Σαίξπηρ «Τίμων ο Αθηναίος».

Τίμων: Μπα! Τι ’ναι εδώ; Χρυσάφι! Κίτρινο, ακριβό, γυαλιστερό χρυσάφι!..

Τόσο απ’ αυτό κάνει το μαύρο άσπρο, τ’ άσκημο ωραίο, το χυδαίο ευγενικό, το παλιό νέο, τη δειλία αντρειά. Θεοί, γιατί αυτό; Θεοί μου, τι ’ναι αυτό; Μα τι, θα ξεμυαλίσει αυτό ιερείς από κοντά σας, θα πάρει από άνθρωπο γερόν το μαξιλάρι του κάτω από το κεφάλι του.

Τούτος ο κίτρινος ο δούλος δένει λύνει νόμους. Ευλογάει καταραμένους, κάνει λατρευτή τη λέπρα, δίνει στους κλέφτες θέση πλάι σε γερουσιαστές και τίτλους, προσκυνήματα, χειροκροτήματα. Τούτος ξαναπαντρεύει χήρα μαραμένη, γυναίκα απ’ το νοσοκομείο με σπυριά ομπυασμένα που προκαλεί εμετόν. Αυτός τη μπαλσαμώνει και την αρωματίζει πάλι ανθό του Απρίλη.

Ε, κολασμένο χώμα, πόρνη εσύ κοινή της ανθρωπότητας, που βάζεις τις διχόνοιες ανάμεσα στον όχλο των εθνών…  

Σαίξπηρ «Τίμων ο Αθηναίος». Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας.