«… Ένας άνθρωπος έχει έναν άλλον υπό την εξουσία του όταν τον κρατά αλυσοδεμένο, όταν του έχει αφαιρέσει τα όπλα του και τα μέσα για να αυτοαμυνθεί ή να δραπετεύσει. Όταν του έχει εμφυσήσει φόβο, όταν τον έχει τόσο πολύ υποχρεώσει με κάποια ευεργεσία, ώστε ο ευεργετημένος να προτιμά να υποτάσσεται στις επιθυμίες του ευεργέτη παρά στις δικές του και να ζει, όχι κατά την κρίση του, αλλά κατά την κρίση του ευεργέτη.
Όποιος έχει έναν άλλο στην εξουσία του, με τον πρώτο ή το δεύτερο τρόπο, εξουσιάζει το σώμα του αλλά όχι τη ψυχή του. Με τον τρίτο όμως ή με τον τέταρτο τρόπο, εξουσιάζει τόσο τη ψυχή όσο και το σώμα του, τουλάχιστον για όσο διάστημα διαρκεί ο φόβος ή η ελπίδα: όντως, όταν το ένα ή το άλλο συναίσθημα εξαφανιστεί, ο εξουσιαζόμενος υπόκειται, στο εξής, στο δικό του δίκαιο…».
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ 