Σ’ ένα πάρκο κοιμάμαι και ο φίλος ξυπνάει,
κάποιον ξένο ρωτάμε κι η σιωπή απαντάει,
«πώς τελείωσε η μέρα, πες μου, ποιός κουβεντιάζει;
Είναι νύχτα ακόμα, πες μου, πότε χαράζει;»
Τρελαθήκαν οι δείκτες, ξεχαστήκανε οι ώρες,
χελιδόνια που φύγαν μόλις πιάσανε οι μπόρες.
Ξαναβγήκαν οι «μάγοι» στα κανάλια, και τώρα
σαν χαμένοι γυρίζουν και μοιράζουνε «δώρα».
Ποιός έχει στόμα να το πει;
Φωνή να τραγουδήσει,
πως έχει και η σιωπή
κραυγή για να μιλήσει.
Χρήστος Τσαντής
