Οι νικητές
Στοιχεία και σχόλια για το εκλογικό αποτέλεσμα
Πρώτη φορά στα εκλογικά χρονικά της πατρίδας μας ένα κόμμα κερδίζει τη μεγάλη πλειοψηφία της προτίμησης των ψηφοφόρων, χωρίς να διαθέτει ισχυρό οργανωτικό μηχανισμό, χωρίς την υποστήριξη από «παραδοσιακά τζάκια» και χωρίς να διαθέτει κανάλια ή μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες για να το υποστηρίζουν.
Γράφει ο Χρήστος Τσαντής
Φτάνει μια βόλτα στα πρωτοσέλιδα και στις τοποθετήσεις κορυφαίων παραγόντων στην Ευρώπη και στον κόσμο, για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του για τη σημασία της εκλογικής ανατροπής που έγινε στη χώρα μας. Ένας εκλογικός σεισμός που ξεκίνησε το 2012 για να φτάσει να οδηγήσει στη αδιαμφισβήτητα μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ και καιρό μεγάλα τμήματα του λαού μας έχουν στείλει σαφέστατα μηνύματα ότι δεν είναι στο χέρι κανενός και ότι δεν δίνει λευκή επιταγή σε κανέναν. Γεγονός που, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών το βράδυ της Κυριακής, έγινε αντιληπτό και αναφέρθηκε μόνο από το νέο πρωθυπουργό της χώρας, πράγμα που πιστώνεται ως θετικό για τον ίδιο και το κόμμα του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Στον πίνακα με τους αριθμούς των ψήφων και τα συγκριτικά στοιχεία φαίνεται η αλματώδης ανάπτυξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ξεκίνησε από 315.665 ψήφους στις βουλευτικές εκλογές του 2009, για να φτάσει στους 2.244.465 καταγράφοντας άνοδο 727.831 από τις πρόσφατες ευρωεκλογές, πάνω από μισό εκατομμύριο ψήφους σε σχέση με τις βουλευτικές του Ιούνη του 2012 και πάνω από ένα εκατομμύριο σε σχέση με το Μάη του 2012. Αντίστοιχα εντυπωσιακή είναι και αύξηση των ποσοστών του, που από το 4,60% των εκλογών του 2009 βρέθηκε στο 36,34% της Κυριακής κερδίζοντας την ψήφο του 1/3 των πολιτών.
Το γεγονός αυτό αποκτά το χαρακτήρα ενός εκλογικού άθλου εάν συνυπολογίζει κανείς το απόλυτα αρνητικό κλίμα με το οποίο αντιμετώπιζαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του και τις απόψεις τους. Στην ίδια ρότα ήταν οι σταθερές επιθέσεις από διεθνείς οικονομικούς παράγοντες και η καλλιέργεια ενός κλίματος τρόμου στη χώρα, το οποίο κράτησε όλα αυτά τα χρόνια από τον Γ. Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, με τις συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ύστερα με τη ΔΗΜΑΡ.
Πρώτη φορά στα εκλογικά χρονικά της πατρίδας μας ένα κόμμα κερδίζει τη μεγάλη πλειοψηφία της προτίμησης των ψηφοφόρων στην πατρίδα μας χωρίς να διαθέτει ισχυρό οργανωτικό μηχανισμό, χωρίς την υποστήριξη από «παραδοσιακά τζάκια» και χωρίς να διαθέτει κανάλια ή, μεγάλης κυκλοφορίας, εφημερίδες για να το υποστηρίζουν.
Η ηλικία της ψήφου
Το επιβλητικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ στις ηλικίες 18-34, σύμφωνα με τα στοιχεία των μετρήσεων στην κάλπη της Κυριακής, (34% έναντι 24% της ΝΔ), αλλά και η εκτίναξή του στις ηλικίες 35-54 (41% ΣΥΡΙΖΑ, έναντι μόλις 21% της ΝΔ) δείχνει ότι προτιμήθηκε κατά κράτος από τους νέους ανθρώπους και τις παραγωγικές ηλικίες διευρύνοντας τη διαφορά που είχε κατακτήσει από το 2014.
Αντίστοιχη είναι και η εικόνα της εκλογικής-κοινωνικής γεωγραφίας, καθώς η άνοδός του είναι ακόμη πιο ξεκάθαρη και διακριτή στις περιοχές όπου κατοικούν λαϊκά στρώματα, μικρομεσαίοι, εργαζόμενοι και άνεργοι.
Οι μετακινήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ
Ενισχύθηκε ακόμα η πολυσυλλεκτικότητά του με την κυριαρχία του στο χώρο των ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως κέντρο, ενώ παράλληλα υπερψηφίστηκε από σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων άλλων κομμάτων της Αριστεράς.
