Αναλαμπή το δειλινό,
αιμορραγεί η σελήνη,
χαράζει κόκκινη γραμμή
ο ήλιος που αργοσβήνει.
Μετανάστης κάθε μέρα στο ταξίδι της ζωής,
ανατέλλει κάθε νύχτα σ’ άλλο πέλαγο της γης.
«Όλα αυτά είναι ένα ψέμα», λέει κάποιος με φωνή,
«είν’ ο ήλιος σας λαθραίος, να κλειστεί στη φυλακή!».
Τείχη, φράχτες τώρα υψώνουν κι όλο νέες φυλακές,
φόρεσαν ξανά οι Σπαρτιάτες τις στολές τις Περσικές.
Είδες; Ίσως προλαβαίνεις να ανοίξεις το κελί,
στα δικά σου χέρια έχεις της πνοής σου το κλειδί.
Αναλαμπή το δειλινό,
ο ήλιος που αργοσβήνει
χαράζει κόκκινη γραμμή
κι αιμορραγεί η σελήνη.
Χρήστος Τσαντής
