κόσμο των ενόργανων όντων. Οι βιολογικοί νόμοι διασταυρώνονται μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία με άλλους νόμους, που δημιουργούν οι συμβιωτικοί όροι της ανθρώπινης κοινότητας.
Τα οικονομικά και κοινωνικά καθεστώτα παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση της ανθρώπινης ζωής. Και οι αρετές και οι ικανότητες, που δείχνουν οι λαοί και οι φυλές, έχουν άμεση σχέση με τους όρους της συμβίωσής τους, το οικονομικοτεχνικό καθεστώς και τις παραγωγικές σχέσεις.
Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και οι εξωτερικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα στις φυλές και τα έθνη, η αδιάκοπη προσπάθεια του ανθρώπου να καλυτερέψει τους όρους της ζωής του, οι πνευματικές και ηθικές ικανότητες, που ξεδιπλώνονται και τελειοποιούνται απάνω σ’ αυτό τον αγώνα, οι οργανωτικοί θεσμοί πού δημιουργούνται, το πνευματικό εποικοδόμημα, η παράδοση, οι νέες ψυχοκινητικές δυνάμεις που διαμορφώνονται, όλ’ αυτά απαρτίζουν συνθήκες καινούριες, που δίνουν ολωσδιόλου άλλη μορφή στη βιολογική εξέλιξη της ανθρωπότητας, διαφορετική από τις βιολογικές συνθήκες του ζωικού κόσμου. Γι’ αυτό βλέπουμε, πως λαοί φυλετικά διάφοροι σε ορισμένα στάδια της εξέλιξής τους, κάτω από ορισμένες οικονομικοκοινωνικές συνθήκες, δημιουργούν ανώτερες μορφές πολιτισμού και σε παρόμοιες συνθήκες παρόμοιους πολιτισμούς μ’ όλη τη φυλετική διαφορά τους.
Και γι’ αυτό ακόμη, όσο γενικεύονται στους νεότερους χρόνους με την επικοινωνία των ανθρώπων απάνω στη γη, οι συνθήκες της ζωής τόσο βλέπουμε όλους τους λαούς να μπαίνουνε στον κύκλο ομοιόμορφου πολιτισμού και να δείχνουνε παρόμοιες ικανότητες για τη συντήρηση και την προαγωγή του. Έτσι λόγου χάρη οι γιαπωνέζοι, περνώντας από τη φεουδαρχία στην αστική οικονομία, αφομοίωσαν όλα τα δεδομένα του επιστημονικοτεχνικού αστικού πολιτισμού της Δύσης και τώρα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εξέλιξής του. Το ίδιο βλέπουμε να γίνεται στις μέρες μας και με τους τούρκους και άλλους ασιατικούς λαούς. Οι λαοί και οι φυλές που κατοικούν την απέραντη Σοβιετική Ένωση, κάτω από την επίδραση της κολεκτιβιστικής οικονομίας, περνάνε σήμερα γοργά στην πρωτοπορία της ανθρωπότητας.
Επιστημονικά λοιπόν, δε στέκεται η θεωρία της ράτσας. Όλα τα δεδομένα της ανθρώπινης ιστορίας την αναιρούν. Και όμως υπάρχει, φουντώνει στις ημέρες μας και γίνεται όχι μόνο δίδαγμα δήθεν «επιστημονικό», παρά και ιδεολογία επίσημη, δόγμα και πίστη ομαδική στους λαούς των ολοκληρωτικών κρατών. Γιατί αυτό; Γιατί είναι όπλο μάχης, σύνθημα πολεμικό στην ιμπεριαλιστική εξόρμηση των γερμανών και των Ιταλών.
