Αναλαμπή το δειλινό,

αιμορραγεί η σελήνη,

χαράζει κόκκινη γραμμή

ο ήλιος που αργοσβήνει.

Μετανάστης κάθε μέρα στο ταξίδι της ζωής,

ανατέλλει κάθε νύχτα σ’ άλλο πέλαγο της γης.

«Όλα αυτά είναι ένα ψέμα», λέει κάποιος με φωνή,

«είν’ ο ήλιος σας λαθραίος, να κλειστεί στη φυλακή!».

Τείχη, φράχτες τώρα υψώνουν κι όλο νέες φυλακές,

φόρεσαν ξανά οι Σπαρτιάτες τις στολές τις Περσικές.

Είδες; Ίσως προλαβαίνεις να ανοίξεις το κελί,

στα δικά σου χέρια έχεις της πνοής σου το κλειδί.

Αναλαμπή το δειλινό,

ο ήλιος που αργοσβήνει

χαράζει κόκκινη γραμμή

κι αιμορραγεί η σελήνη.

Χρήστος Τσαντής