Συγκεκριμένα οι μετρήσεις κατέγραψαν τη μετακίνηση προς το ΣΥΡΙΖΑ του 11% των ψηφοφόρων που είχαν ενισχύσει τη ΝΔ λίγους μήνες νωρίτερα.
Κατέγραψαν την μετακίνηση του ¼ των ψηφοφόρων που είχαν προτιμήσει το ΚΚΕ στις πρόσφατες ευρωεκλογές, με το 23,8% από αυτούς να ψηφίζει τώρα το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Το ίδιο έπραξαν μαζί τους το 29,3% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ των ευρωεκλογών και το 23,3 των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αυτοδυναμία
Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν πως η ιστορική επιτυχία για το κόμμα της Αριστεράς εδράζεται κυρίως στην ικανότητα της ηγεσίας του να συνθέτει πολυσυλλεκτικά σχήματα και να ενσωματώνει σε μία κοινή πορεία ανθρώπους, που ξεκινούν από διαφορετικές πολιτικές και κινηματικές αφετηρίες. Δύναμη και αδυναμία παράλληλα, για κάθε μετωπικό σχήμα, όπως και για κάθε Συνασπισμό κομμάτων που ενώθηκε στη διαδρομή, αποτελεί η ικανότητα της «ορχήστρας» να παίζει στο ίδιο μοτίβο. Κι αυτό είναι κυρίως θέμα… «μαέστρου», γράφαμε στο άρθρο με τον τίτλο «Το τοπίο ξεκαθαρίζει;» λίγες μέρες πριν από τις εκλογές.
Η συγκυρία δεν αφήνει περιθώρια για πανηγυρισμούς. Χρόνος δεν υπάρχει ούτε και ανοχή. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ από ένα μεγάλο τμήμα ανθρώπων έχει χαρακτήρα δοκιμής. Το γεγονός αυτό δεν αναιρεί τη δυναμικής της ψήφου του ούτε και μειώνει τη πολιτική της σημασία. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί την εύκολη ψήφο, καθώς το συγκεκριμένο κόμμα έχει κατηγορηθεί από όλες τις πλευρές για τελείως αντιφατικά πράγματα. Είναι «έμπιστο κόμμα των βιομηχάνων» λέει ο Περισσός. «Θα φέρει στην Ελλάδα τα Σοβιέτ, τον Κομμουνισμό, θα μας κάνει Βόρεια Κορέα», λέει η ΝΔ.
Η λαϊκή εμπιστοσύνη, που είτε θα κερδηθεί είτε θα χαθεί, θα εξαρτηθεί από τις ενέργειες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της κυβέρνησής του. Είτε αυτοδύναμος είτε όχι, το στοίχημα παραμένει το ίδιο: ξεκάθαρες κουβέντες και υλοποίηση των δεσμεύσεων. Παράλληλα έχει τη δυνατότητα σε αυτό το χρονικό διάστημα να ξεπεράσει παλιές παθογένειες, μαζί με τις οργανωτικές αδυναμίες του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, θα αναμετρηθεί με τον εαυτό του. Κι από αυτή την αναμέτρηση, από τη δυνατότητα αντίστασης στις σειρήνες της ενσωμάτωσης, καθώς και από την πολιτική και ιδεολογική του ωρίμανση, θα εξαρτηθούν πολλά, για τον ίδιο, αλλά και για τις λαϊκές προσδοκίες που συνοδεύουν την εκλογή του.
Από την άλλη πλευρά είτε με αυτοδυναμία είτε χωρίς αυτοδυναμία, κύριο καθήκον του, αν θέλει να κρατήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, είναι η σταθερή επικοινωνία και ενημέρωση του κόσμου, η λαϊκή συμμετοχή και φυσικά η ευλαβική εφαρμογή των υποσχέσεων που έδωσε προεκλογικά.
Αυτά γράφαμε πριν από λίγες ημέρες και οι εκτιμήσεις μας διατηρούν την ισχύ τους.
Οι πρώτες κινήσεις του νέου πρωθυπουργού, η ταχύτητα με την οποία έδρασε για το σχηματισμό κυβέρνησης, χωρίς ιδεοληψίες και εμμονές, χωρίς να αφήσει κενό εξουσίας σε κρίσιμες στιγμές την Ελλάδα, δείχνουν αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα. Ο σεβασμός απέναντι σε θεσμούς, με την επίσκεψή στον αρχιεπίσκοπο, ο πολιτικός όρκος, όπως είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου να προσδιορίζεται θρησκευτικά τηρώντας το Σύνταγμα, η συμβολική κίνηση της αποτίμησης φόρου τιμής στους εκτελεσμένους στο Σκοπευτήριο της Καισαρανής, που έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, αναμφισβήτητα αποτελούν αναμφίσβητητα θετικές ενδείξεις κι αποπνέουν έναν άλλο, έναν διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό.
©Χρήστος Τσαντής Γενάρης 2015
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 