Οι κυρίαρχες τάξεις και οι καταχτητές αισθάνθηκαν την ανάγκη να στηρίξουνε την κυριαρχία τους, την κατάχτησή τους, τα προνόμιά τους σε μιαν ανώτερη καταγωγή. Θεοί, ημίθεοι, ήρωες, έπρεπε να είναι οι πρόγονοι και οι γενάρχες των καταχτητών και των κυρίαρχων. Τα δικαιώματά τους είχανε «θεία» καταγωγή και κύρωση, μα και συνάμα πήγαζαν από κληρονομική υπεροχή σωματική και πνευματική, από ευγένεια και καθαρότητα αιματική, από ανώτερη ράτσα.
Σε μια τέτοια από τη φύση ποιοτική διαφορά θέλησε να στηρίξει και αυτός ο Αριστοτέλης τη διάκριση ανάμεσα σε δούλους και λεύτερους. Ο άνθρωπος «φύσει ελεύθερος».
Όταν όμως ο χριστιανισμός (και πριν απ’ αυτόν η στωική φιλοσοφία), απάνω στην αποσύνθεση της δουλοκτητικής οικονομίας, θέλησε να χτυπήσει στη ρίζα της τούτη τη δήθεν φυσική διαφοροποίηση των ανθρώπων, κήρυξε πως όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του θεού και αδέρφια συναμεταξύ τους και πως δεν υπάρχει λεύτερος και δούλος, έλληνας και βάρβαρος, παρά όλοι είναι το ίδιο μπροστά στο θεό. Η φεουδαρχική οικονομία, που εγκαθίδρυσε τους καινούριους δεσπότες, έσβησε τούτο το δόγμα και το αντικατέστησε με την ευγένεια, που έχει την πηγή της και την καθιέρωσή της από τον ίδιο τον θεό («ελέω θεού βασιλεύς»), στηρίζεται σε μια διαφορά ράτσας και γι’ αυτό είναι κληρονομική και κρατάει με κληρονομικό δικαίωμα τα προνόμιά της.
Μα και όταν η αστική τάξη αποσυνθέτοντας τη φεουδαρχική κοινωνία ήθελε πάλι να χτυπήσει στη ρίζα της τούτη την τάχα από φυσικού διαφοροποίηση, ύψωσε το σύνθημα της «ισότητας και αδελφοσύνης» ανάμεσα στους ανθρώπους, που αναιρεί κάθε διαφορά και κάθε προνόμιο. Τώρα όμως η θεωρία της ράτσας γίνεται προκάλυμμα του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού, ζητάει να καθαγιάσει τα δικαιώματα όχι μιας κοινωνικής τάξης, παρά ενός ολάκερου λαού με όλες του τις κοινωνικές τάξεις, για να δημιουργήσει δικαιώματα υπεροχής απάνω στους άλλους λαούς. Τώρα γίνεται η ανακάλυψη, πως ο χριστιανισμός και η γαλλική επανάσταση, που έφεραν τα διδάγματα εκείνα για ισότητα και αδελφοσύνη των ανθρώπων, ήτανε δημιουργήματα της ίδιας καταραμένης φυλής των εβραίων, που και σήμερα με το διεθνισμό και το μαρξισμό -άλλο έργο των εβραίων- ζητάει να παραλύσει την εξόρμηση των ανώτερων φυλών και να εξοντώσει τον «πολιτισμό» (τον πολιτισμό που καίει τα επιστημονικά και τα λογοτεχνικά βιβλία, που διώχνει τον Αϊνστάιν και που κάνει να φαίνονται αθώα παιγνίδια τους διωγμούς και τα μαρτύρια της ιερής εξέτασης).
Ο ρατσισμός ή φυλετισμός είναι το αποκορύφωμα του εθνικισμού και συνάμα η κατάλυσή του. Γιατί δεν είναι πια κάθε «έθνος» υπέρτατη αξία, σεβαστή και ανέγγιχτη στα δικαιώματά της. Δεν έχει κάθε έθνος το δικαίωμα της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης. Αυτά τα δικαιώματα τα έχουνε μόνο τα έθνη, που ανήκουνε στις καθαρόαιμες ράτσες. Οι «άριοι», οι «βόρειοι», οι καθαρόαιμοι γερμανοί στην Ευρώπη και το ίδιο οι καθαρόαιμοι «κίτρινοι», οι, νορντικοί της Ασίας, οι γιαπωνέζοι, γιατί κι αυτοί σήμερα όντας στην ίδια στιγμή της ιμπεριαλιστικής εξόρμησης με τους ιταλούς και τους γερμανούς, συμμαχούνε μαζί τους.
Η θέση βέβαια των ιταλών κατά την καθαρή γερμανική φυλετική θεωρία είναι λιγάκι σκοτεινή και κωμικοτραγική. Μα από συμμαχικό χρέος και φιλοφρόνηση, προς το παρόν οι γερμανοί κλείνουν τα μάτια και αφήνουν τους ιταλούς να στηρίζουν και αυτοί «επιστημονικά» την καθαρόαιμη καταγωγή τους και τον άριο φυλετισμό τους. Αν οι ιταλοί βγουν από τον άξονα Βερολίνου – Ρώμης – Τόκιο, θα πάψουν φυσικά την ίδια στιγμή να είναι καθαροί άριοι για τους γερμανούς και θα γίνουν άθλιοι μιγάδες μεσογειακοί. Η θεωρία της ράτσας είναι ο τρόπος που θα υπερνικηθεί η θεωρία της εθνότητας, για να δικαιωθεί η υποδούλωση των κατώτερων «εθνών».
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τη βιολογική – φυλετική θεωρία, ο πόλεμος σαν όργανο επιλογής βιολογικής είναι κάτι απαραίτητο, στη ζωή των λαών, κάτι αιώνιο. Τέλος στον πόλεμο δεν πρόκειται να υπάρξει, γιατί και όταν ακόμα θα κυριαρχήσουν απόλυτα σ’ όλον τον κόσμο δυο τρεις καθαρόαιμες και ανώτερες ράτσες και θα έχουν υποτάξει όλους τους άλλους λαούς, θα είναι ανάγκη να είναι πάντα έτοιμες για πόλεμο και να πολεμούν για να προστατεύσουνε την κυριαρχία τους η καθεμιά, είτε απέναντι στην αντίπαλη ανώτερη ράτσα, είτε απέναντι στην ενδεχόμενη ανταρσία των σκλάβων. «Πόλεμος πάντων πατήρ». Αυτή είναι η λογική συνέπεια της θεωρίας της ράτσας.
Και όμως η ιστορική της συνέπεια σίγουρα δεν πρόκειται να είναι αυτή. Γιατί, όπως η έρευνά μας απόδειξε, η θεωρία τούτη, ούτε αληθινή είναι, ούτε πραγματική αφορμή, ούτε καν πρόσχημα στάθηκε για όλους τους πολέμους. Παρουσιάζεται τώρα κάτω από ορισμένες οικονομικοπολιτικές συνθήκες. Παίζει τον ίδιο ρόλο, που έπαιζαν άλλα συνθήματα δυναστικά, θρησκευτικά, εθνικά, σε άλλους καιρούς. Η διάρκειά της είναι χρονικά περιορισμένη. Είναι φαινόμενο δευτερογενή και η πρωταρχική και αληθινή αιτία, που σπρώχνει τους λαούς στον πόλεμο, είναι τα οικονομικά συμφέροντα.
Στην πραγματικότητα ο φυλετικός υπερεθνικισμός, που αναιρεί τον εθνικισμό, ανοίγει το δρόμο στο διεθνισμό, χωρίς να είναι αυτή η πρόθεσή του, όπως η πρόθεση του εθνικισμού δεν ήτανε να γεννήσει τον υπερεθνικισμό. Η λογική πορεία, που είναι ευθύγραμμη, δεν συμπέφτει με τη διαλεκτική πορεία της πραγματικότητας, που είναι αντιθετική.
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 